Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

opdat ik geborgen word van 
de weerspannigen in Judea, 
en mijn dienst voor Jeruzalem 
welaangenaam voor de 
heiligen wordt
        Romeinen 15:31

Het Sanhedrin en veel Joodse
mensen wezen het evangelie 
van het koninkrijk af.
Hun ongeloof bleek aan alle 
kanten. Menselijkerwijs zou
Paulus angst moeten hebben 
voor de tegenstanders. Maar 
God zou hem bewaren, daar 
was hij van overtuigd. 
Hij ervoer bijzondere kracht
en leiding door heilige geest.
Hij had de beloofde collecte
bij zich, een liefdebetoon van
de gelovigen uit de natiën.
De toezegging zou de apostel
waarmaken; hij wilde gelovige
armen in Jeruzalem dienen.
Ondanks gevaar voor eigen 
leven ging hij toch, in geloof 
en vertrouwen op Vader. 

Nu, ik spreek jullie aan, broeders, 
door onze Heer Jezus Christus en 
door de liefde van de geest, te
strijden met mij in de gebeden 
voor mij tot God 
          Romeinen 15:30

Het is nodig, te strijden met de
apostel in de gebeden tot God. 
De Plaats-er (God) heeft alles 
in Zijn hand. Toch bidden? 
Ja, dat verandert God niet, wel 
de bidder. Paulus had broeders, 
dat bemoedigde hem. Mede-
gelovigen die van harte achter
het goede nieuws stonden. In
alles weten wij ons gedragen
door God, Die ons aanspreekt
en in Zijn Zoon liefheeft.
Paulus ondernam de reis naar
Jeruzalem en wist dat het niet
makkelijk zou zijn. Biddend in
die situatie, zoals altijd. Laten 
wij ook in deze tijd bidden, dat 
wij allen vervuld worden met 
erkenning van Gods wil. 

Nu, ik spreek jullie aan, broeders, 
door onze Heer Jezus Christus en 
door de liefde van de geest, te
strijden met mij in de gebeden 
voor mij tot God 
          Romeinen 15:30

Hoe kunnen wij nu (als het ware
met Paulus) strijden in gebeden?
Toentertijd vroeg hij de gelovigen 
in Rome dat te doen, mede voor 
zijn reizen en verkondiging. Wij 
kunnen nu bidden:

dat het woord van de Heer rent 
en verheerlijkt wordt – 2Thes.3:1

verheug je altijd, bidt onophoudelijk,
dankt in alles – 1Thess.5:16,17

Paulus legt echter niets op; hij zal
altijd in genade aanspreken zoals 
nu: door onze Heer Jezus Christus
en: door de liefde van de geest.
De toegang tot Vader hebben wij
door Zijn Zoon in de genade waar
wij in staan.

En ik weet dat ik, als ik naar 
jullie toe kom, ik zal komen 
met de zegen van Christus 
die vervult
           Romeinen 15:29

Het ik weet was van de apostel
geen vleselijke trots, maar een
ootmoedig weten door de geest
van God. Zijn hart verlangde de
ontmoeting met de broeders en
zusters in geloof en genade.
Hij mocht instrument zijn om de
genade van God, de zegen van 
Christus die vervult, te kunnen 
doorgeven. Zo ook wij; wij zijn
instrumentjes in Gods machtige
hand om grote zegen van Hem 
door te geven. Een gebaar, dat 
biddend aan de ander gedaan
wordt, kan veel betekenen.  
Groot of klein maakt niet uit, de
Vader weet wat nodig is.  

En ik weet dat ik, als ik naar 
jullie toe kom, ik zal komen
met de zegen van Christus
die vervult
           Romeinen 15:29

Paulus wilde naar Rome komen
om enige geestelijke genade
met de broeders en zusters te
delen (Romeinen 1:11). Nu zegt
hij het iets duidelijker: de zegen
van Christus die vervult.
Dat ‘vervult’ is ook: vol maken,
compleet maken. De brief ging
hem vooruit. En nu wijst hij op
iets, dat ‘nog in het vat zit’.
Verder, in Romeinen 16:25,26,
spreekt hij van een geheim, in
eonische tijden verzwegen, maar
nu geopenbaard. De verzoening
die we lezen in Romeinen 5-8,
ja, maar daar was meer.
In Rome zou hij verder schrijven,
brieven, die de onnaspeurlijke
rijkdom van Christus (Efe.3:8)
bekend maken. Geen wonder,
dat hij zo verlangde naar de
ontmoeting met de gelovigen
daar!