Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Nogal een citaat in vers 12.’

Scherp gesteld, wel duidelijk, en
hij vult aan in het vers van nu:

Dit getuigenis is waar.Toon hen
om die reden streng aan, opdat 
zij gezond zijn in het geloof
                                  Titus 1:13

Hij bevestigt het getuigenis van
Epimenides uit hun eigen kring.
Daarom was het nodig de oud-
sten die zichzelf vooruitgescho-
ven hadden, opzij te zetten en 
de ware aan te wijzen.

‘Dat was schokkend.’

Het aantonen zou streng zijn. In
liefde. En om het minder zwaar 
te maken, was Paulus niet aan-
wezig op Kreta. Zo ook Korinte:

Daarom schrijf ik deze dingen,
afwezig zijnd, opdat ik, aanwe-
zig zijnd, niet streng zou hande-
len in overeenstemming met de
volmacht die de Heer mij gege-
ven heeft tot opbouw en niet tot
afbreking   2 Corinthiërs 13:10

‘Om ze te sparen, schrijven.’

Via een brief benaderde Paulus
de Korintiërs en was hij persoon-
lijk niet te Korinte. Hij hield zich
uit liefde terug. Waarschijnlijk is
dat ook het motief om niet zelf 
op te treden in Kreta. Titus had
de opdracht om dat te doen, en
streng. Opdat zij in het geloof ge-
zond zijn. Gezond onderricht is
eerste vereiste daartoe. Paulus
benadrukt dat aspect in Titus 1.

‘Het ligt toch wel scherp, Titus.’

God zette Paulus niet zo maar aan
om te schrijven. We lezen voorts:

Iemand uit hen, hun eigen profeet,
heeft gezegd: ‘Kretenzers zijn 
steeds leugenaars, kwade wilde 
beesten, niet werkende buiken    
                                       Titus 1:12

Deze uitspraak is vrijwel zeker van
de ziener en filosoof Epimenides 
van Knossos (op Kreta), die zelf 
Kretenzer was. Hij leefde in de 6^e 
eeuw voor Christus.

‘Duidelijke taal.’

In de opleiding bij Gamaliël was 
Saulus ongetwijfeld op de hoogte 
gesteld van de diverse filosofen
en wat zij leerden. Nu de mensen
van Kreta zo getypeerd werden, is
de oude mens bij de diverse oud-
sten en opzieners zichtbaar. Dat le-
zen we uit Titus 1:6-11. Een scherp 
contrast tussen wat hij zag en hoe
het er uit moest zien.

‘Titus was zelf een Griek.’

Paulus weigerde hem te besnij-
den om te laten zien dat besnij-
denis geen onderdeel van zijn 
evangelie is. En ook dezeTitus 
zal vermoedelijk op de hoogte 
zijn geweest van het getuigenis
van Epimenides. Titus zal onge-
twijfeld trouw Paulus gevolgd
zijn, anders had de apostel hem
niet zoiets ernstigs opgedragen.  

‘Dat was nogal wat op Kreta.’

Paulus geeft heel wat instructies 
aan Titus. Daar profiteren wij van:

..die men de mond moet snoeren, 
die hele huishoudens omwerpen, 
onderwijzend wat niet past, ten 
gunste van schandelijke winst          
                                     Titus 1:11

Het lijkt streng dat hij bij deze zo-
geheten, opgeworpen oudsten 
wat op de mond moest doen. De 
redenen zijn helder.

‘Paulus is vaak erg duidelijk.’

Dat moest in deze situatie zeker;
de eer van Christus en bewaring 
van mede broeders en zusters. 
Daar ging het om. De bedriegers 
spraken met gevolgen:

1. Huishoudens omgeworpen;
2. Onderwijs wat niet past;
3. Schandelijke winst.

Mogelijk ontstonden echtelijke 
ruzies door het afwijkende on-
derricht, of opstand van kinde-
ren tegen ouders.

‘Nou nou, dat is heel wat, ja.’

Uit Titus 1:12-16, 2:1-3:11 blijkt
wat mis was. Daarom moest Pau-
lus corrigeren. Mogelijk kwamen 
werknemers tegen werkgevers in 
opstand, et cetera. Ook was spra-
ke van schandelijke winst; ze ver-
plichtten de gelovigen tot geven
op grond van de wet (tienden). 
Of een andere tactiek, die van de
niet giftige slang, wurgen: lucht
(geld) uit de prooi persen.

‘Verlammend ander onderricht.’

Daarom was de nood aanwezig, de
apostel had het waargenomen. Hij
werd door de geest van God geleid
om Titus de bewuste opdracht te 
geven. We lezen verder:

Want velen zijn niet ondergeschikt,
ijdele zwetsers en bedriegers, aller-
meest die uit de besnijdenis
                                         Titus 1:10

Daar waren gelovigen die zichzelf
als oudsten hadden opgeworpen.

‘Daar lijkt het wel op.’

Paulus benoemt ze: medegelovigen
die niet onderschikkend waren. Die
waren dus geen oudsten, zoals hij al
in 1:6 had aangegeven. In Filippen-
zen 1:1 worden opzieners en diena-
ren genoemd. Die brief stelt de oot-
moedige gezindheid van Christus in
het middelpunt. Alle gelovigen zien
op Hem als dé Ondergeschikte van
God, de Vader. Hij is het Voorbeeld.

‘Paulus’ aanwijzingen zijn helder.’

Ja, zo zien we hoe nodig het was 
dat Titus de oudsten en opzieners
benoemde die dat ook echt waren.
Op Kreta bleken veel oudsten niet
onderschikkend, allermeest die uit 
de besnijdenis. Zij beriepen zich op
de vleselijke afkomst; zo stelden ze 
zich boven de gelovigen. Het gaat 
echter om geestelijke kwaliteiten, 
in Christus bestaat het onderscheid 
in het vlees niet. Allen zijn in Hem 
een nieuwe schepping. 

‘Boeiend om Titus te lezen.’

…het houdend bij het betrouwbare 
woord in overeenstemming met het
onderwijs, opdat hij bij machte is zo-
wel aan te spreken met de gezonde
onderwijzing als de tegensprekers
aan te spreken            Titus 1:9

Dit was de achtergrond van de nood
waarvoor Paulus Titus opdroeg oud-
sten en opzieners voor te stellen.

‘Ze volgen het evangelie van Paulus.’

Dat blijkt uit de dagtekst. Het belang-
rijkste punt komt naar voren; het be-
trouwbare woord, het onderwijs, de
gezonde onderwijzing is wat Paulus 
voor deze tijd van genade aangeeft.
Er waren dus tegensprekers en die 
moesten niet alleen aangesproken 
worden. Alle gelovigen hebben dat
nodig opdat ze niet misleid worden.

‘Dat ligt altijd op de loer.’

Zoals een giftige slang in de natuur.
Die ligt doodstil te wachten en slaat
dan met giftanden toe. Dan wordt 
de prooi door het gif verlamd. Ver-
volgens verslindt de slang het met
huid en haar. Zo ook in geestelijk op-
zicht; de slang wil met het gif van af-
wijkend onderricht via twijfel de ge-
lovigen verlammen.  Om die daarna
zo snel mogelijk te ‘op te eten’. Zie 
Galaten 1:6-9; 3:1-3; 4:9-11.