Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, dat van Jozef afgelopen zondag. Dat was een bijzonder mens he.’

Zijn leven krijgt des te meer glans en waarde, doordat hij een perfect
type van onze Heer Jezus Christus is. Daar valt geen speld tussen te
krijgen. Opvallend genoeg staat er geen enkele misstap van hem in
Gods woord vermeld. Hij was wel een zondaar, ‘want allen zondigden
en missen de heerlijkheid van God’ schrijft Paulus in Romeinen 3.

‘Paulus kreeg het van God om dat duidelijk te maken, ja.’

Als je leest wat en hoe hij opbouwt, dan zie je achter elkaar citaten uit de
Tenach naar voren komen, waaruit blijkt, dat niemand toekomt aan de
hoge standaard die God in Zijn woord stelt. Psalmen, Prediker et cetera,
ze zeggen het allemaal. De mens mist zijn doel en komt te kort aan de
heerlijkheid van God. Maar dat vormt weer de donkere achtergrond waar-
tegen Zijn genade erg helder wordt.

‘Voor mij laat het steeds weer erg duidelijk zien, hoe groot Zijn genade is.’

Het is opvallend wat de Heer dan doet. Hij vergelijkt er twee, de een zat voor
500 penningen in de schulden en de ander voor 50. In beide gevallen werd
genade geschonken en hoefden zij niet terug te betalen. Hij vraagt dan aan
Simon wie de gever het meest zal liefhebben. Het antwoord ligt heel erg voor
de hand. Degene aan wie de 500 penningen werd geschonken!

‘Zo werkt het natuurlijk bij zondaren; de ergste zondaar zal degene die ver-
geeft, God zelf, het meest liefhebben.’

Mensen hebben vaak geen idee wat genade wérkelijk betekent. Het houdt in,
dat God je genade schenkt voor ál wat je hebt misdaan, voor ál je zonden!
En het kan voor mensen met angst bevrijdend werken, al zeg ik niet, dat
angst een soort bijproduct van zondigen is. Dat kan, maar is zeker niet in
alle situaties het geval. Gods genade , en het besef daarvan, kan erg bevrij-
dend werken, voor mensen die heel diep hebben gezeten, weggezakt in de
zonde. Of met wurgende angsten.
Uiteindelijk zal het aan ieder gegeven worden: overstijgende rijkdom aan
genade van God!

‘Heb jij ook gelezen van die theoloog, die zegt dat er voor het volk
Israël geen land meer is?’

Allereerst valt het mij op, dat het opnieuw om een emeritus predikant
gaat. Veilig de pensioenschaapjes op het droge en dan controversiële
onderwerpen aansnijden. Maar goed. Hij redeneert Genesis 15 weg.
In dat gedeelte staat klip en klaar wat het grondgebied van het volk
Israël zal zijn in de komende 1000 jaar. Maar in dat laatste zal de theo-
loog al theologiserend evenmin geloven, lijkt mij.

‘Je reageert nogal fel, vind ik.’

Hoewel hij volgens het artikel in het Nederlands Dagblad niet het
etiket ‘vervangingstheologie’ opgeplakt wil krijgen, gaat het daar echt
wel naartoe. In zijn visie is er na het aanbreken van het nieuwe ver-
bond geen onderscheid meer tussen Israël en de volkeren.
Nu is het zo, dat er voor God in deze tijd geen onderscheid is.
Hij roept zowel mensen uit Israël als uit de volkeren tot het
lichaam van Christus.

‘Hij heeft toch wel een punt?’

‘Was dat van gisteren niet wat erg somber gesteld?’

Men is nogal eens onverschillig naar het woord van God toe.
Vaak belijdt men met de mond wel, dat ‘de Schrift van kaft tot
kaft’ geloofd wordt; maar als het er in de praktijk op aan komt
laat men de Schrift dicht.

‘Er is erg veel te vinden aan goud op de bladzijden van dat ene
woord van God.’

Wij kunnen niet anders dan als gelovigen bij voortduring verdie-
pen in Zijn woord en zien daar geweldige dingen staan. Wat weer
gevolgen heeft voor ons leven. Wij ontdekken, dat wij met Christus
gestorven, begraven en opgewekt werden om in nieuwheid van
leven te wandelen. Dat houdt in, dat wij voor God leven net zoals
Christus voor Hem leeft.

