Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Inderdaad: hoe onnaspeurlijk zijn Zijn wegen.’

Er bestaat een Engels gezegde: God moves often in a mysterious way, dat
betekent zoveel als: God doet vaak ondoorgrondelijke dingen. We begrijpen
vaak dingen die gebeuren, niet. Nochtans kunnen we ervan overtuigd zijn,
dat wat ook gebeurt: God heeft ons lief en zal datgene geven wat nodig is
om er onder te kunnen blijven staan. In Zijn kracht, met Zijn genade.

‘Er is inderdaad veel lijden en verdriet in de wereld.’

We hebben er vaak geen concreet antwoord op, alleen weten we dat God
gelukkig een grens heeft gesteld aan het lijden. Het zal God zij dank niet
voor altijd zo blijven. Lijden is er. Met veel nood en problemen en verdriet.
Het uitzicht van het evangelie is, dat in de toekomst datzelfde lijden omge-
zet zal zijn in heerlijkheid. De pijn is er, vandaag en morgen zal het er zijn.
Maar Hij weet ervan en draagt en geeft steun en troost.

‘God doet het alles samenwerken tot het goede?’

Dat is wat staat geschreven, ja. Dat heeft diepe betekenis voor ons leven.
Ook al is het soms moeilijk en lijken de dagen lang te duren. Daarboven is
God, de Vader er altijd en overziet heel de weg. Hij laat niet los wat Zijn
hand begon. Hij is de God van de levenden en geeft daarom opstanding
en leven, uiteindelijk aan allen.

‘Het ging allemaal van God uit. Hij houdt van ons.’

Uiteindelijk komt de apostel Paulus, na 11 geweldige hoofdstukken van de
brief aan de heiligen in Rome, tot de conclusie, dat alles uit God is.
Niet alleen de redding van de individuele mens, maar ook de redding van
heel de mensheid is uit God. Romeinen 1-5 getuigt daarvan. Daarna gaat
hij dieper in op een aantal praktische geloofspunten, Romeinen 6-8, een bij-
zonder gedeelte dat eindigt terecht met een lofzang op de liefde van God.

‘Dit is wat wij geloven, ja. Het staat er, en ik ben er blij mee.’

We zijn sowieso blij met de Bijbel, met Zijn woord. Dat verkondigt de grote
waarheid, dat God Gód is. Niets kan Hem tegenhouden of van Zijn stuk breng-
en. Hij voltooit wat Hij ooit begon. De hoofstukken 9-11 van Romeinen laten
zien hoe het zit met Israël en de volkeren in deze tijd. Wanneer de kerk zich
had gehouden aan wat in die hoofdstukken staat had zij nooit een theologie
kunnen ontwikkelen waarin zij zichzelf in de plaats van Israël stelde.

‘Dat is de verderfelijke vervangingstheologie.’

Jawel. En ook de afgelopen 2000 jaar, het moest ten diepste zo zijn. De kerk
op veel punten in duisternis, omdat zij geen zicht meer had op Israël. Wan-
neer wij het woord van de waarheid recht snijden, dan komt Israël op de
juiste plaats. En het lichaam van Christus ook. Paulus tekent dan aan het
einde van Romeinen 11 de weerspannigheid van Israël en de volkeren en
uiteindelijk barst hij opnieuw uit in een lofzang, nu op de wijsheid en de al-
macht en barmhartigheid van God. Wij doen graag met hem mee:

O diepte van rijkdom en wijsheid en kennis van God! Hoe ondoorgrondelijk
zijn Zijn gerichten en onnaspeurlijk Zijn wegen!  

‘Ja de ware weg tot de Vader heeft Christus Jezus geopend.’

Hij is nu aan de rechter van de Vader verhoogd. Hij heeft die plaats ontvangen
nadat Hij de reiniging van de zonden (Hebreeën 1:1-3) tot stand bracht. Daar-
voor was Zijn bloed nodig. Hij stierf aan het kruis. Daardoor werd de zonde
eens voor altijd in Gods ogen weggedaan. Hij deed alles om ons tot de Vader
te brengen. En nu zijn wij voor altijd dicht bij de Vader.

‘Tijdens de Thora-periode was er afstand tot God, men kon Hem niet naderen.’

Daarom nam God het initiatief en zond Zijn geliefde Zoon om de weg te ope-
nen. Dat was Gods naderingsgeschenk (Efeziërs 2:8-10) om ons tot Hem te
trekken. De rollen werden omgedraaid. Er werd niet langer een prestatie van
de zondaar verlangd door het brengen van een offer, een korban, een naderings-
gave. Nee. God zelf kwam met het allergrootste naderingsgeschenk: de Heer
Jezus Christus, Zijn geliefde Zoon.

