Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het evangelie van de overstromende genade is voor iedereen uiteindelijk.
Waarom zouden maar zo weinig mensen dat kunnen geloven?’

Als je kijkt naar de verloren zoons, wordt dat verklaard. Veel mensen, ook
gelovigen, lijken op de oudere zoon. Die had immers thuis gewerkt en
alles gedaan wat gedaan moest worden. Zich aan de regels van het huis
gehouden. Wat de Heer vertelt, moet de luisterende Farizeëen en schriftge-
leerden aangesproken hebben. Zij moeten zich in die oudste zoon herkend
hebben. Zij bespotten en hoonden de Heer, omdat Hij omging met hoeren
en tollenaars. Dat kan nooit de beloofde Messias zijn!

‘Daarom vertelde de Heer dit aansprekende verhaal?’

Het is een verhaal met een weergaloze diepgang en spreekt van genade.
Die jongste zoon, de verloren (dood gewaande) zoon, kon zonder voorwaar-
den (die hij zelf eerst wel stelde) bij de vader komen. Er werd zelfs een feest-
maaltijd klaargemaakt!
Daarmee kwam ook de vader thuis, want die stond elke dag buiten, op de
uitkijk of de jongste al kwam, geen rust in huis.

‘De oudere zoon mopperde op de gang van zaken toen de jongste terugkeerde.’

En zo kunnen heel veel mensen, die vinden dat zij beter en netter geleefd heb-
ben dan anderen, het niet zetten dat die anderen er uiteindelijk ook komen.
Men vindt dat onrechtvaardig. En dan heb je weer het religieuze denken van de
mens: ‘Als ik dat en dat goed doe dan moet God mij belonen door mij in Zijn
paradijs/hemel/zegen toe te laten. Anderen die dat niet gedaan hebben, moeten
daar niet kunnen komen.’

‘Dat is herkenbaar. Het is een soort sinterklaas geloof. Als je als kind je best hebt
gedaan en zoet bent geweest, krijg je een cadeau. Zo niet, dan krijg je de roe en
ga je in de zak mee naar Spanje.’

Dat is simpel voorgesteld, maar in de kern draait het daar om. Loon naar werken.
Wat komt er toch een ander beeld naar voren, als je naar de Heer luistert!
De verloren zoon kreeg geen straf. Hij werd niet voor eeuwig naar de hel verbannen.
De vader omarmde hem. Eindelijk thuis!
En zo wacht God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, op al die zondaren, en
ze zullen komen, allemaal, niet door eigen inspanning, als God de tweede dood
opheft en er genade en leven zal zijn.

Voor wie? Voor allen! Dát is het evangelie!

‘Die hemelse bediening van het lichaam van Christus, dat is een van
de minst bekende waarheden van Paulus.’

Dat mag je wel zeggen ja. Velen willen er niet aan, als gevolg van een prediking
waarin het zicht op deze dingen ontbreekt. Zoals gisteren opgemerkt, werd men
al snel van Paulus afgekeerd door invloed van de tegenstander die zich voordoet
als een boodschapper  van het licht en door zijn dienaren, die zich voordoen als
dienaren van gerechtigheid. Het is een geestelijke strijd, waarin de boodschap
die niet voor deze tijd geldt, voorrang kreeg boven het evangelie dat Paulus als
apostel van de natiën verkondigde.

‘De boodschap van de zuivere genade van God raakte ondergesneeuwd door het
mooi klinkende ‘evangelie’ van werken en wetsbetrachting.’

Precies. De mens eigenlijk subtiel weer centraal. Als je vandaag de dag veel
prediking analyseert, komt het uiteindelijk aan op wat de mens moet doen.
Jij moet het doen en dan komt God je helpen. Maar dat is geen genade.
Dat is eigen gerechtigheid.
De boodschap van Paulus, die van het kruis en de opstanding, predikt een echt,
waar evangelie. Genade. Het is juist voor de mensen, die zichzelf niet kunnen
helpen!
God helpt degenen die zichzelf niet kunnen helpen. Dat stoot de trots van de
mens van de troon. Je staat met lege handen. Maar God vult ze met Zijn rijke
geschenken van verzoening, vrede.

