Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Nu eindigden wij gisteren met de satan die in de poel van vuur werd
geworpen. Maar blijft hij daar voor eeuwig?’

De vraag stellen is hem beantwoorden. De tijdsduur van de poel van
vuur op zich wordt niet letterlijk vermeld. Wel de tijdsduur van de
pijniging van het beest, de valse profeet en de satan. Bij deze vermeldt
de Schrift, dat zij duurt ’tot in de eonen van de eonen’. Dat zijn de laatste
twee eonen, de duizend jaren (Openbaring 20:1-7) en de daarop volgende
tijd van de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde.

‘Maar de satan wordt toch pas ná de duizend jaren in de poel van vuur
geworpen, en die andere twee daarvoor?’

Ja, maar de Hebreeuwse manier van rekenen is zo, dat een deel van bij-
voorbeeld een dag geldt als de hele dag, of een deel van de voorafgaande
eon geldt als heel de eon. De satan wordt iets voor het einde van de vierde
eon (die echt eindigt met de verbranding van de huidige hemelen en aarde)
in deze poel van vuur geworpen. Dan geldt dat in de Hebreeuwse rekening
als de hele eon.

‘Daarom kan van alle drie gezegd worden dat zij gepijnigd zullen worden tot
in de eonen van de eonen?’

Zo lang de vijfde eon duurt, zo lang heeft de poel van vuur voor hen die
functie. En voor de mensen die erin geworpen worden na het gericht van de
grote witte troon geldt, dat zij in de tweede dood zijn. Zij worden in die poel
dus niet gepijnigd, maar zijn dood. Totdat zij levendgemaakt worden als laat-
ste groep van de rangorde die in 1 Corinthiërs 15:22-28 genoemd wordt.

‘Dus als de laatste eon eindigt, is dat omdat die mensen die in de poel van
vuur waren, levendgemaakt worden en de drie geestelijke machten niet
langer gepijnigd zullen worden?

Dit is wat de Schrift naar voren brengt, en dan komt God tot Zijn doel
met allen. Allen zijn dan onder de gezegende voeten van Christus Jezus
gebracht, zij onderschikken hun hele ‘bestaan’ dan aan Hem. Dan is Gods
plan van eonen voltooid en zal God zijn: alles in allen!
En blijkt hier, dat dus ook het kwaad zijn functie heeft gehad, en God zelf
blijkt bij machte te zijn, uit het kwaad het goede (de redding van allen)
voort te brengen. Het leidt dus uiteindelijk tot het goede: onderschikking
van allen aan de Zoon en de Zoon (Christus Jezus) zal dan volledige onder-
schikking aan Zijn God en Vader tonen, dan is het einde bereikt, en valt
de tijd weg.

‘Boeiend dat we gisteren eindigden met Job en wat hem overkwam.
Er staat, zo las ik, dat hij met zijn lippen niet zondigde.’

Exact. Hij schreef het kwaad, dat hem overkwam -en dat was erg veel-
toe aan God, terwijl in de geschiedenis duidelijk wordt gemaakt, dat
de satan dat Job aandeed. God corrigeerde Job niet, toen Job zei:

Naakt ben ik uit de buik van mijn moeder gekomen
en naakt zal ik daarheen terugkeren.
Ieue (Jahweh) heeft gegeven en Ieue (Jahweh) heeft genomen;
de Naam van Ieue (Jahweh) zij geloofd!
In dit alles zondigde Job niet en schreef hij Alueim (Elohim) niets
ongerijmds toe.

‘Wat een heerlijke zekerheid, alles van God te verwachten, dat Hij Zijn
plan zoals Hij zich voornam zal uitvoeren!’

Het komt allemaal van de God van alle genade. Hij staat aan het begin
van alles, en als dat zo is, dan kan het niet anders, dan dat Hij ook aan
het einde van alles zal staan. Mogelijk hebben heel wat gelovigen daar
niet zoveel moeite mee. Waar zij vaak wel mee zitten, is dat alles ook
door Hem is. Paulus stelt dat onomwonden in Romeinen 11:36.

‘Veel mensen zijn wel gelovig, maar in de praktijk blijken zij de heldere
uitspraken van de Schrift niet te aanvaarden.’

Dat is wat je steeds ziet. Helaas. De reden dat Israël niet in de rust kon
ingaan, was door ongeloof. Romeinen 11 zegt zelfs dat zij (Israël) een geest
van diepe slaap hebben ontvangen, ogen om niet te zien en oren om niet te
horen, tot op deze dag. Even daarvoor staat: zij werden verhard. Niet: zij
verhardden zichzelf; nee: ‘zij werden verhard’. Zowel het verharden als het
ontvangen van een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om
niet te horen, het zijn allerlei vormen van kwaad.

‘Ja, dat is zo, eigenlijk nooit zo op deze manier bekeken.’

Wat de Schrift in Romeinen 11:7,8 nadrukkelijk verklaart, is dat God deze
‘dingen’ doet! Dus hier zien we, dat diverse vormen van wat wij als ‘kwaad’
ervaren en zien, rechtstreeks in verbinding met God gebracht worden! Kijk,
wij zouden niet op de gedachte komen, dat het geestelijk verdoofd zijn, blind-
heid (geestelijke blindheid) en doofheid (Zijn woord niet verstaan) van God
afkomstig zouden zijn. Maar de Schrift leert het in Romeinen 11 uitdrukkelijk
wel! En: wie ben jij, o mens, dat je God zou tegenspreken?

‘Ja eigenlijk ongelooflijk wat daar staat. Als je deze woorden goed tot je door laat
dringen, is het heel bijzonder!’