‘Ja prachtig, wat een liefdevolle Vader hebben wij toch.’

Het komt overeen met die vader uit Lucas 15, die van de verloren zoons. Er
werd aan de teruggekeerde zoon geen voorwaarde gesteld. Geen onderzoek
of hij wel echt berouw had, dat hoefde niet. De omarming door zijn vader was
voldoende. Daardoor werd de zoon meer dan overtuigd. Het was vader die
hem volkomen accepteerde, dat is Gods liefde: die zal alles overwinnen!

‘Het draait in heel Gods plan om Golgotha.’

Exact. Daar werd Hij gekruisigd, en dat kruis heeft beslissende betekenis in
ons leven en voor de gemeente die het lichaam van Christus is. Het is ook
allesbeslissend als het gaat om de oude mensheid. Je kunt niet zeggen, dat
God het kruis nooit gewild heeft. Anders zou er geen bepaling in de Thora
opgenomen zijn waardoor de vloek van de Thora op de Gekruisigde zou rus-
ten; er wordt daar (Deuteronomium 21:23) gesproken over een aan het hout
gehangene.

‘Juist in verband de met verzoening van het al wordt het kruis genoemd.’

In Kolossenzen 1:20 zegt de tekst, dat God door het bloed van Zijn kruis
vrede maakt en dat God door Hem (de Zoon van Zijn liefde) het al weder-
zijds met Zich verzoent. Dat geldt voor de aarde (de mensheid) en voor de
hemelen (de onzichtbare hemelse machten en krachten). Alles is erin be-
grepen. Al wat God schiep aan mensen en hemelingen, dat gaat mee in die
verzoening!

‘We zijn gezegend, alleen door dit te weten en te geloven.’

Het is het antwoord op alle vragen die mensen hebben, ten diepste. Gods
liefde betoond in het allerhoogste Offer dat gebracht kon. Al het andere
verwees naar Hem. Het dichter bij God komen, de toenadering tot Hem;
het was wel geregeld in de eredienst van Israël, maar alleen de hogepries-
ter kon slechts één keer per jaar naderen in het heilige der heiligen. Daar
sprak Ieue boven het beschermdeksel.

‘De hogepriester kon alleen naderen met bloed.’

Ja, dat moest gesprengd worden voor de ark en op het beschermdeksel.
Het sprak in type van het ware bloed, het bloed van Zijn kruis. Dat dat zo’n
reikwijdte zou hebben, was nooit vermoed in Israël. Na de periode van de
Thora, waarin het nauwelijks mogelijk was voor een gewone sterveling om
echt dicht bij Ieue, de God van Israël, te kunnen komen, is de toegang tot
Vader zo breed en wijd mogelijk! 

‘Het onderscheid tussen geest en vlees komt na het kruis scherp aan het
licht.’

Dat is een zeer belangrijk punt bij Paulus. Aan de Korintiërs schrijft hij, dat
hij onder hen niets anders wilde weten en prediken dan Jezus Christus en die
gekruisigd. (1 Corinthiërs 2:1-5). De gevolgen van die boodschap laat hij zien,
en dat is dat hun vleselijke verdeeldheid: ‘ik ben van Paulus, ik van Kefas,
ik van Apollos, ik van Christus’ te maken heeft met een niet verstaan van de
gevolgen van het kruis. Eénheid is er op basis van het kruis!

‘Het punt is zeer duidelijk. Zij waren nog als kinderen bezig, geestelijk gezien.’

Het menselijke vlees (eigen ik, eigen wil, eigen leven – hoe je het noemen wil)
wil de gevolgen van het kruis niet accepteren. Op Golgotha werd het vlees
wérkelijk afgesneden. Daar was de letterlijke, vleselijke besnijdenis slechts
een type, een schaduw van. Op Golgotha werd het vlees afgesneden in en
met de besnijdenis van Christus. Dat laat Paulus duidelijk zien in Kolossenzen
2:9-11. Hij noemt daar ook bij: niet met handen verricht.

‘Tsja, veel duidelijker kun je niet zijn.’

Het is net als met de waterdoop. Wanneer mensen zich nog letterlijk (die wel
met mensenhanden gebeurt) laten besnijden, zijn ze nog steeds bezig met het
type, en niet met waar het werkelijk om draait: Golgotha. Daar werd het vlees
afgesneden en zou het geen rol meer spelen. Gods geest is de werkzame kracht
in ons leven, Christus is –als het goed is- ons leven, ons nieuwe leven, ons ware
ik. Dat leven in ons leeft tot eer van God, dat kan nooit veroordeeld worden,
want het is Zijn opstandingsleven in ons!