Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wel indringend ook, dat derde hoofdstuk van Efeziërs.’

Als het gaat om deze dingen, is de inhoud van ook dit hoofdstuk
vrijwel onbekend bij het meerendeel van de christenheid. De waar-
heid over de bediening van de apostel Paulus is onbekend. De te-
genwerker heeft grote inspanningen verricht om dit bij de mensen
weg te houden. Waarom? Omdat de boodschap die Paulus bracht,
God alle eer geeft. Hij heeft werkelijk alle touwtjes in handen. Hij
is niet alleen de Schepper van het al, maar ook de Redder. Dat goede
nieuws brengt Paulus. Daarin is uiteindelijk geen grond meer voor de
tegenstander.

‘Geweldig groot en goed nieuws, zeker. Ik ben er blij mee!’

Dat blijde blijft ook, als je het zó vasthoudt als Paulus het heeft be-
kendgemaakt. Geen mix van allerlei andere elementen er bij. Puur
en onvermengd: genade van God. En hij was beheerder van geheime-
nissen. Hij sprak dan ook als enige over de tijd waarin we nog steeds
leven als het beheer van het geheimenis:

……en allen te verlichten wat betreft het beheer van het geheimenis,
dat vanaf de eonen weggehouden was in God, Die alles schept

Paulus was geroepen om allen te verlichten. Hij had dus nieuw licht
ontvangen. Niet alleen nieuwe geestelijke waarheden, maar daardoor
nieuw licht op wat al bekend was gemaakt.

‘Daarmee komt ook veel typologie van de Hebreeuwse Schrift naar
voren. Zoals in Galaten 4:21-31.’

Ja, regelmatig kom je dan veel moois tegen. Zoals in de studie van de
zeven verbonden over Noach en de ark. Werkelijk prachtige typologie!
We hebben een zeer rijk woord van Paulus mogen ontvangen. Hij ver-
licht allen, en als we denken dat dit vandaag de dag maar door relatief
weinig gelovigen gehoord, laat staan: begrepen wordt, dan zien we
uit naar de nieuwe schepping. Want als God uiteindelijk alles in allen
is, dán zullen allen verlicht zijn door het evangelie dat Paulus bracht!  

Het dagstukje van vandaag zal vanavond geplaatst worden.

‘Wat een genade en wat een kracht gaf God aan Paulus.’

De geweldige rijkdom van Christus was zijn drijfveer en motief:

‘Mij, de allergeringste van alle heiligen, werd deze genade gegeven
aan de natiën de onnaspeurlijke rijkdom van de Christus als evange-
lie te verkondigen

Er was heel wat rijkdom van Christus te bespeuren in Tenach, zowel
in duidelijke uitspraken als in bekende beelden. Maar wat Paulus
mocht verkondigen was de rijkdom van Christus die niet in de eerdere
Schrift na te speuren was! En dat wijst vanzelfsprekend op Zijn he-
melse heerlijkheid! De aardse heerlijkheden werden bekend in de
profeten van Israël. Hij zal Koning van de koningen zijn op aarde in
de duizend jaren en daarna, het koninkrijk van de hemelen.

‘Wat zijn dan zoal die hemelse heerlijkheden van Hem?’

Kolossenzen 1 noemt, dat God in Hem en door Hem en tot alles ge-
schapen heeft. Dat is een ongelooflijke heerlijkheid. Dan zegt de
apostel, dat Hij de eerstgeborene uit de doden is.
Hij werd door de Vader opgewekt uit de doden en daarom is Hij
ook de Eersteling van een nieuwe schepping. Hij is echter óók bo-
ven alle hemelse machten en krachten geplaatst. En het al zal ook
door Hem verzoend worden, zodat het van twee kanten vrede is.

‘En Hij is het Hoofd van het lichaam van Christus.’

Kolossenzen zegt, dat Hij vóór alles is. Dat betekent dat Hij in alles
het eerste wordt en moet zijn. Hij is het Hoofd van alle soevereini-
teiten en gevolmachtigden. Hij staat helemaal aan de top. En als
zodanig is Hij boven alles gegeven als Hoofd aan de uitgeroepen
gemeente die Zijn lichaam is. Dat stelt de apostel in Efeziërs 1.
Een ongelooflijk hoge plaats heeft Hij van de Vader van de heer-
lijkheid ontvangen. Dát is iets van die onnaspeurlijke rijkdom
van de Christus! 

‘Paulus werd een dienaar van het evangelie van de genade van God. Dat
was hem gegeven. Kwam dat door zijn opleiding?’