‘Dat is onze plaats nu. En dat zal in de toekomst werkelijkheid
worden als wij bij de Heer zijn?’

Het is nu al onze plaats. Wij leven voor Hem en daarmee zijn onze
leden niet langer voor de zonde beschikbaar, maar voor Hem. Híj
doet het voortaan in ons leven, we zijn eindelijk verlost van het
almaar moeten. Geen prestaties van onze kant; het is nu helemaal
Zijn werk in ons leven!

‘Wat betekent het, dat gelovigen kunnen afzakken van Filadelfia naar
Laodicea?.’

Tot de gemeente in Filadelfia wordt gezegd, dat zij weinig kracht heb-
ben, maar wel dat zij Zijn woord bewaarden en en Zijn Naam niet
loochenden. Er viel wel degelijk iets goeds van hen te melden. Zij hiel-
den vast aan het woord van Zijn volharding. Zij zouden bewaard wor-
den voor het uur van verzoeking.

‘Zij hadden een goede houding tegenover het woord van God en daar-
om bewaart God hen?’

Het vasthouden aan het woord van God geeft bewaring in het leven.
Tegenwoordig laten steeds meer mensen het woord van God in zekere
zin los, waardoor het zijn bewarende werking in hun leven verliest.
Tegenwoordig zijn mensen vaak niet meer warm te krijgen voor bij-
eenkomsten waar Zijn woord gebracht wordt. Men wil iets anders,
kennelijk.

‘Maar die houding is dat dan meer Laodicea-achtig?’

De gemeente in Laodicea kenmerkt zich door totale onverschilligheid.
Ze zijn lauw. Niet koud. Niet heet. Ze zijn echt onverschillig, het doet ze
niets meer. Zij zeggen in feite: ik ben rijk en verrijkt en heb aan geen
ding gebrek. Zij hebben het goed voor elkaar. Alles wat het hartje begeert.
Zij hebben God in de praktijk niet nodig.

‘Maar de Heer zegt toch, dat zij in feite geestelijk heel arm zijn?’

Zeker, ze zijn op geestelijk gebied echt nergens voor te porren, maar wel
voor allerlei andere dingen: veel geld verdienen, bezit, eigen leventje lei-
den, et cetera. Maar zodra het komt op samenkomsten bezoeken, dan is
men onverschillig, lauw, geen teken van (geestelijk) leven. Dat uit zich
door een totale onverschilligheid ten opzichte van het woord van God.

‘Men heeft er kritiek op?’

Nee hoor, het doet ze gewoon niets. Of het is: ‘weet ik allemaal al’. Of: ‘het
is te moeilijk’, of: ‘het duurt te lang’, of: ‘ik kan er niets mee’.
Allemaal drogredenen om zich persoonlijk niet al te veel te hoeven in-
spannen om zelf met het woord van God aan de slag te gaan. Het kan ook
een ontstane bitterheid zijn, over iets dat door anderen in het verleden
is aangedaan. In alle gevallen lacht de slang in zijn staart.

‘Is het eigenlijk nog wel van deze tijd om lang met dat woord van God
bezig te zijn?’

De vraag heeft het antwoord al in zich. Altijd en steeds weer is men
erop uit, het woord van God te willen ontzenuwen, terug te dringen
et cetera. De Joodse schriftgeleerden hadden door hun overleveringen
(tradities zoals de Talmoed) het woord van God krachteloos gemaakt.
De Heer liep daar regelmatig tegenaan.

‘Je vindt nog maar weinig plaatsen, zo lijkt het, waar het woord van
God nog klinkt en waar men er dieper op ingaat.’

‘Wat een geweldig voorbeeld voor ons. Hij roept ons toch op om zijn na-
volgers te zijn?’

Jawel, bij veel mensen zie je na verloop van tijd, dat hun houding afzakt
als het ware van Filadelfia naar Laodicea. Twee gemeentes die in Open-
baring 2 en 3 genoemd worden en waarvan iets gezegd wordt. Je kunt je
er niet van af maken door te zeggen dat het daar gaat om Joodse gemeen-
tes. Dat is bekend, maar heel de Schrift (dus ook Openbaring) is nuttig, om
ons te leren en op te voeden in de gerechtigheid!