Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Prachtig hoor, die typologie in Genesis.’

Het is een bijzonder iets in de Schrift, die typologie. Het laat diepere lagen in
de tekst zien. Paulus doet dat in Galaten 4, onder andere. Daar toont hij de
typologie in de geschiedenis van Hagar en Sarah, Ismaël en Izaäk. Het blijken
twee verbonden voor te stellen. Het gaat daar om de tegenstelling gebonden-
heid (slavernij : Hagar/Ismaël/de berg Sinaï) tegenover de vrijheid (vrij zijn:
Sarah/Izaäk/Jeruzalem boven).

‘Ja, daar het ging het over afgelopen woensdag in de Bijbelstudie.’

Een avond waarop veel aan de orde kwam. Paulus’ felle toon in deze brief,
het verschil tussen oude en nieuwe verbond. Valse broeders, de plaats van
Paulus, de bedekking bij Mozes, en zo voorts. Al met al bleek, dat het zo de
moeite waard is, samen de Schriften te openen.
Het evangelie van de genade van God stelt ons in de vrijheid. Verlost van
de zonde, verlost van een wettisch leven, verlost van de grondregels van de
wereld, genade!

‘Dat delen we met heel wat gelovigen.’

Zeker, maar het punt is, dat veel gelovigen helaas maar niet willen aan-
vaarden dat God de Redder van alle mensen is (1 Timotheüs 4:10), en dat
is nu typisch een van die teksten waarvan theologen zeggen: ‘Ja dat staat
er wel, maar dat moet je zo niet zien’. En men verlegt de waarheid –na een
korte of langere redenering- en stuurt de oprechte gelovige het bos in!
Vandaar dat de Heer bij gelegenheid de farizeeën en schriftgeleerden door-
licht en laat zien hoe het zit.
Uiteindelijk hebben wij allemaal Zijn genade nodig!

‘Bijzonder, dat Vader wonderlijk iets geeft in uitzichtloze situaties.’

Ja, het zou voor Ieue iets te wonderlijk zijn geldt vandaag ook nog steeds.
Onlangs kwam iets over Jozef en zijn broers naar voren. Hoe God Ruben in
het hart gaf Jozef te redden van de dood en hoe Hij vervolgens Juda in het
hart gaf nog iets anders te doen. Zo werd Jozef verkocht naar Egypte en kon
hij daar –ook weer heel wonderlijk- onderkoning worden.

‘Zo kon hij ook weer zijn broers en familie helpen in hongersnood.’

Dat is hoe God het uitwerkt. Jozef droomde ervan, dat 11 schoven bogen
voor zijn schoof en dat zon, maan en 11 sterren zich voor Hem bogen. Een
dubbele droom. Later zou dat werkelijkheid worden toen hij in Egypte on-
derkoning was geworden. Hij kon twee keer een dubbele droom uitleggen.
Eerst van de schenker en de bakker en later van de Farao zelf.

‘Ook weer heel wonderlijk allemaal.’

Bij Jozef lees je dat zijn naam –toevoeger- waar is. Hij voegt toe wat nodig
is en kon daardoor redding geven. Dat spreekt van Vader, die toevoegt wat
redding geeft. Hij voegde Jozef toe aan de broers waardoor die gered kon-
den worden van de honger. Zo is en blijft Jozef een prachtig type van de
Heer Jezus Christus, de als de ware Jozef door Vader toegevoegd werd aan
de mensheid om die te redden. Jozef was Zafnath Paänea: redder van de
wereld, als voorafschaduwing van de ware Redder van de wereld:
Christus Jezus!

‘Het is een hele onrustige wereld waarin we leven.’

Zeker. Nu er voortdurend onrust is, met name in het Midden-Oosten in
de laatste pakweg 150 jaar, zagen we langzaamaan de oude bijbelse
kaart ontstaan. Landen als Syrië, Iran (Perzië), Irak, Jordanië, Libanon.
Het zijn bekende namen uit de Schrift, uit de oudheid, en vandaag spelen 
die opnieuw een rol rondom Israël, de Joodse staat. Dat is ook een
politiek spel. Een aantal oorlogen werd door Israël gewonnen.

‘We zien het. Heel opvallend, hoe de Joodse staat overleeft.’

Je denkt onwillekeurig aan de woorden uit Genesis 18:14:

Zou iets voor Ieue te wonderlijk zijn?

