Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat zit er veel in de tekst van Kolossenzen 1, zeg!’

We zijn wat dat betreft bijzonder blij met de concordante vertaling. Die is
nog weer scherper dan de bestaande vertalingen. In deze verzen staat Christus
als de Zoon van Gods liefde centraal. Hij is het beeld van de onzichtbare God
en Hij is voor alles en het al heeft zijn samenhang in Hem.
In Hem en door Hem en tot in Hem is het al geschapen en wat dan genoemd
wordt, zijn hoogstwaarschijnlijk hemelse machten (tronen, heerschappijen,
soevereiniteiten, gevolmachtigden). Hij staat boven die machten, want Hij
wordt de Soeverein genoemd.

‘Wat betekent het woord ‘soeverein’ eigenlijk?’

Een vorst of een koning die soeverein regeert, hoeft aan niemand verantwoor-
ding af te leggen, kan alles zelf beslissen zonder raad te hoeven vragen. Dat is
de enorm hoge positie van de Zoon als het om de schepping gaat. En direct
daarvoor wordt gezegd, dat Hij het Hoofd van het lichaam, de ekklesia is. Dus
eerst wordt vastgesteld, dat Hij Hoofd van het lichaam is, daarna dat Hij de
Soeverein is. We zijn verbonden met Hem als Hoofd, en Hij blijkt de hoogste
van heel de schepping te zijn!

Zo zou je dat misschien kunnen zeggen. Het stemt overeen met wat in Efeziërs
staat, dat Hij als Hoofd boven alles aan de ekklesia, die Zijn lichaam is, gegeven
is (1:22,23). Het gaat wel ons bevattingsvermogen te boven, deze dingen. We heb-
ben het voorrecht ons hierin te kunnen verdiepen. Ons hart werd ervoor geopend.
Net als destijds Lydia’s hart voor de woorden van de apostel geopend werd. Overi-
gens was zij purperverkoopster, en dat is de kleur die met koningschap verbonden
is. Zij staat als type voor de leden van het lichaam van Christus, die bestemd zijn
voor de troon, het regeren met Christus! Want dát is onze toekomst!

‘Over het stukje van gisteren heb ik nog wel nagedacht.’

Het is bijzonder, dat wij zo met God verbonden zijn, in Zijn liefde, in de Zoon
van Zijn liefde. En over die Zoon wordt in Kolossenzen 1 veel opmerkelijks ge-
zegd. In vers 17 staat niet alleen dat het al in Hem geschapen is, dat niet alleen:
ook door Hem en naarbinnen Hem. Dit is voor ons nauwelijks te bevatten.
Het beschrijft in elk geval de grootheid van de Zoon. In deze verzen komt twee
keer ‘scheppen’ en één keer ‘schepsel’.

Hij is vóór alles; Hij staat aan het begin. Daarom is Hij ook de hoogste van
de orde, de verschillende machten die genoemd worden. Hij is eerder en
dus hoger dan die anderen. Al wat hier genoemd wordt, is zelfs in Hem en
door Hem en tot in Hem geschapen. Daarbij hebben wij de geweldige ver-
zekering, dat het al zijn samenhang heeft in Hem. Hij is het, die alles samen-
houdt en zorgt, dat het niet helemaal uit elkaar valt.

‘Dan is het Gods liefde in Hem, die ervoor zorgt dat alles samenhang heeft.’

Ja, we gaan in grote ‘stappen’ van het verleden naar het heden, nú heeft alles
zijn samenhang in Hem. Dan zegt hij in vers 18 iets opmerkelijks in dit ver-
band, wat je niet verwacht: Hij is het Hoofd van het lichaam, de ekklesia.
Om er direct aan toe te voegen, dat Hij de Soeverein is (boven de soevereini-
teiten van vers 16!); de hoogste boven al het andere. En juist als hij dat gaat
zeggen, noemt hij het feit, dat Hij het Hoofd is van het lichaam, de ekklesia.

Morgen denken we hier verder over na!

‘De zegen uit Zijn woord is heel groot, zeker als we naar het paulinische
evangelie kijken.’

Paulus spreekt het meest uitgebreid over God als de schepper van alles, bij hem
kom je ook de uitspraak tegen, dat alles uit God is. Zoiets kom je niet bij de andere
apostelen tegen. In Romeinen, Efeziërs en Kolossenzen komt dit geweldig naar
voren. Wat te denken van een machtige uitspraak in Kolossenzen 1:14-18, dat
de Zoon van Zijn liefde de eerstgeborene van heel de schepping is. Dat is zoiets
bijzonders.

