Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

´Opmerkelijk toch wel, dat Jakobus en de Messias belijdende Joden
niets deden -kennelijk- om Paulus te verdedigen. Zou dat komen
omdat zij ijveraars voor de wet waren geworden en Paulus duidelijk
al anders leerde?’

Daar lijkt het heel erg sterk op. Later ontstaat nog een keer opschudding
als Paulus daar de menigte toespreekt en het heeft over het gaan naar de
heidenen; dan worden ze opnieuw woest en willen Paulus lynchen.

‘Dat is nogal heftig zeg! Het was zeker heel erg dat Paulus dat zei?’

Je ziet er in terug wat de Heer in de gelijkenis vertelt. De slaaf aan wie
10000 talenten was kwijtgescholden kon de andere slaaf die veel
minder in het krijt stond, niet kwijtschelden. Dat kwam de koning te
weten en alsnog kwam hij terug op de kwijtschelding. De slaaf werd
in de handen van folteraars overgegeven.

Waarmee tegelijk duidelijk wordt, dat vergeving weer teruggenomen
kan worden. In het ‘onze Vader’ komt het naar voren: ‘…en vergeef ons
onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren…’ en:
‘..want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse
Vader ook u vergeven;  maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook
uw Vader uw overtredingen niet vergeven.’ (Mattheüs 6:12,14,15).

En je ziet het levensgrote verschil met het evangelie van genade bij Paulus!
God geeft genade en komt daar niet op terug, het hangt bij Paulus immers
niet af van onze werken, maar van Zijn genade! Zelfs al zouden wij anderen
geen genade schenken, dan doet God dat ons wel. Maar als je iets beseft van
die genade, dan schenk je dat een ander ook!

‘He, dat was mooie afsluiter gisteren uit Romeinen 8:1. Ik merk, dat ik
steeds nodig heb, herinnerd te worden aan wat het evangelie van
Paulus zegt.’

Het fijne is, dat als je de tegenstellingen, de contrasten met het andere
evangelie (van de besnijdenis of het koninkrijk) leert kennen, het nóg
geweldiger voor je wordt!

‘En hoe lees je dat stukje uit Mattheüs 18 over vergeving?’

De vergeving is in deze gelijkenis over het koninkrijk der hemelen voor
Israël. Zij zijn die slaaf die 10000 talenten moest betalen aan de koning.
Dat het evangelie van het koninkrijk opnieuw werd gepredikt aan de
Joden, is het onderwerp van het boek Handelingen. Er kwamen er heel
wat tot de ontdekking dat Jezus de Messias is die beloofd was in de Schrift.

‘Dat zijn dus Messias belijdende Joden? Met Petrus en de anderen?’

Ja, op grond van het gebed van de Heer Jezus: ‘Vader, vergeef het hun
want zij weten niet wat zij doen’ werd het volk vergiffenis geschonken
en ging het evangelie van het koninkrijk in Handelingen door, onder
leiding van de heilige geest. Net zoals in de gelijkenis verteld wordt
door de Heer.

‘Maar op hun beurt schonken zij geen vergeving aan de andere slaaf
die veel minder moest terugbetalen?’

Ja, die andere slaaf is dan een type van de heidenen. Dat niet vergevings-
gezind zijn naar de heidenen toe bleek heel sterk in Handelingen 21 en 22.
Paulus kwam met Trofimus in Jeruzalem. Daar ontmoette hij Jakobus,
die -na uitwisseling van ervaringen- hem nogal triomfantelijk meedeel-
de, dat er tienduizenden waren die geloofden, en allen zijn zij ijveraars
voor de Thora (niet de mondelinge, maar de schriftelijke!). Bovendien
wierpen zij Paulus afval van Mozes voor de voeten.

‘Dat is wel opmerkelijk ja, en uit die woorden blijkt dus al een gespannen
relatie tussen Jakobus en Paulus.’

Klopt, en Paulus neemt dan op hun verzoek deel aan een gelofte samen met
vier mannen (hij werd de Joden een Jood en ging vrijwillig onder de wet,
1 Corinthiërs 9, om enkelen te kunnen winnen). Daarna meende men dat
Paulus Trofimus (een heiden) voorbij de scheidsmuur gebracht had.
Op basis daarvan wilde men Paulus vermoorden (!) en hij werd net op tijd
ontzet door Romeinse soldaten.

‘Dat is nogal wat. Het ging toch om Joden uit Asia die de bevolking ophitsten?’

Zeker! En daarbij moeten we dus concluderen, dat de Messias belijdende Joden
onder Jakobus niets deden om Paulus te verdedigen. Of zij hem actief vervolg-
den blijkt niet duidelijk uit Handelingen 21 en 22.

‘En? Hoe zit het met vergeving van zonden? Is dat noodzakelijk een
onderdeel van het evangelie van het koninkrijk?’

‘Als je de Schrift naleest, wordt vergeving steeds verbonden met regeren.
Het is iets dat een uitvoerder doet. Christus wordt gepredikt als koning of
regeerder. Gods autoriteit wordt steeds eerst vermeld als basis voor ver-
geving.

