Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Johannes 6 is goed om te lezen.’

Het is volledige afhankelijkheid van de Zoon
ten opzichte van de Vader. Je hoort zeggen:

want Ik ben uit de hemel neergedaald, niet
opdat Ik Mijn wil zou doen, maar de wil van
Hem, Die Mij gezonden heeft   Johannes 6:38

De Vader is de Zender, de Zoon de Gezonde-
ne. De Zoon doet de wil van de Vader. En:

en dit is de wil van de Vader, Die Mij gezonden
heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven
heeft, niets verloren laat gaan  Johannes 6:39

‘Dit zijn begrijpelijke woorden.’

Zo kan Jezus nooit absoluut God zijn. Dat is de
Vader wél. De woorden van Johannes 6 spre-
ken van Zijn aardse loopbaan in eerste instan-
tie, en dat geldt niet alleen de gelovigen uit
Zijn volk, maar ook het lichaam van Christus.

‘Maar uiteindelijk toch alles?’

De Vader behaagt het, alles aan de Zoon toe
te delen. Vandaar, dat de Zoon ook de Lotge-
nieter van het al is (Hebreeën 1:2). Dat is, als
je erover nadenkt, heel bijzonder. Het woord
Lotgenieter is hier beeldspraak. In elk geval
wordt ermee gezegd, dat de Zoon zelfs het al
toebedeeld krijgt!

‘Jezus is dus wel God, maar relatief?’

Ja, en daarom staat Hij niet op dezelfde hoog-
te als Zijn Vader. Die is wel absoluut God, de
Allerhoogste. De heilige geest is de geest die
heiligt, en gaat van God uit. Maar is zelf geen
God zoals de Vader. En: Jezus werd door de
Vader gezonden.

‘Ja, zo is het duidelijk.’

We zouden de Schrift laten staan. Als het gaat
om de relatie tussen de Vader en de Zoon. De
Zoon is gezonden, de Vader is de Zender:

Dit is het werk van God: dat jullie geloven in
Hem, die Hij gezonden heeft      Johannes 6:29

Van de menigte die Hem volgde, geloofden
niet allen. Zo lezen we de vraag in vers 30:

welk teken doet U dan, opdat wij zien en U ge-
loven? Wat voor werk doet U?

‘De Vader staat boven de Zoon.’

Het wordt zichtbaar voor je als je de Schrift
volgt. Even verder (vers 37) wordt gezegd:

alles wat de Vader Mij geeft, zal tot Mij komen;
en wie tot Mij komt, zal Ik beslist niet uitwerpen

Dus wie tot Jezus komt, wordt door Vader ge-
geven! Zo is de Zoon volkomen afhankelijk van
wat Vader geeft (vers 44):

niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader,
Die Mij gezonden heeft, hem trekt

‘Johannes 1, ja, maar is Jezus God?’

Dat blijkt in elk geval niet uit Johannes 1.
Daar wordt duidelijk, dat de God die spreekt,
Zijn woord geeft en dat heeft onder de men-
sen vervulling gekregen in Jezus, Die te mid-
den van Zijn volk was. Zo werd het woord,
de belofte, zichtbaar en tastbaar.

‘Toch kun je wel stellen dat Jezus God is?’

Nee en ja. Nee, omdat Hij niet absoluut God
is en dat ook nooit kon en zal zijn. Ja, omdat
Hij wel relatief gezien God was en is. Lastige
tekst voor theologen is Johannes 1:18

niemand heeft ooit God gezien; de enig voort-
gebrachte (gegenereerde) God, die ^nbin de
boezem (borst) van de Vader is, Die ontvouwt
Hem

En in de vertalingen staat steeds Zoon, maar
de concordante vertaling volgt de wijziging
door de tweede corrector van de Sinaïticus
(oudste meest complete handschrift van de
Schrift), die een nog oudere tekst kende dan
wij overgeleverd hebben gekregen.

‘Dan lees je, dat Jezus God is.’

Jawel, maar Hij is de enig voortgebrachte God,
en kan dus nooit absoluut God zijn, zoals Zijn
Vader dat wél is. Zo gezien blijft het ook waar,
dat er één God is, de Vader, uit Wie het al is en
tot Wie wij zijn, en één Heer, Jezus Christus,
door Wie het al is, en wij door Hem.    

‘Alles is door het woord geworden.’

Dat is wat Johannes 1:3 zegt. God sprak
en zo kwam het tot stand. Hij gaf Zijn
woord aan Zijn volk Israël. Zo konden
zij iets van Hem vernemen. God zelf, die
geest is, kan niet waargenomen worden.
Via Zijn Zoon spreekt Hij.

‘Dat zegt Hebreeën 1:1 ook.’

God spréékt, dat is op zich al geweldig,
want de stomme afgoden doen dat niet.
Het woord van God is betrouwbaar en
Zijn Zoon zorgt voor de communicatie
met de schepselen. Op die manier komt
het woord tot ons.

‘God sprak op verschillende manieren.’

Via zieners, profeten, hemelse boodschap-
pers en mensen van God werd het woord
hoorbaar. Ook vandaag wordt het woord
doorgegeven aan de mensen. Door onder
meer evangelisten en leraren. God zal dat
steeds geven, tot aan de bazuin. Daarna
zullen sprekers uit Israël dat voortzetten.

‘Opmerkelijke verschillen in Johannes 1.’

Ja wat mij onder meer de ogen opende,
was het verschil tussen bij en naartoe.
De tekst geeft aan, dat de functie van het
woord van God is, dat het woord de luis-
teraar richt op God. De beweging is: naar
God toe. De woordverkondiging zou dat
ook doen: richten op God, die liefde is.

‘Ja natuurlijk, dat is logisch.’

Bovendien is bij een ander Grieks voor-
zetsel dan wat in NBG-Johannes 1:1 staat.
De tekst leest pros, dat naartoe betekent.
We lezen daarna: God was het woord.
Dat is de woordvolgorde in de grondtekst.
Het is een stijlfiguur, een vorm van beeld-
spraak, metafoor.

‘Dat is wat lastiger voor mij te begrijpen.’

Het is een vergelijking. Wat Johannes aan-
geeft, is dat God in de ‘gestalte’ van het
woord naar de mens toe kwam. Dat gespro-
kene was de uitdrukking van God en sprak
uit Wie God is. En dat woord, de beloften en
profetieën van Tenach (OT), werd later con-
creet en zichtbaar in de vervulling: de Heer
Jezus Christus, die als Mens dat liet zien.