Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, hoe wordt dit ‘rentmeesterschap’ eigenlijk in christelijke kring
nader ingevuld?’

In een studie kwam ik tegen, dat men het invult vanuit het beelddrager van
God zijn naar Genesis 1:26-28 (zie de studie:Mens, kroon op Gods schepping’
onder ‘Kort en krachtig’ rechts op deze pagina). Van daaruit heeft de mens
een scheppingsopdracht van God gekregen, als gevolg daarvan een verant-
woordelijkheid als rentmeester. Het ‘vervult….onderwerpt….heerst’ uit
Genesis 1:28. Zo beschouwt men in christelijke kring het rentmeesterschap.

‘Hoe kijken wij daar eigenlijk tegenaan?’

Het begrip ‘rentmeester’ (Grieks: oikonomos) wordt genomen uit een gelijke-
nis over een beheerder (Lucas 16), wat Israël blijkt te zijn en wordt overgezet
op de gemeente vanuit een opdracht voor heel de mensheid! Dat lijkt mij wat
problematisch. Bovendien wordt in genoemde studie (en steeds als men het
in christelijke kring over ‘rentmeesterschap’ heeft) de focus gericht op het be-
houd van deze aarde … totdat de nieuwe komt.

Precies, en in een studie die sterk christelijk-rentmeesterschap gericht is,
valt te lezen:

“Hoe interpreteer je dit superbrede begrip ‘rentmeesterschap’, en hoe denk je
het in je leven te gaan toepassen?
Dus: rentmeesterschap gaat over de wijze waarop wij als wereldburgers verant-
woordelijkheid dragen voor de schepping.”

Men beschouwt zichzelf als wereldburgers en niet als hemelburgers, kennelijk.
Wij zijn toch burgers van een rijk in de hemelen waaruit wij de Heer als redder
verwachten, die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig
wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam. En dat is in overeenstemming met de kracht
waarmee Hij ook het al aan zich kan onderschikken.

‘Met andere woorden: wij zijn hemelburgers en Hij draagt de verantwoordelijkheid
voor de schepping?’

Ja, zo kun je dat wel zeggen. Wij behoren niet langer aan deze wereld toe. Wij trekken
wel door deze wereld, maar dat is op weg naar ons thuis in de hemelen. Wij hebben
daar ook een gebouw, dat verheerlijkte lichaam (2 Corinthiërs 5:1-9)!
Wat je ziet, is dat christenen aan elke trend meedoen. Milieucrisis? O na verloop van
tijd doen christenen net zo hard met de rest mee om deze ‘problemen’ zo snel mogelijk
‘op te lossen’.

‘Ja, bedenkt de dingen die boven zijn, waar Christus is. Daar spreekt
Paulus ons op aan. Maar, je wordt zo snel afgeleid!’

Er zijn zeer veel dingen waardoor wij afgeleid worden. Een van de sterkste
trucs van de tegenwerker is het richten van de gelovige op deze aarde en
de aardse omstandigheden en beslommeringen. Of het ‘bouwen aan het
koninkrijk’, of ‘het meehelpen in Gods koninkrijk’, zoals dat dan fraai ge-
formuleerd wordt.

‘De kerk der eeuwen is volop bezig hier en nu te willen meehelpen aan de
bouw van het Godsrijk op aarde?’

Een ernstige misvatting. Geestelijk en daardoor later in de praktijk heeft
de kerk zich in de plaats van Israël gesteld. Met verstrekkende gevolgen.
Overigens zijn er wel rabbijnen die door hebben, dat de komst van het konin-
krijk van Jahweh op aarde niet door het oprichten van een Joodse staat ver-
sneld werd. Ook zij zien, dat het rijk uitsluitend komt als de Koning arriveert
op de Olijfberg: de Messias. Wij weten, dat dat Jezus Christus is.

‘Logisch: het koninkrijk krijgt pas gestalte als de Koning er is.’