‘Je leest over vergeving in Mattheüs 18. Daar gaat het om een gelijkenis?’

In feite staat daar ook profetisch wat er met het volk Israël gebeurde.
Laten we eerst dat gedeelte eens lezen:

‘Opnieuw ben ik wel nieuwsgierig hoe Paulus de opdracht van
Lucas 24 uitvoerde.’

Paulus was gekozen om de vergeving van zonden te prediken aan de
natiën, zo verhaalt hij zelf voor Agrippa in Handelingen 26:18 :

…’om hun ogen te openen ter bekering uit de duisternis tot het licht
en van de macht van de satan tot God, opdat zij vergeving van
zonden  en een erfdeel onder de geheiligden zouden ontvangen door
het geloof in Mij’…

Uit Handelingen 13:34,38 blijkt, dat Paulus van vergeving van zonden
sprak in de synagoge in Antiochië in Pisidië. Hij sprak tot de Joden.
Maar ook tot de heidenen, de natiën! Zoals Jesaja (49:6) had gesproken:

‘Hij zegt dan: Het is te gering, dat gij Mij tot een knecht zoudt zijn om
de stammen van Jakob weder op te richten en de bewaarden van Israël
terug te brengen; Ik stel u tot een licht der volken, opdat mijn heil reike
tot het einde der aarde’.

Dus werd de boodschap van vergeving van zonden ook aan de natiën
verkondigd! Door Paulus!

‘Toch wel bijzonder, dat hij buiten het land Israël zo’n belangrijke plaats
kreeg om meerdere bedieningen te vervullen.’

Als je deze lijnen in Handelingen dus niet nauwkeurig uit elkaar houdt,
blijf je in verwarring. Bedenk, dat Handelingen een verslag van Lucas
is over de ontwikkeling rond de koninkrijksboodschap. De waarheid
voor het lichaam van Christus staat alleen in Paulus’ brieven!

‘Dit is dus een belangrijk moment. Hij spreekt rechtstreeks tot mensen
uit de natiën. Je leest dat niet eerder in Handelingen, behalve dan de
geschiedenis met Sergius Paulus.’

Klopt. De afzondering in Antiochië in Syrië door de heilige geest is een
markant keerpunt. Saulus wordt afgezonderd en heel snel daarna wijzigt
Lucas de naam in Paulus. Heel tekenend voor de bedieningen die hij had!

‘Oke. we hebben nu Mattheüs en Marcus gehad, maar staat er ook een
opdracht in Lucas vermeld?’

We kunnen dat vinden in Lucas 24:46-49:
46 En Hij zeide tot hen: Aldus staat er geschreven, dat de Christus
moest lijden en op de derde dag opstaan uit de doden,
47 en dat in zijn naam moest gepredikt worden bekering tot vergeving
van zonden aan alle volken, te beginnen bij Jeruzalem.
48 Gij zijt getuigen van deze dingen.
49 En zie, Ik doe de belofte van mijn Vader op jullie komen.
Maar jullie moet in de stad blijven, totdat jullie bekleed worden met
kracht uit den hoge.

‘En is deze opdracht uitgevoerd? Wie moesten dit gaan doen?

De opdracht is gebaseerd op het lijden en de opstanding van Christus
en draait om bekering tot vergeving van zonden. Dit was eerder in de
Schriften geopenbaard. Petrus zegt dit tegen Cornelius in Handelingen
10:43. Daarbij gaat het om geloof.

‘Lezen we dus in Handelingen over de uitvoering van deze opdracht
door de apostelen?’

En Petrus antwoordde hun: bekeert u en een ieder van u late zich
dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden,
en gij zult de gave van de heilige geest ontvangen. (Hand.2:38)

Dit is wat Petrus zei op pinksteren. De doop noemt hij, dat vonden
wij in Marcus 16, het andere in Lucas 24. De gave van de heilige geest
was een belofte die niet in de diverse opdrachten genoemd werd.

‘Het is  niet zo eenvoudig. Er worden dingen uit verschillende op-
drachten genoemd. Maar nu we er langer naar kijken, wordt het wel
duidelijker.’

En wat Petrus deed, is voor ons van groot belang. We zien twee model
situaties: Jeruzalem (pinksteren) en Cornelius. Er bestaat geen enkele
tekst in Handelingen waarin gezegd wordt dat Petrus buiten het land
ging! Ook Cornelius woonde in het land (Ceasarea)!

‘Dat is wel opmerkelijk ja. Hij hield zich aan de opdracht: Jeruzalem,
Judea en het uiterste van het land.’

Precies, en omdat op Cornelius als proseliet de koninkrijksopdracht
strikt genomen niet van toepassing is, verkondigde Petrus bij hem
Jezus als Heer van allen. Ook bij Cornelius wordt vergeving van zonden
gepredikt (Handelingen 10:43), dat volgens de opdracht in Lucas 24.

‘Ok, maar hoe deed Paulus dat? Volgde hij ook de opdracht van Lucas 24?’

Daar kijken we morgen naar, even wachten nog. We gaan wel stap voor
stap naar het bijzondere evangelie, dat Paulus als enige verkondigde!