Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een diepte zit er in de boodschap van het kruis!’

We ontdekken, dat op Golgotha veel meer gebeurde dan doorgaans
wordt verteld. God kijkt op een heel andere manier naar de tijd dan
wij. Hij heeft de tijd zelf geschapen. Daarom spreekt Zijn woord over
iets dat al aan het kruis beslist is, terwijl het nog volop bezig is. Denk
bijvoorbeeld aan het einde van de oude mensheid. We zien die nog
elke dag bezig, maar toch is die in Gods ogen al opzij gezet.

‘Ja want de zonde stapelt maar door, als je naar de mensen kijkt.’

In Hebreeën 9:26 staat een bijzondere uitspraak. De zonde zal definitief
weggedaan worden bij de voleinding van de eonen. Dit vers zegt:

…thans is Hij eenmaal gemanifesteerd bij de voleinding van de
eonen, om de zonde weg te doen door Zijn offer…

Wat plaatsvond toen Christus gekruisigd werd, is zó direct verbonden
met het voltooien van Gods voornemen van de eonen, dat het gezien
wordt als was de voleinding van de eonen inmiddels bereikt.
Wat door het kruis tot stand kwam wordt op diverse tijdstippen uitge-
werkt. Maar het kruis heeft ze zó zeker bewerkt, dat ze gezien worden
alsof ze al helemaal tot stand gebracht zijn. Het is in feite één geheel.

‘Kun je dat met een voorbeeld van een ander facet duidelijk maken?’

Ja, als we kijken naar de levendmaking, dan zien we dat dat gebeurt
in drie fasen. De Eersteling Christus, daarna die van Hem zijn en pas
uiteindelijk de rest, na het opheffen van de tweede dood. Toch kunnen
we nu spreken over God, die allen levendmaakt.
Naast dit alles is er overwinnig aan het kruis (Kolossenzen 2:15). Zo is
er ook overwinning in de opstanding (1 Corinthiërs 15:54-57). Het op-
leggen van religieuze inzettingen door soevereiniteiten en gevolmach-
tigden, hetzij hemels of aards, werd buiten werking gesteld toen God
het aan het kruis nagelde! 

‘Nou, ik ben benieuwd naar het antwoord op de vragen van gisteren.’

Er zijn bepaalde momenten in de tijd wanneer de effecten van het
kruis werkelijkheid, zichtbaar worden. Paulus nam zelf de inzettingen
van Jakobus mee en deelde die mee aan de gemeenten. Later maakte
hij in Rome in gevangenschap bekend:

het beheer van het geheimenis dat vanaf de eonen weggehouden was
in God                                                                                                                (Efeziërs 3:9)

Toen kon het niet langer zo zijn, dat voorrechten aan de Besnijdenis
boven de onbesnedenen gegeven werden. De natiën konden niet lang-
er onderworpen zijn aan de inzettingen van Jeruzalem. Zulke regels
over eten en drinken en aanraken kunnen niet functioneren in het be-
heer dat nu geldt (Handelingen 15:29, zie Kolossenzen 2:21). Dit soort
regels en inzettingen zijn vijandig tegen de geest van dit huidige beheer
en tegen ons eigen genieten van de genade van God.

‘Ik probeer het te begrijpen. Pas later in de tijd kreeg het kruis effect?’

Ja. Paulus gaf eerst nog de inzttingen uit Jeruzalem door. Later werd het
anders, toen hij het beheer van het geheimenis en van de genade van God
bekend had gemaakt (Efeziërs 3:2,9). Toen was de nieuwe mensheid be-
kend en die staat niet onder zulke inzettingen. Wij hebben geen rituelen
of regels van de oude mensheid nodig. Wij zijn compleet gemaakt in
Christus. Daarom werd ook pas tijdens Paulus’ gevangenschap bekend
wat de enorme gevolgen van het kruis voor de mensheid en voor de schep-
ping zijn. Dat gaat ver. En diep.

‘Zeker. Dit is wat je noemt vast voedsel voor ons.’

Kijk, wat aan het kruis genageld is kan nog werkzaam zijn gedurende een
zekere tijd in Gods plan van eonen. Zelfs na het kruis nog. Maar uiteinde-
lijk zullen deze vijandige inzettingen volledig aan de kant gezet worden.
Dan zal het zo gezien worden dat door het kruis deze overwinning behaald
is. In de nieuwe schepping én in de tijd waarin wij nu (al bijna 2000 jaar)
leven kan geen enkele religieuze inzetting of verplichting door een volk
op een ander volk gelegd worden. Er kunnen wel in andere tijden zulke
verplichtingen zijn (zoals in de 1000 jaar), maar voor ons vandaag is dat
alles buiten werking gesteld, genageld aan het kruis! 

‘Ja we zijn weer bezig met die geweldige genade.’

Steeds eraan herinneren. Dat is nodig. Voor je het weet zit er weer
zuurdeeg in het deeg. We zagen gisteren hoe allerlei menselijke
‘soevereiniteiten en gevolmachtigden’ via het opleggen van regels
en dergelijke proberen de gelovigen in gebondenheid aan henzelf
te brengen. Dit werkt vernietigend als het gaat om onze volmaakt-
heid (compleet zijn) in Christus. Hij heeft ze aan Zijn kruis genageld
(Kolossenzen 2:14)! Ze zijn vijandig tegen ons.

