Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het is voor mij steeds duidelijker aan het worden, nu wij nadenken
over de bazuin van God.’

Men kijkt weleens terug naar de Tenach. Daar wordt ook gesproken
over bazuinen. Sommigen denken, dat Paulus in feite daarover sprak.
Men leest dan de Griekse Schrift in het licht van de Hebreeuwse Schrift.
Ofwel: het ‘nieuwe testament’ lezen in het licht van wat in het ‘oude tes-
tament’ geopenbaard was. Dan verklaart men het nieuwe in het licht
van het oude.

‘Daar zit toch wel iets in?’

Het lijkt zo. Zonder wat in de Tenach (oude testament) geopenbaard was
kun je het waarom van zaken in de Griekse Schrift (nieuwe testament)
heel moeilijk begrijpen. Je hebt kennis nodig van de openbaringen die
Jahweh aan Zijn volk gaf. Toch openbaarde Jahweh meer van zichzelf
naarmate de tijd verder ging. Er wordt in de Griekse Schrift veel duidelijk
gemaakt van wat in de Hebreeuwse Schrift nog verborgen was.

‘Noem eens een voorbeeld.’

Nadat Jezus Christus gekomen is, is veel duidelijk geworden van wat in de
Hebreeuwse Schrift geschreven stond. Zoals Hij het verstand van de Emmaüs-
gangers opende en liet zien al wat in de Thora, Profeten en Psalmen op Hém
betrekking had. In Hebreeën 2 zien wij bijvoorbeeld, dat Psalm 8 in feite niet
over de mens gaat, maar over de Ben-ha-Adam, onze Heer Jezus Christus!
En zo is het met al de Psalmen, die spreken over Hem, die komen zou, onze
Heer Jezus Christus!

‘Ah, het begint helder te worden. Paulus noemt schaduwen, en typen.’

Daarover lezen wij in Kolossenzen 2:17, maar ook Hebreeën 10:1 zegt dat. Daar-
door wordt ons verklaard, dat het grote licht pas aangedaan werd, toen Jezus
Christus kwam, Hij ís ook het licht van de wereld. Toen werd ineens veel meer
echt geopenbaard, en begon er licht te vallen op vele Schriftgedeelten van de
Tenach. Met andere woorden: wij zouden de Tenach lezen in het licht van de
Griekse Schrift en niet andersom!

‘Nu begin ik dingen ineens meer te begrijpen. Fijn zo!’

En dit is vanzelfsprekend erg van belang met het oog op de bazuin van God,
het gedeelte in 1 Thessalonicenzen 4:13-18. Je kunt dat helemaal proberen te
verklaren aan de hand van het geven van de Thora op Sinaï, toen er ook ba-
zuingeschal was en Jahweh neerdaalde, maar dan loop je vast. Daarover gaan
wij morgen verder nadenken!

‘Opvallend, als je zo’n stukje eens goed bestudeert, dat je echt gaat
zien waar het om gaat. Veel verkeerde uitleg.’

Omdat het niet in de kraam te pas komt van velen die denken dat de
gemeente gewoon weer terug op aarde komt, probeert men met aller-
lei kunstgrepen en andere beweringen de zaak om te draaien. Pas als
je echt de Schrift laat spreken kom je verder. En als dat jouw denken
op zijn kop zet? Nou dat is ook de bedoeling. Dat wij een en ander niet
kunnen vatten, is nog geen reden de Schrift aan te passen aan ons
denken, of aan een (denk)systeem.

‘Dat kan weleens moeilijk zijn, vooral als het een streep haalt door hoe
mensen bezig zijn.’

Dat de Heer ons leven misschien overhoop schoffelt, dat is Zijn zaak.
Hij verlost ons steeds meer van de tradities van mensen en laat zien
wat er staat. Als je daardoor op een heel ander spoor komt, is dat ken-
nelijk Zijn bedoeling. Hij laat je dan -ook dat is genade- niet in de ver-
keerde lijn van gedachten zitten.

‘Dat ’te midden van de hemelingen’, komt dat voor in Paulus’ brieven?’

Dat staat in Efeziërs 5 keer. Opmerkelijk, want zelfs 5 is het getal dat
met de verborgenheden (geheimenissen) te maken heeft en het is het
getal van de genade. Juist in Efeziërs gaat het om overstromende genade.
Wij lezen in Efeziërs 2:6,7 dat wij een plaats hebben te midden van de
hemelingen in Christus Jezus. In de komende tijdperken (eonen) zal
God door ons de overstijgende rijkdom van Zijn genade en mildheid
tonen, dáár, te midden van de hemelingen!

