Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Als je kijkt naar Paulus’ tijd, ging het ook erg snel met afwijken
van de boodschap van genade die hij bracht?’

Het lijkt wel, alsof mensen na enige jaren er weer genoeg van hebben
gekregen en overgaan tot hun orde van de dag of van hun leven.  Het
lijkt soms niet te blijven. Of het is misschien zoals de Hebreeënschrij-
ver zegt: ‘het werd niet met geloof vermengd’ (Hebreeën 4:2). Of je hebt
mensen ‘die zoeken naar de waarheid’ en na enige jaren weer uit het
midden verdwijnen; zij zijn en blijven ‘zoekers’.

‘Of men ging een andere boodschap volgen of werd door een andere
boodschap van Paulus afgekeerd’

Ook dat kan. In Paulus’ dagen gold dat voor hele gemeentes, vandaar
dat de hele christenheid vandaag niet Paulus volgt, maar een wonderlijke
menging is van van alles en nog wat. Soms zeggen mensen, dat die veel-
heid aan gemeentes met overal een ander accent een uitdrukking zou
zijn van de ‘veelkleurige wijsheid van God’ (Efeziërs 3:10). Het lijkt eer-
der op de ‘veelvuldige dwaasheid van de mens’, deze hopeloze verdeeld-
heid van groepen, kerken en dergelijke.

‘Ja, die veelvuldige wijsheid van God uit Efeziërs 3:10 gaat toch over iets
anders?’

Die wijsheid van God heeft te maken met het ontwerp, de voortgang en
de plaats van Zijn lichaam in het grote plan van God, waarvan het hemel-
se aspect van het geheimenis van Christus  in Efeziërs bekend wordt ge-
maakt en dat draait om de plaats en functie van het lichaam van Christus.
Dát is een aspect van de veelvuldige wijsheid van God!

‘Zijn er dan ook nog andere aspecten van die veelvuldige wijsheid?’

O ja, genoeg. Gods redding (alle redding is uit God!) gebeurt op vele manie-
ren, en uiteindelijk is de redding van zonde en dood op één manier: de dood
en opstanding van de Heer Jezus Christus. Deze enige weg van redding wordt
op veel manieren in typen en beelden geïllustreerd in de dienst aan God van
Israël en in allerlei wonderlijke gebeurtenissen die beschreven staan. En in
het paulinische evangelie zien we de diepste waarheden van Gods wijsheid
onthuld.

Laten wij God danken, dat er zicht is gekomen -aan het einde van deze genade-
tijd- op de unieke boodschap en unieke bediening van Paulus!

‘Zeg, als je in Lucas 17 kijkt, lees je niet alleen over Noach, maar ook
over Lot en zijn dagen.’

Ja, dat wordt door de Heer in één adem eigenlijk genoemd. Hij zegt dat
het in de dagen van Lot op dezelfde manier toeging als in de dagen van
Noach vóór de grote vloed:

Op dezelfde manier ook, zoals het gebeurde in de dagen van Lot: zij aten,
zij dronken, zij kochten, zij verkochten, zij plantten, zij bouwden.
Op de dag echter waarop Lot uit Sodom wegging, regende het vuur en
zwavel uit de hemel en bracht hen allen om. Evenzo zal het zijn op de
dag waarop de Zoon des mensen (van Adam) geopenbaard zal worden.

Men ging gewoon zijn eigen gang: zij aten, zij dronken, zij kochten, zij
verkochtten, zij plantten, zij bouwden…..  totdat de dag aanbrak, waarop
Lot uit Sodom wegvluchtte (hij moest er flink voor aangespoord worden)
en Sodom en Gomorra en Adama en Zeboïm verwoest werden door vuur
en zwavel. De steden werden omgekeerd in de as gelegd.

‘Veel gelovigen lijken ook onbekommerd hun leventje te leven. God en
Zijn woord hangen er maar een beetje bij.’ 

‘Dit ligt zwaar op je hart he.’

Dat wel ja, als gelovigen samen komen, op een of andere manier, dan kan
ik me dat niet voorstellen zonder het Woord. Tegenwoordig kan dat ech-
ter steeds meer, lijkt het wel. Maar dan word je een gezelligheidsclub, leuk
kletsen met elkaar, maar het Woord bungelt er zijdelings bij. Als die ten-
dens zichtbaar wordt, is dat een van de eerste tekenen dat de zaak uit el-
kaar gaat vallen of aan het vallen is. Eenheid? Ja, door het Woord!

‘We zien bij Noach de kracht van het woord van God.’

Nou en of. God had het gezegd, en dus ging het gebeuren! Voor Noach
was dat geen punt, hij handelde in geloof op het woord en belofte van
God. Hij ging aan de slag en bouwde de ark. Of dat nu exact 120 jaar was
op de dag af, of ongeveer? Dat doet er niet zo heel veel toe, alleen geloof
ik dat het precies 120 jaar was. Waarom niet?

‘Overigens, het valt me op, dat de Heer zonder meer Genesis ziet als histo-
risch betrouwbaar.’

De naam Noach heeft dan ook te maken met ’troosten’, het Hebreeuwse
woord nacham (de naam: Menachem komt daar vanaf) betekent ’troosten’.
En dat doet God: Hij vertroost doordat Hij iets nieuws begint. Denk aan op-
standing, een nieuwe schepping, de nieuwe mensheid. Het blijft niet bij
verdriet, pijn, gemis, ellende, wanhoop soms, maar Hij geeft een nieuw be-
gin, dát is troost!