Dat klonk toen beloofd was, dat Sarah een zoon zou krijgen. Zij was on-
vruchtbaar en Ieue bewerkte in haar ouderdom, dat zij en Abraham tóch
een zoon ontvingen. Het bijzondere is, dat Elizabeth in Lucas 1:37, die ook
onvruchtbaar was, tóch de zoon Johannes kreeg. Bij de gelegenheid dat
de boodschapper Gabriël bij Maria kwam, werd dit woord uit Genesis 18
aangehaald.

‘Ieue schenkt leven uit de doden?’

Zo wordt er in Romeinen 4 door Paulus over gesproken. Als het gaat om de
zoon van de belofte, Izaäk. Voor wat het kunnen verwekken van nageslacht
waren Abraham en Sarah allebei gestorven. Maar de levendmakende kracht
van Vader zorgde ervoor, dat er tóch een zoon kwam. Voor Hem is niets te
wonderlijk. Zo zal Hij uit de huidige levenloze Joodse staat, dat nu in zekere
zin een dal van dorre doodsbeenderen is, door Zijn geest leven uit de doden
geven! Dat is de hoop en verwachting voor de Joden en heel de schepping! 

‘Gods wijsheid blijkt door het kruis?’

Het woord van het kruis laat Gods wijsheid zien. Hij heeft zelf heel die
oude mensheid opzij gezet, in feite in Zijn ogen al weggedaan. Zodat er
niets aan de mens zelf werd overgelaten. De mens zocht en zoekt allerlei
wegen om toch zelf redding te bewerken. Zoals de apostel in 1 Corinthiërs
1 laat zien: de Grieken zoeken wijsheid, de Joden verlangen tekenen.

‘Dat is mooi samengevat.’

De Grieken met hun hele scala aan goden (het pantheon) zochten ook
zelf wijsheid. Denkers als Socrates, Plato, Pythagoras et cetera, wilden
middels hun filosofieën achter de waarheid komen. Voor zover ze in de
buurt van God de Vader uitkwamen, raakten ze wellicht soms iets van
waarheid. Als ze keken naar de schepping bijvoorbeeld.

‘Maar ze kwamen er niet echt achter.’

Nee. En de Joden verlangden tekenen, terwijl zij niets anders als teken
kregen dan dat van Jona, de profeet. Zij symboliseren in feite alle religie,
alle inspanningen van de mens om door werken, of religieuze handeling-
en bij God te komen. Dat lukt dus niet, je komt dan uit bij de afgoden.
Nee, het gaat hét antwoord op alle religie en filosofie: Christus Jezus, de
kracht van God én de wijsheid van God!

‘Het evangelie is niet naar de mens.’

Het punt is, dat voor de mens geen ruimte bestaat om te roemen. Het kruis
is de basis voor álle zegen. En het is de bron voor ware kracht in het leven
van alledag. Waar het kruis werkt valt voor de mens niets bij te dragen.
We kunnen niet roemen:

En het onaanzienlijke van de wereld en het verachte heeft God uitverkoren,
en wat niets is, om wat iets is teniet te doen, opdat geen vlees voor Hem
zou roemen.

‘Kunnen we wel in iets roemen, eigenlijk?’

Wel in het kruis van onze Heer Jezus Christus:
Maar ik zal mij volstrekt niet beroemen op iets anders dan op het kruis van
onze Heer Jezus Christus, door wie de wereld voor mij gekruisigd is, en ik
voor de wereld.                                                                        (Galaten 6:14)

En er zit wijsheid in het woord van het kruis. Dat zegt ons, dat God de oude
mensheid heeft weggedaan (opzij gezet) in de dood van Zijn Zoon, en Hij
deed dit volledig en compleet. Er kan dus door ons als mensen niets aan
toegevoegd worden!

‘Daar ben ik heel blij mee geworden.’

Want je komt er pas later in je geloofsleven achter, dat het maar goed
is, dat door de mens niets toegevoegd kan aan het volbrachte werk.
Zou God het wel aan ons overgelaten hebben om het werk van Zijn Zoon
compleet te maken, dan was dat niet gelukt. Daar was niet veel van te-
rechtgekomen. Dan zag het er voor de oude mensheid vrij hopeloos uit.
Maar het Gods wijsheid, dat Hij in de totale verlossing en vrijkoping heeft
voorzien in het offer van Zijn Geliefde Zoon!