‘Ja, zo bekeken is het heel ernstig wat gebeurt.’

Ze proberen ons in gebondenheid en slavernij te brengen, nadat
Christus ons bevrijdde. In Hem hebben wij totaal geen regels en re-
guleringen van mensen nodig. Dit is een heel specifiek voorbeeld
(in Kolossenzen 2:14) van wat vijandig is tegen onze vrede en geluk.
Dit houdt meer in, we kunnen het breder toepassen:

Alles wat vijandig staat tegenover het tentoonspreiden van Gods
genade werd aan het kruis genageld.

‘Zo. Heel goed om dat tot je te laten doordringen.’

Hoewel de offers en rituelen van de wet van Mozes tijdens het komen-
de aardse koninkrijk in acht genomen zullen worden, zullen zij niet
voor altijd blijven. Dit geldt zelfs voor de bevoorrechte positie van
Israël ten opzichte van de natiën in de komende eonen. Wij hebben
moeite met deze dingen omdat we met het aspect tijd zitten.
Bijvoorbeeld: de inzettingen van Jakobus werden als vijandige dingen
aan het kruis genageld. Maar zij werden wel ná het kruis gegeven! En
hoe kan er sprake zijn van de tempelrituelen uit Ezechiël 40-48 in de
1000 jaar, als we óók geloven dat het kruis het einde ervan markeert?
Daar zullen we morgen verder naar kijken!   

‘Het is heel wat, toen in de tijd van de apostelen. Toen stond het direct
al op scherp.’

Zeker. Er waren toen ook al hele felle discussies over rituelen, genade
en de wet. Alles wat toen fel omstreden werd vanuit het vlees, wordt
vandaag de dag nog net zo fel bediscussieerd. Als het gaat om de relatie
tussen Israël en de natiën, dan zien we dat het volk alle rechten ver-
speeld had toen zij de Heer van de heerlijkheid kruisigden. Nochtans
worden zij vergeven en zullen onder het nieuwe verbond over de vol-
keren regeren in het koninkrijk van de hemelen.

‘Ook dat is weer genade. Dat zij toch op die plaats komen.’

We zien in Handelingen dat zij als volk hoe langer hoe meer afvallig
worden. Jakobus –zelf geen apostel- krijgt meer de overhand. Zij
hadden geen enkele aanspraak op een positie waarin zij inzettingen
op de gelovigen uit de natiën konden opleggen. Behalve als we dat
zien als een voorsmaak van het aardse koninkrijk.
Het christendom heeft niet veel aandacht geschonken aan de inzet-
tingen die door Jakobus in Handelingen 15:19,20 opgelegd werden.

‘Maar wat leren wij dan hieruit?’

Dit, wat Jakobus deed, werd daarna duizenden keren herhaald. In
talloze denominaties en organisaties worden allerlei regels, regule-
ringen, inzettingen opgelegd. Om zo het gedrag van de heiligen te re-
gelen en in te kaderen. De laatste tientallen jaren hoor je veel over
‘discipelschap’ en moeten de gelovigen zich aan allerlei regels gaan
houden, soms vermengd met wat uit de 10 woorden. Soms worden
ook gedeeltes –die men toepasbaar acht- uit de bergrede (Mattheüs
5-7) opgelegd. De mensen moeten dan goede discipelen zijn. Je ziet
het zuurdesem van wetticisme zich naar binnen werken en het ver-
zuurt alles. Laten wij leven uit, door en in genade van God! 

‘Heel bijzonder wat we besproken hebben. Wat werd nog meer aan
het kruis genageld?’

De inzettingen en instellingen die met de oude mensheid te maken
hadden, ontmoetten hun einde en verdoeming op Golgotha. De wet,
de geboden en rituelen, en de voorrechten van het volk Israël; ze
waren allemaal verbonden met de oude mensheid. Zoals die oude
mensheid definitief opzij gezet werd, zo werden ook die instellingen
daar achtergelaten. Ze zijn niet langer gewenst, niet langer nodig.

‘Nou, dat is nogal wat. En het is zo definitief.’

De enige keer dat echt in de Schrift iets wordt gezegd over genageld
zijn aan het kruis, gaat het om zulke inzettingen en geboden.
Het punt in Paulus’ dagen was, dat de Joden er niet alleen op ston-
den dat bekeerlingen besneden zouden worden en gedoopt. Zij wil-
den ze onder wet brengen. Hun pogingen om hen in slavernij onder
de wet van Mozes te brengen, mislukte.

‘Waarom mislukte dat dan?’

Paulus weerstond dat met volle energie in zijn prediking en vooral in
de brief aan de Galaten.
Vervolgens gingen zij (de Joden) hun eigen regels aan de gelovigen op-
leggen. Zij werden weliswaar niet onder het Mozaïsche systeem/ritu-
eel gebracht, maar onder de autoriteit van de apostelen van de besnij-
denis alsof zij in het Messiaanse koninkrijk op aarde zouden komen.
En dat terwijl zij een hemelse roeping en toekomst in de hemelen had-
den!