‘Dan past het, dat wij weggerukt worden en de Heer in de lucht ont-
moeten!’

Daarom is het zo de wijsheid van de Heer, dat Hij in de eerste brief van
Paulus al bekendmaakt wat de verwachting van de gelovigen in al die
tijd daarna is, totdat de bazuin van God echt klinkt!
Laten wij, uitkijkend naar dat moment, ons vandaag verheugen!

‘Zeg, ik ben eigenlijk heel benieuwd te kijken hoe het verder zit met
dat stukje over de wegrukking!’

Er staat, dat de Heer afdaalt van de hemel (vers 16) en wij ontmoeten
Hem in de lucht (vers 17). Er staat nergens, dat Hij dan op aarde komt.
Niets wat er ook maar enigszins op lijkt. Men redeneert door op grond
van de betekenis van Parousia toen en beweert, dat de Heer met de ge-
meente op aarde komt. Dat staat er niet. Het is dus inleg.

‘Je moet dus erg oppassen voor je een conclusie trekt uit zo’n gedeelte.’

Zeker. De vertaling uit de Statenvertaling en NBG ’51 was in vers 17:
‘de He(e)re tegemoet in de lucht’ wekte de gedachte, dat de gelovigen
zelf uitgingen en de Heer zouden binnenhalen op aarde. Dat staat er
echter niet. Gelukkig is de herziene Statenvertaling hier een stuk beter
en vertaalt: ‘naar een ontmoeting met de Heere in de lucht’.

‘Het verschil lijkt maar klein, voor mij. Waarom is het zo belangrijk?

Bij de mensen blijft in de gedachten hangen: ‘de Heer tegemoet in de
lucht’, alsof wij actie ondernemen als we weten dat de Heer in de lucht
is en de bazuin van God klinkt. Dat is totaal de plank mis. Het is echt
ernstig, want het gaat hier om een groot genade-moment. De gemeente
is hier niet actief! De Heer wel! Hij daalt af van de hemel en is aanwezig
in de lucht. Wij worden door Hem weggerukt. Wij ondergaan het. Het
is puur genade!

‘Dat is toch bijzonder, door de vertaling komt steeds weer die gedachte
dat wij Hem tegemoet gaan. Het is andersom!’

Ja, en wij worden weggerukt door de Heer tot een ontmoeting met de
Heer in de lucht. Niet: wij gaan uit Hem binnenhalen, nee, Hij gaat uit
en haalt ons binnen! Het is dus heel anders dan de lijn: ‘koninkrijk op
aarde is de toekomstige plaats van het lichaam van Christus’.
Dé toekomst van de gemeente die Zijn lichaam is, is in de komende eonen
niet op aarde, maar te midden van de hemelingen!

‘Dat is wel een hele bijzondere verwachting die wij hebben als de leden
van Zijn lichaam!’

Het is juist heel tekenend dat wij de Heer in de lucht ontmoeten. Wij zijn
niet langer op aarde. Het is geen aardse toekomst, dat wordt uit dit stukje
wel duidelijk. En zo zullen wij altijd met de Heer samen zijn, staat er ook
nog bij, terwijl de woorden ‘in de lucht’ net geklonken hebben!

‘Wat is er aan de hand met dat woord Parousia?’

Het wordt gebruikt om het hele stukje uit 1 Thessalonicenzen 4 een
andere draai te geven. Men wijst er op, dat het woord, dat heel letter-
lijk ‘(er)naast-zijn’ of ‘aanwezigheid’ betekent, in die dagen te maken
had met een de terugkeer van een koning. Als de koning terugkeerde
van een strijd als overwinnaar, liep men de stad uit om de koning in
triomf binnen te halen. Men ging dan de koning tegemoet om met de
koning de stad in te trekken.

‘Dat heeft te maken met die haarspeldbocht theorie?’

Ja. Men redeneert dan, dat het in 1 Thessalonicenzen 4 ook zo moet gaan
omdat daar het woord Parousia wordt gebruikt voor wat daar gebeurt.
De Heer is dan die koning die terugkeert als overwinnaar en de gelovigen
gaan Hem tegemoet in de lucht om met Hem op aarde terug te keren. Dat
is dan na minstens 3,5 of 7 jaar, hangt er weer van af wanneer men het mo-
ment van wegrukking plaatst.

‘Het lijkt wel een aardige gedachte. Maar ik begrijp, dat jij het anders ziet?’