‘Tsja, dat is wel geweldig he. Het is zo, dat er dan een last van je schouders wordt
afgenomen. Gelukkig! Het hangt niet van mij, maar van Hem af!’

Heerlijk, dat paulinische evangelie! Laten we die boodschap in ons hart
koesteren, God ervoor danken, en de boodschap doorgeven! Het is geen populair
evangelie. Paulus werd erom verguisd. Te gemakkelijk.
Niet langer onder de Thora leven, maar in de vrijheid van Gods genade!

Sta dan vast in de vrijheid waarmee Christus ons vrijgemaakt heeft, en laat u
niet weer met een juk van slavernij belasten.

Want u bent tot vrijheid geroepen, broeders, alleen niet tot die vrijheid die
aanleiding geeft aan het vlees; maar dien elkaar door de liefde.

Galaten 5:1,13

‘Het is wel geweldig, die hemelse bediening voor het lichaam van
Christus. Ongelooflijk, als je het goed tot je door laat dringen.’

Binnen de christenheid is deze bijzondere verwachting afgevlakt en
verbasterd tot ‘naar de hemel gaan’ en men heeft er verder geen idee
van wat er vervolgens gaat gebeuren.

‘Maar, hoe komt dat dan?

Omdat men tijdens Paulus’ leven al van hem werd afgekeerd en een
wonderlijke mix van evangelie van het koninkrijk, de brieven van de
besnijdenisapostelen en oudtestamentische gegevens is gaan prediken,
aangevuld met de boodschap van het kruis. Daarbij liet men doorgaans
de waarheid van de opstanding links liggen. Men gelooft dan nog net dat
Jezus voor je zonden is gestorven, maar genade? Nee.

‘Omdat men Paulus losliet, verdween direct de hemelse verwachting als
bediening voor de hemelingen uit beeld?’

Precies, dat is onderdeel van de ‘onnaspeurlijke rijkdom van Christus’ en
men heeft daar tot op vandaag in de hele (evangelische) christenheid geen
zicht op. Daarbij ontbreekt ook het zicht op de genade die de apostel van de
heidenvolken bracht. Men is vaak veel meer uit op het doen van goede wer-
ken als tegenprestatie en/of als voorwaarde om bij God in de gunst te komen.

‘Dan ben je inderdaad ver weg geraakt van de genade van God zoals Paulus die
predikt in zijn brieven.’

Toch wel bijzonder: gered in genade, door geloof, niet uit werken, opdat
niemand zich beroeme, helemaal uit God, door Christus!
Niet uit werken, genade alleen!

‘Zo dat was wel weer wat gisteren, als je tot je door laat dringen hoe
diep de liefde van Christus voor zijn eigen lichaam, de gemeente is!’

Het drukt uit hoe nauw Hij met ons verbonden is en wij dus met Hem!
Het is weergaloos. Dat betekent ook dat wij met Hem verbonden zijn
in al Zijn activiteiten om de hele schepping tot God terug te brengen.
Beseffen wij wel, hoe groots dat is? En dat Hij ons nooit los kán laten?
De hele schepping kijkt uit naar de onthulling van de zonen van God,
dat betreft in hoogste instantie het lichaam van Christus!

‘Vandaar het intense verlangen van Paulus naar de vrijkoping van het
lichaam, waar hij in Romeinen 8 over spreekt.’

Ja, en ook daar besef je, dat de bevrijding van de hele schepping genoemd
wordt in verband met de onthulling van de zonen van God. Dat houdt in,
dat als wij -als eerste én hoogste categorie zonen van God- onthuld worden,
dit het bevrijdingsignaal van heel de schepping is! Het is de genade van
God, die vanaf dat moment voor een enorme impuls zorgt, waardoor de
bevrijding van de rest van de schepping zal plaatsvinden.