Dat houdt in, dat heel de schepping verbonden is met de liefde van God. Omdat
dat zo is, kán er geen enkel schepsel voor altijd verloren gaan. De liefde van God
verhindert dit. Ook de onzichtbare machten en krachten zitten achter de dingen
(of mensen) en ook zij zijn gered door het bloed van Zijn kruis. De verzoening
betreft ook hen. Kolossenzen 1:20 spreekt van de volkomen verzoening. En dat
doet ons verlangend uitzien naar Hem!

‘We hebben alles te danken aan God, onze Vader!’

‘Daarom is het beter te lezen wat Gods woord zegt.’

De natuurwetenschap doet wel allerlei belangrijk onderzoek, maar om-
dat men God buitensluit, diskwalificeert men zichzelf op voorhand om
iets zinnigs over de oorsprong van de dingen (het universum) te kunnen
zeggen of beweren. Als men God en Christus links laat liggen, komt men
geen stap verder om wezenlijk iets aan de weet te komen over de oorsprong
van alles.

‘Het betekent, dat wij als mens ook uit God zijn.’

Precies. Dat is de kern waar het om draait. God is de schepper van de mens en
al wat de Bijbel dan zegt over de mens moet juist zijn, omdat de Schepper ook
de Auteur van de Schrift is! Redeneer je Genesis 1 weg, dan kun je vervolgens
heel de Bijbel weggooien, je houdt uiteindelijk niets over.
Wat geweldig is het, dat wij dat uiterst betrouwbare Woord onder onze voeten
hebben. We staan op die Rots, niet uit onszelf, maar door Hem!

‘De verschillen in het vlees zijn weg in het lichaam van Christus,
en dan is eenheid: in de geest?’

De verschillen zijn in de geest niet aanwezig. Ieder lid van het lichaam
van Christus heeft dezelfde enorme rijkdom aan geestelijke zegening-
en in Christus Jezus ontvangen. In hoeverre je iets van die rijkdom hebt
leren kennen, is een kwestie van groeien. Geestelijke groei. Dat vereist
geen rituelen, want het lichaam van Christus kent die per definitie niet.
Christus is ons hoofd en Hij heeft ons met God verbonden. Daarom heb-
ben wij geen riten (zoals bijvoorbeeld besnijdenis en waterdoop) nodig.

‘Helder. En Hij is ook het antwoord op elke filosofie?’

In plaats van filosofie kennen wij: Christus! Hij is het, die ons volkomen
tevreden stelt, als het gaat om allerlei praktische levensvragen, daar heb-
ben wij geen filosofisch systeem voor nodig. Evenmin hoeven wij het ant-
woord daarop te zoeken in allerlei wetten, regels, geboden et cetera.
Het leven van de Opgestane in ons hoeft niet onder het oude verbond ge-
plaatst te worden. Dat zou de klok enorm ver in de tijd terugzetten.

‘Kenmerk van goed geestelijk leven is de afwezigheid van onderlinge strijd
en verdeeldheid?’

Zeker, als mensen geestelijk wandelen, is er ootmoedigheid en zachtmoe-
digheid en onderschikking. Verschillen van inzicht worden niet op de
spits gedreven. Dat laatste (op de spits drijven) is een aanwijzing van
(vrome) vleselijke ijver. Dat is wat in 1 Corinthiërs 1, 2 en 3 ‘naar de
mens’ en ‘vleselijk’ genoemd wordt. Daarom waren de Corinthiërs inner-
lijk verdeeld en leefden naar de mens. Die gemeente was zwak, want er
waren allerlei groepjes die het met Paulus oneens waren,  maar ook on-
derling elkaar de tent uitvochten!

‘Wat een vertoning, die Corinthiërs, ze zouden zich diep moeten schamen
voor die verdeeldheid.’

In het eerste hoofdstuk wordt gewezen op hun enorme rijkdom in Christus
Jezus. Daar zouden zij bij blijven en van daaruit leven. Maar als er allerlei
filosofieën en leringen over het houden van de Thora (voedselvoorschriften)
belangrijk gevonden worden, dan gaat het snel bergafwaarts met het onder-
linge  beleven van de eenheid in Christus Jezus.
De uitwerking van het kruis is, dat de oude mens weggedaan is. Dood en be-
graven. Waar die echter zijn lelijke hoofd opsteekt, gaat het mis en verdwijnt
ootmoedigheid en zachtmoedigheid.  Dan is lijden onder die verdeeldheid
aan de orde van de dag. Bewaar de eenheid van de geest!