Precies. Israël raakte het rentmeesterschap kwijt, doordat het niet de Messias
wilde volgen, maar geleid bleef door het judaïsme onder leiding van ongelo-
vige rabbijnen. Zij waren bedoeld om rentmeester te zijn van de dingen die
hen in de verbonden, de Torah en de beloften gegeven waren. De Heer Jezus
maakt in Lucas 16 duidelijk, dat zij niet langer rentmeester konden zijn.

‘Ben jij benieuwd hoe het er echt allemaal uitziet straks, boven?’

‘Vandaar dat Paulus de Kolossenzen aansprak op de dingen die boven zijn.’

En kennelijk waren er slechts enkelen van de Kolossenzen die daarbij bleven,
want later werden allen in Asia van Paulus afgekeerd. Daar hoorden helaas
ook de Kolossenzen bij. Paulus spreekt in die brief over ‘ijdele verleiding’ van
de filosofie en religie. Kennelijk werden die Kolossenzen daar later toch door
weggevoerd en beroofd. Want als je terugkeert naar religie, ben je beroofd van
het genieten van je lotdeel en van de genade die je in Christus Jezus geschon-
ken is. Daarom: wees gezind op wat boven is! Waar Christus is!

‘Zou het echt allemaal gaan gebeuren in deze maand rond Israël?’

Jawel, dat is essentieel, en wees je bewust van je lot(s)deel boven, te
midden van de hemelingen. Men predikt meestal dat je een aardse
toekomst heeft, maar dat is om je op het verkeerde been te zetten.
Het gaat écht om een hemelse roeping, met een hemelse toekomst
en een hemels lichaam wat wij ontvangen. Dat is een zeer grote
zegening in Hem; genade in overtreffende vorm!

‘Het is september geworden. Alweer een maand voorbij. De tijd gaat snel.’

De tijden zijn nu zo, dat het snel gaat. De ontwikkelingen in de wereld vol-
gen elkaar in hoog tempo op, zoals de Heer tegen Johannes zei, dat als de
dingen gaan plaatsvinden die in de profetie beschreven staan, snel zul-
len gaan. Wij leven in de laatste dagen van de laatste dagen, om het zo
eens te zeggen. ‘De tijd van het einde’ is een specifieke uitdrukking, die in
Daniël zo’n 8 keer gebruikt wordt, om zekere gebeurtenissen aan te geven
die in de laatste periode van deze boze eon zullen plaatsvinden.

‘Deze maand valt een een belangrijke beslissing binnen de VN.’

Absoluut een die enorme gevolgen kan hebben, allereerst in het Midden-
Oosten, maar ook voor heel de wereld. De status van Oost-Jeruzalem en een
eventuele filistijnse staat komen aan de orde. Als die formeel bestaansrecht
toegewezen krijgt met Oost-Jeruzalem als hoofdstad, is dat een aanleiding
tot nieuw oorlogsgeweld. Dat kan bijna niet uitblijven. Mogelijk komt er dan
iemand naar voren met een briljante oplossing of een magistraal plan, en zo
iemand kan dan zeer grote invloed verwerven en toegewezen krijgen.

‘Het is mogelijk, ja. Maar je hebt er ook die zeggen dat het allemaal wel weer
niet door zal gaan en dat het nog wel heel lang kan duren.’

Zo lang er niets echt gebeurt, heeft die groep gelijk, maar zodra het verbond
met velen er komt dan wel versterkt wordt, zitten we ineens heel dicht bij
grote gebeurtenissen zoals de bazuin die klinkt en het lichaam van Christus
weggerukt wordt van de aarde. Dat zal iets zijn! Blijken ineens al degenen
die gelovig zijn, zullen dan weggerukt worden.

‘Paulus is inderdaad best heel duidelijk in 1 Thessalonicenzen 4:13-18.’

Het is de geweldige troostvolle verwachting die wij koesteren in ons hart en
leven, een die uitzicht geeft op een heerlijke toekomst met Hem in de hemelen.
Van daaruit kunnen wij leven en zicht hebben op God, die allen levend gaat
maken. Nu is het nog stervend zijn, maar straks is er leven voor alle leden
van het uitgeroepen lichaam. niet op aarde, maar in de hemelen!