Hij was opgeleid door Gamaliël, een beroemde Joodse leraar/rabbi in die
tijd. Daarom kende Saulus de Thora erg goed, en de overleveringen die erbij
gegeven waren. Hij kende het judaïsme van binnenuit. Daarom werd hij la-
ter ook zo fel, toen hij bemerkte dat de Galatische gemeentes onder de wet
gingen leven. Saulus was zelf een voorvechter van deze overleveringen en
tradities geweest. Hij ging zelfs zo ver, dat hij naar het buitenland reisde
met brieven van het Sanhedrin (soort raad van ousten  binnen Israël) om
de gelovigen die in de weg van Jezus gingen, te vervolgen.

‘En juist hij werd apostel en leraar voor de natiën.’

Dat had niets te maken met zijn opleiding of wat dan ook. Dat hij dienaar
van zijn unieke evangelie werd, had niet te maken met de kennis en kunde
of geleerdheid. Het lag anders:

‘Hij heeft erg veel gedaan en zwaar gearbeid en geleden in het werk van
de Heer.’

Dat is absoluut een feit. Het was de enorme kracht van God, die in hem
werkte. Dat is de opstandingskracht, dezelfde kracht als waarmee Vader
de Zoon uit de doden zou opwekken. Daar strekt hij zich ook naar uit in
Filippenzen 3:8-13, waar hij wijst op de geweldige kennis van Christus
Jezus, zijn (en onze) Heer. Maar ook dat hij zou mogen komen tot de
uitopstanding uit de doden: het ervaren van de opstandingskracht in
zijn leven van alledag. En dat was ook zo, anders had hij nooit dat
dienstbetoon kunnen doen! Heerlijk, wat een kracht, wat een God en
Vader, die dat geeft. Ook aan u, jou en mij! Alleen de eer aan Hem!

‘Dus de gelovigen uit de natiën zijn volledig gelijk aan di uit Israël, er is
geen enkel onderscheid?’

Alle verschillen zijn in de geest weggevallen. In Christus Jezus bestaat het
verschil in het vlees niet langer. Je bent in Hem een nieuwe schepping. Dan
maakt besneden zijn niets meer uit. Het gaat alleen nog om de besnijdenis
van Christus. Geen verschil in geestelijk opzicht. Op aarde, in het vlees zien
we dagelijks het conflict rondom het volk dat nog steeds de besnijdenis doet.
Paulus geeft aan, dat wij gezamenlijk-deelhebbers zijn van de belofte in
Christus Jezus, door het evangelie waar hij dienaar van werd.
Dat verwijst naar de twee evangeliën, die in Galaten 2:7-10 genoemd wor-
den. Geen enkele andere schrijver van het nieuwe testament vertelt dat.

‘Die geweldige beloften, ik verheug me op de vervulling!’

Dat moet iets ongelooflijks zijn. We verwachten iets, maar het zal nog veel
heerlijker zijn dan wij nu beseffen. Wij kunnen iets vermoeden, maar wat
het in werkelijkheid zal zijn, dat zal onze Vader, de Vader van heerlijkheid,
ons geven in zo’n overtreffende maat, dat wij versteld zullen staan. In een
totaal andere omgeving dan hier op aarde. Boven, met Hem samen dat
doen wat tot eer van de Vader is. Soms heb je, dat je er iets tot je doordringt.
Dan kun je wel springen van vreugde en Hem danken, terwijl je dat eigenlijk
niet in woorden uit kan drukken. Je wil dat dan vasthouden, maar door alle
dagelijkse dingen raak je het weer een beetje kwijt. Maar de stille vreugde
in je hart blijft.

‘Het moet voor Paulus een vreugde zijn geweest.’

Ondanks al het lijden en alle vervolgingen die hem overkwamen bleef hij
toch in de vreugde van het evangelie. Dat was zijn kracht. De genade van
God was zijn kracht tot leven en arbeiden in het werk van de Heer. Hij leef-
de de verzoening en dat was vaak heel moeilijk. Met alle tegenstand, gelo-
vigen die hem verlieten, letterlijke en geestelijke stenen naar zijn hoofd, in
gevaar onder veel omstandigheden. Aan het einde had hij niet zoveel ge-
trouwen meer, die hem nog volgden. Velen leefden onder de wet. Velen
leefden in een mix van twee evangeliën. En hij hield vast aan het evangelie
dat hem toevertrouwd was, met de heerlijkheid in het vooruitzicht!