‘Het is wel heel erg mooi he allemaal, dan gaat het lijden tot een einde
komen. Heerlijk.’

Paulus schrijft ook, dat het lijden van nu niet zal opwegen tegen de heerlijk-
heid die over ons (als eersten) en de rest geopenbaard zal worden.
Wat geweldig is dat he. Het begint bij ons als de leden van het lichaam van
Christus, wij gaan de hemelingen tot God brengen, zij zullen verbaasd zijn
welke bijzondere zonen van God aan hen al die heerlijkheid komen brengen.

‘Hoe is het mogelijk. Dat wij als mensen uit de volkeren, die geen enkel voor-
recht hadden, zo’n positie ontvangen.’

Dat is nu de overstijgende genade, die wij ontvangen. Er is op geen enkele
manier één flintertje eigen werk van de mens bij. Dat kan ook niet, want anders
zou de genade geen genade meer zijn, volgens Romeinen 11:6.
Bedenk, dat het lichaam van Christus Hem compleet maakt, die het al in allen
compleet maakt! Het is echt niets minder dan dat.

‘Het gaat echt boven mijn denken uit, onvoorstelbaar!’

En daarbij beseffen we, dat alle initiatief hiervoor van God uitgaat. Op geen
enkele mogelijkheid heeft het met ons willen, streven, vermogen of wat dan
ook van onszelf te maken. Heerlijk he.

‘Zeg, die bevriende machten en krachten, waar jij gisteren mee eindigde,
zullen die ook nog door het lichaam van Christus iets leren?’

Jawel, want de boodschappers willen graag het evangelie van de besnijdenis
leren kennen. Hoeveel te meer als zij iets gaan leren kennen van het evange-
lie dat door Paulus verkondigd wordt! De geweldige geestelijke waarheden
van rijkdom van genade, verzoening, rechtvaardiging, geestelijke wijsheid
die in Christus voor hen nog verborgen zijn, zullen zij door ons als leden van
het lichaam van Christus leren kennen.

‘Dat betekent, dat wij niet alleen voor de nu nog vijandige hemelse machten
en krachten een boodschap hebben?’

Het gaat óók om de ‘bevriende’ machten en krachten. We zouden ons realiseren,
dat het lichaam van Christus het complement van Christus is, van degene die
het al in allen compleet maakt, volgens Efeziërs 1:20-23. Dat wil zeggen: Christus
‘vult’ al het ontbrekende ‘aan’ in Gods universum. Ontbreekt ergens verzoening?
Hij zal dat bewerken. Is er vijandschap? Ontbreekt er vriendschap, liefde? Hij zal
bewerken dat het weer goed komt!

‘En wij zijn nauw verbonden met Hem, bedenk ik me ineens! Fantastisch!’

Er staat zelfs, dat wij Zijn complement zijn! Zonder ons is Hij niet compleet!
Om het nog anders te zeggen: Hij kan niet zonder ons. Wij zijn zó nauw met
Hem verbonden, dat Hij alleen met en door ons dat grote werk : de onder-
schikking van álle hemelse machten en krachten aan Hem, kan doen.
Hij wacht dus nu nog op ons, pas als wij als het complete lichaam van Christus
met Hem verenigd zijn na de bazuin van God, kan Hij daaraan beginnen!

‘Zo, dit vind ik echt heel groot en indrukwekkend. Ongelooflijk. Hij moet ons
wel heel erg diep liefhebben!’

En dat is wat Efeziërs 5:22-33 ook duidelijk maakt. Hij heeft ons lief zoals Hij
zich zelf liefheeft, zie vers 28 en 29 daar:

Zo zijn ook de mannen verschuldigd hun eigen vrouw lief te hebben als hun
eigen lichaam. Wie zijn eigen vrouw liefheeft, heeft zichzelf lief. Want niemand
haat ooit zijn eigen vlees, maar voedt en koestert het, zoals ook Christus de
uitgeroepen gemeente.