‘Oh geweldig zeg, ja ik herken dat, dat is een zeer troostvolle gedachte.’

God gaat een nieuwe schepping geven, het oude is voorbij, zie het is alles
nieuw geworden. God gaf diepe troost aan de apostel, toen hij zelfs dacht
dat hij het leven erbij moest laten, zó werd hij vervolgd om zijn evangelie.
Maar de God van alle vertroosting bemoedigde hem, verleende hem op-
standingskracht zelfs in zijn oude zwakke gestel.
Zelfs het woord ‘berouw krijgen’ (Genesis 6:6) is verbonden met dit woord
nacham, zodat je daar zelfs zou kunnen lezen, dat Jahweh zich troostte in
zekere zin; Hij zou de aarde gaan vernieuwen!

‘Wat is nu precies het punt in de woorden van de Heer in Mattheüs 24?’

Waar we het gisteren over hadden? Het gaat om: ….’het niet merkten’. Voor
de rest noemt Hij ‘het gewone leven’ : eten, drinken, trouwen en ten huwe-
lijk geven. Dat gaat almaar door. Het punt zit m bij: ‘en het niet merkten’,
waarbij ‘merkten’ eigenlijk ‘wisten’ is. Zij leefden allemaal onbekommerd
hun leventje, terwijl zij niet wisten dat er iets aan zat te komen waarvoor
Noach heel druk met hout in de weer was.

‘Zij leefden er onverschillig langsheen, dus. Het interesseerde hen niet.’

Dat is het. Laodicea. Ondanks Noach, de prediker van gerechtigheid, die
onverstoorbaar in geloof aan zijn ark bouwde. Hij zal meewarig bekeken
zijn, ze zullen hem uitgelachen hebben, gezegd hebben dat hij een fana-
tiekeling was. Nochtans ging het na 120 jaar wel regenen. God had gezegd,
dat de tijd voor de mensen 120 jaar was. In Genesis 6:3 staat, dat Jahweh
dat zei, maar niet tegen wie.

‘Er staat, dat hij dat ‘uit ontzag’ deed. Niet: ‘uit ontzag voor God’?’

Ja, in de herziene Statenvertaling staat dat cursief (schuin gedrukt). Het
is : ‘uit ontzag’ en dat maakt het wat sterker op het woord gericht. Hij han-
delde uit ontzag voor het woord van God. De uitspraak was, dat het nog
120 jaar zou duren voordat de grote vloed zou komen. Noach had ontzag
voor dat woord van God. Voor hem stond het vast, dat de tijd beperkt was.
Na die 120 jaar van geduld van God (zie 1 Petrus 3:20) begon het zo hard te
regenen, dat er geen houden meer aan was. Slechts 8 zielen werden gered!

‘Ja dat zijn woorden om over na te denken, die van de Heer, dat het zal zijn
als in de dagen van Noach als de Zoon van Adam (des mensen) terugkeert.’

Kijk, Noach handelde in geloof. Noach had misschien allerlei eigen plannen,
maar de Heer haalt daar een dikke streep door als Hij tegen Noach zegt dat er
een grote watervloed gaat komen en hij een ark moet gaan bouwen. De Heer
geeft helder aan wat de tijdsduur is: 120 jaar. Precies 120 jaar. Noach had nog
wel even de tijd en mensen bespotten hem natuurlijk. Mensen houden geen
rekening met Gods woorden. Ze zagen niet de vervulling van wat God had ge-
zegd, totdat het begon te regenen.

‘Noach wist van die 120 jaar, en op het laatst zei God zelfs het aantal dagen
dat het nog zou duren voordat de grote vloed zou komen.’

Men ging gewoon zijn gang, en men zal wellicht nuchter tegen elkaar gezegd
hebben: ‘het leven gaat door’ en ‘laat die Noach maar met zijn toekomstver-
wachting, hij is ook nog zo gek dat hij een groot houten gevaarte maakt’.
Dat hebben ze kunnen zeggen, tot ze de eerste druppels voelden en er daar-
na geen houden meer aan was. Ze waren met hun eigen plannen bezig geweest,
heel druk. En ach, 120 jaar, leuke mededeling, maar wat kan ik ermee?

‘Men nam de woorden van God over de toekomst niet serieus.’

Dat is het he. Het is niet: ‘Wat kan de Heer met mij?’ Maar: ‘Wat kan ik ermee?’
In Mattheüs 24:37-39 staat dit al:

Want zoals ze bezig waren in de dagen voor de grote vloed met eten, drinken,
trouwen en ten huwelijk geven, tot aan de dag waarop Noach de ark binnen-
ging, en het niet merkten, totdat de zondvloed kwam en hen allen wegnam,
zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn.

In onze dagen lijken steeds meer christenen redelijk hun eigen gang te gaan.
Dat is wat de Heer zegt in Mattheüs. Iedereen is bezig met een eigen wereldje,
eigen belangen, et cetera. Wat de Heer wil en Zijn plannen zijn wordt steeds
minder rekening mee gehouden.

Exact. Er lijken steeds minder gelovigen echte belangstelling te hebben voor
het profetisch Woord, dat volgens Petrus echter zeer vast is. En dat in onze tijd,
waarin alles onzeker, onvast is. De zekerheid, dat alles in Gods hand is, geeft ons
rust in het hart en Zijn woord doet ons vast staan in deze steeds sneller verande-
rende wereld.