Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

God laat niets verloren gaan. Hij is liefde en rechtvaardig en heilig. Om
de zonde moest Zijn geliefde Zoon gekruisigd worden. Hij werd tot zonde
gemaakt, op dat wij in Hem Gods gerechtigheid zouden worden. Zo lost
God het probleem van de zonde op: door een andere zonde, namelijk de
smadelijke dood van Hem. Dat was een zonde, want de zondeloze werd
gekruisigd, de dood van een misdadiger. Dus: zonde voor zonde!

‘Dat is wel heel bijzonder, zo heb ik het nog nooit bekeken!’

De zonde van Adam wordt weggedaan door een andere zonde: dat wat
de laatste Adam werd aangedaan. De mensheid zondigde door Hem te
kruisigen. En toch bracht dat de grote verlossing omdat Hij de zonde
van de wereld gedragen heeft. Dat is een diepe waarheid. En nu de zon-
de is weggedaan -voor God- kan het heilsplan zich verder ontrollen.

‘Als je zo kijkt naar Adam en de laatste Adam, heeft het doen en laten
van de mens geen invloed.’

‘Zo dat is wel weer even een opening voor vandaag zeg.’

Het christendom heeft in het kielzog van Augustinus een hele sterke
duivel, want die lukt het om werkelijk de overgrote meerderheid in de
eeuwige hel te krijgen. Slechts een kleine minderheid wordt behouden.
Dat is als je de officiële leringen van de kerk der eeuwen volgt. Daar ge-
tuigt artikel 37 NGB van. Overigens lijkt het mij, dat niet veel predikan-
ten daar uit preken op zondag.

‘Ze zouden dan ook uit de Schrift moeten preken.’

Dat wel, want in de Schrift kom je de voorstellingen uit artikel 37 niet
tegen. Als je dit verschrikkelijke artikel toetst aan de Schrift, blijft er niet
veel van over. Paulus kende deze voorstellingen niet. Paulus leerde, dat
God Redder van alle mensen is, in het bijzonder van de gelovigen. Het
een sluit het ander niet uit. En als de gelovigen van nu door en uit genade
van God gered zijn, dan volgt daar automatisch uit, dat God Redder van
alle mensen is!

‘Leg eens uit?’

‘Dat is een bijzonder onderwijs uit Zijn woord.’

Velen wíllen daar niet aan, zij zijn net als de oudere broer van de verloren zoon,
religieus. Zij doen alles wat goed is, zijn niet de bloemetjes buiten gaan zetten,
hebben er niet op los geleefd. Altijd maar weer netjes en doen wat vader wil, ook
al ging dat heel vaak met innerlijke tegenzin. Later beroemen zij zich daarop en
achten zich beter dan de jongere broer, de verloren zoon. Eigenlijk was de oudere
nog meer verloren dan de jongere.

‘Die vader he, die blijft mij geweldig boeien, zo vol liefde.’

Een werkelijk prachtig beeld van God zelf als Vader. Hij staat op de uitkijk in Zijn
plan van eonen, totdat al die verloren zonen, al die mensen, maar ook al die heme-
lingen, weer thuis komen. En is er dan een dichte deur, is er ‘geen toegang’?
Nee! Niets van dat alles! Vader staat op de uitkijk en omarmt de verloren zoon, die
weer teruggevonden en teruggekeerd was. Eindelijk thuis! En nu kon de Vader ook
weer naar binnen. Ook Hij kwam thuis.

Ja, en dan verdwijnen ook alle tegenstellingen. Zoals die nu nog be-
staan tussen religieuze groepen, tussen volkeren, tussen heidenen
en Joden, et cetera. In de nieuwe schepping wordt het grote doel van
God bereikt: dan is Hij alles in allen. Dat is: niet alleen allen die geloven,
maar allen! Dus: al Zijn schepselen! Vanzelfsprekend is dat geen pan-
theïsme, maar God alles in alle mensen en alle hemelse machten en
krachten!

‘Zoiets zei die kerkvader Origenes toch?’

Daarom werd en wordt hij tot op vandaag de dag voor ketter, afvallige,
dwaalleraar en nog meer fraaie termen uitgemaakt. Uiteindelijk zal blijken,
dat niet hij, maar de kerk zelf in hun dogma’s afweken van de leer van de
Schrift. Een onderschatting van de macht, heerlijkheid, gerechtigheid en
liefde van God. En het evangelie is nog steeds niet naar de mens, zo blijkt
keer op keer. Genade blijft een van de moeilijkste dingen. Altijd maar weer
er toch iets (religieus) voor willen doen.

‘Daar hebben we het inderdaad vaker over gehad met elkaar.’

‘Die voorrechten had hij in het vlees, in deze oude schepping?’

In de geest maakt dat niet meer uit. Paulus schrijft ook, dat de besneden zijn
of onbesneden zijn niet uitmaakt. Het gaat erom of iemand een nieuwe schep-
ping is. In Christus Jezus is er geen onderscheid meer tussen mannelijk en
vrouwelijk, tussen Griek en Jood, tussen besneden of onbesneden zijn slaaf
of vrij. Wij zijn allen één in Christus Jezus (Galaten 3:27,28; 6:15).

‘Maar wat is dan de reden, of wat is er gebeurd, dat dit zo is?’

Aan het kruis werd er een definitief einde gemaakt aan de oude schepping,
de oude mensheid werd met Christus medegekruisigd (Romeinen 6:6). Dat
betekende het einde van het vlees en dus ook de verschillen die er in het
vlees zijn. Door het kruis werd het vlees afgesneden (Kolossenzen 2:10-13);
dat was de besnijdenis van Christus (niet: van Jezus!). En in en met Hem
was dat de ‘besnijdenis’ (afsnijding) van het totale vlees van de mensheid.

‘En dat terwijl de besnijdenis juist het voorrecht van Israël boven de andere
volkeren tot uitdrukking bracht!’