Het past prachtig in de gedachte, dat de gemeente een ondergeschikte plaats
aan Israël op aarde in de 1000 jaar zal hebben. Wat de gemeente precies voor
plaats heeft en wat de gemeente dan op aarde gaat doen, is mij niet duidelijk.
Er staat ook niets over beschreven. Zeker bij Paulus niet. Paulus wijst juist
een andere kant op, in zijn latere brieven komt dat eerst goed naar voren.

‘Oke, maar hoe zit het dan met het woord Parousia?’

Wat er gebeurt met de uitleg van dat woord, is dit: men gebruikt de betekenis
die het woord in die tijd in het dagelijks leven had en laat die betekenis volledig
de uitleg van 1 Thessalonicenzen 4 beheersen. Dat is wat je niet zou doen. Als je
de bijbelse betekenis van een woord wil weten, dan neem je een concordantie,
je zoekt op waar het woord voorkomt en wat het woord in al die tekstverbanden
voor betekenis krijgt. Verder kijk je ook naar de gewoon letterlijke betekenis
van het woord of van de verschillende delen van het woord.

‘En dan gaat het plaatje er anders uitzien?’

Je ontdekt, dat het gewoon ‘aanwezigheid’ betekent. Vanuit de tekstverbanden
heeft het o.a. met de aanwezigheid van de Heer Jezus te maken, en dat op diver-
se tijden/momenten. Het wordt bijvoorbeeld ook gebruikt voor de aanwezig-
heid van de wetteloze in 2 Thessalonicenzen 2:9. In 1 Thessalonicenzen 4 gaat
het om de aanwezigheid van de Heer in de lucht. De vertaling ‘de Heer tegemoet’
is ook net niet wat het moet zijn en zelfs daardoor enigszins suggestief.
Het blijft iets geweldigs wat ons staat te wachten, daar gaan we de komende
dagen verder over nadenken!

‘Toch een wonderlijk systeem, dat men zo ver de bedelingen
doorvoert, dat men zelfs twee lichamen ziet.’

En dat terwijl er maar één Christus is, die zou zich moeten ver-
delen tot twee hoofden. En: bij welk lichaam zou Paulus horen?
Ach laten we maar stoppen met deze dingen, we zien dat het on-
zinnig is om zo door te gaan op deze leringen.

‘Maar er zijn ook andere leerstelligheden die erop uitdraaien dat
de wegrukking van de gemeente uit beeld raakt?’

Met name een visie vanuit de Tenach op ‘het koninkrijk’ dat al vele
vele vele discussies, meningsverschillen, et cetera heeft opgeleverd.
Men ziet dan vanuit de visie van het koninkrijk, dat de Heer Jezus zal
oprichten op aarde, te beginnen bij het volk Israël, en van daaruit zal
doorgaan over de hele aarde, dat de opname nauwelijks effect kan
hebben. Men weet er in feite niet goed raad mee.

‘Maar, hoe ziet men in die visie de gemeente, het lichaam van Christus?’

Dat is -en er zijn weer talloze verschillen in details- een groep geroepe-
nen uit de heidenen, die aansluiting krijgen bij Israël, men nadert tot
Israëls God Jahweh en vormt één geheel met degenen uit het volk die
ook in Messias Jezus zijn. Zij zijn dan met de gelovigen uit Israël de
eerstelingen van het aardse koninkrijk en zullen dan ook een functie
vervullen op aarde.

‘Wat is die functie dan?’

Israël is een priesterlijk koninkrijk, dus mensen uit de heidenen kunnen
geen priesters en koningen zijn, want dan krijg je het oude liedje van de
vervangingstheologie weer, dat de gemeente in de plaats van Israël is ge-
komen. Voor mij is niet duidelijk welke plaats de gemeente heeft in het
koninkrijk op aarde, in die visie. Velen hangen die visie aan, omdat gelo-
vigen vaak zich niet kunnen voorstellen dat zij ‘iets’ in de hemelen
zouden gaan doen. Te abstract. Men kan het niet pakken.

‘Maar zo bezien is de wegrukking van het lichaam van Christus toch over-
bodig?’

Probleem voor degenen die in deze gedachten leven, dat het er wel staat in
1 Thessalonicenzen 4. Dan moet je er wat mee. Men heeft daarvoor de haar-
speldbocht theorie ontwikkeld. De gedachte is dan, dat de gelovigen wegge-
rukt worden voor de grote verdrukking dan wel voor de 70e week van
Daniël 9:24-27, en daarna weer op aarde met de Messias Jezus terugkomen
naar Zacharia 14. Dit is gebaseerd op een uitleg van het Griekse woord
Parousia.

‘Wat is er dan met dat woord aan de hand?’

Daar gaan we morgen verder over nadenken!