Laten we ons diep verwonderen over zo’n grote God, die al dit kwaad doet. Daar-
mee zondigt God echter niet! Degenen die beweren dat hiermee God tot auteur
van de zonde gemaakt wordt, moeten de Schriften eens goed op de begrippen
‘kwaad’ en ‘zonde’ raadplegen. Zij zullen ontdekken, dat deze beide woorden in
de Schrift nauwkeurig afzonderlijk van elkaar gebruikt worden. Kwaad hoeft
volgens de Schrift nog geen zonde te zijn! Job ontving de rampspoed (het kwaad)
in zijn leven uit de hand van God! Daarmee bleek hij meer gelovig dan vele ge-
lovigen vandaag de dag.

‘Het doel van alles is toch: de heerlijkheid van God?’

Ja, de verheerlijking van God vormt het grote einddoel van de eonen, de
tijdperken. Hij heeft dat plan ontworpen om tot Zijn doel te komen met
heel Zijn schepping. Hij zal allen tot Zich trekken, niet door hun presta-
ties, maar door Zijn liefde. Daarom noemt Paulus Hem in Romeinen 16
aan het einde: ‘de eonische God’. De Schrift hoeft niet te zeggen dat God
altijd bestaat (eeuwig is), want dat is Hij per definitie.

‘Dat laatste is logisch, want Hij is ook de Schepper van de tijd, terwijl Hij
zelf boven en buiten de tijd staat.’

Daarom is het onzinnig te willen beweren dat het begrip ‘aioon’ ook einde-
loosheid kan betekenen, omdat het voor God gebruikt wordt. Het is pre-
cies andersom. Het is juist geweldig, dat Hij de eonische God is. Dat laat
zien, dat Hij niet alleen in de eonen handelt en werkt, maar dat de eonen
onder Zijn controle staan. In alle eonen blijkt er maar één ware God te zijn:
de eonische God, die ook de Vader is van onze Heer Jezus Christus.

‘Het is juist een geweldige zekerheid, dat God dé God van de eonen is, Hij
is de Koning van de eonen, dat schrijft Paulus toch?’

Ja in 1 Timotheüs 1:17. Dat houdt in, dat God alle eonen beheerst, Hij regeert
erover. Door die eonen heen zal Hij uiteindelijk Zijn grote heerlijkheid tonen
door de ekklesia die het lichaam van Christus is. Dat instrument is essentieel
in het handelen van God en Christus tot redding van alle schepselen. Alleen
van dat instrument wordt gezegd, dat aan de leden genade is geschonken in
Christus Jezus vóór eonische tijden. Als dat zo is -en het is zo volgens
2 Timotheüs 1:9-11 – dan moeten die leden een heel belangrijk dienstwerk
gaan vervullen in dat plan van eonen.

‘Ja, want Hij voert dat plan uit door Christus Jezus, zegt Efeziërs 3:9-11, en wij
zijn heel nauw met Hem verbonden.’

Het is ademloos groots als je dit tot je door laat dringen. De boodschap van
redding van allen is bij Paulus duidelijk. De ekklesia, het lichaam van Christus,
is Gods instrument als complement van Christus om de heerlijkheid van God
bekend te maken en zo Gods grote doel te bereiken: God alles in allen.

‘Buitengewoon, hoe God ons gezegend heeft! Talrijke zegeningen die wij
zomaar om niet ontvangen hebben.’

Dat is nu genade van God. Je ontvangt het zonder er iets voor te doen, uit
de milde Vaderhand van God. In deze tijd van genade leeft de ekklesia, het
lichaam van Christus, toe naar een bijzondere toekomst. We zullen versteld
staan over wat God allemaal voor ons heeft klaargelegd. Tot die tijd leven wij
in de geweldige verwachting, dat ons lichaam vrijgekocht van de slavernij
van het verderf.

‘Ja wat is dat toch geweldig he, leven in die verwachting.’

We kunnen er niet over uit. We zijn bezig en ons lichaam is een levend, heilig,
God welgevallig offer, om Hem te dienen. Dat is de logische consequentie van
het ontvangen evangelie. Paulus’ boodschap is vol van het grote werk van de
Zoon van God, die door kruis en open graf heel de mensheid redt. Paulus
spreekt als geen ander over het kruis, een diepgaande boodschap. We kunnen
niet anders dan bij hem terecht voor de diepe betekenis van het kruis.

‘We zijn daarover vaker bezig geweest.’

Jawel, maar het blijkt nodig dat steeds naar voren te brengen, mensen vergeten
heel snel wat ze hebben gehoord. Mede door de stortvloed aan informatie die da-
gelijks over hen uitgegoten wordt. De boodschap van het kruis is, dat er een defi-
nitief einde aan de oude mens is gekomen, Veel gelovigen geven er regelmatig
blijk van, die boodschap niet te kennen of wel te kennen maar er niets in de
praktijk van tot uitdrukking komt. In de praktijk zijn er wel lange tenen, gevoe-
lige schenen.

‘Dat is zo, ja. Roeper getuigt ervan in de Uitdaging.’

We zien uit naar de heerlijkheid die wacht. Wij als gelovigen heffen ons hoofd
op om de bazuin God te horen als die klinkt. Dat zal exact op de juiste tijd zijn.
Alles werkt naar de eindtijd, de climax van deze boze eon toe. Babel gaat een
grote rol spelen, maar ook Egypte, Syrië en Jordanië, Saudi Arabië; ze zullen
er allemaal bij betrokkene zijn.

‘Toch weer bijzonder, dat wij daar iets van mogen begrijpen.’

En dan gaat om het hart van de mens. Spreuken 4 schrijft daarover. Wat je
naar binnen krijgt, is iets dat je hart gaat bepalen. Je bent goed op de hoogte
als je de theorie kent, en als je dat onderkend hebt kun je leven in heel je
wandel leven zoals Romeinen 12 – 15 dat aangeeft!