Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Die vrucht van de geest is iets dat soms moeilijk te zien is.’

Het hangt samen met de boodschap die gebracht wordt in prediking
en bijbelstudies. Als dat niet consequent vanuit de genade van God
gedaan wordt, verliest het kracht en zal het onvoldoende groeimiddel
bevatten. Daardoor blijft de vrucht uit.

‘Het is steeds duidelijker, dat het om genade gaat, zuivere, onvermengde
genade. Die van God dus.’

Dat is absoluut waar. Gods liefde werkt genade uit en dus vreugde bij
zowel God als mens. Waar de mens er eigen werk bijmengt, verdwijnt
de vreugde vanzelf. Het is als de vijgenboom waarvan de Heer Jezus de
bladeren opzij deed en geen vrucht te zien was. Wel veel bladeren (werken)
maar geen vrucht! Zo kan het bij gelovigen zijn. Veel werken, geen vrucht.

‘Verbijsterend! Je zou toch zeggen dat die werken een vrucht zijn van de
ontvangen genade! Dat kan kennelijk anders liggen.’

Israël was die vijgenboom. Veel werken, het leek heel wat, maar er was geen
vrucht van de geest aanwezig. Er waren sommigen die in blijdschap op basis
van de beloften uit de Tenach uitkeken naar de Messias en Jezus zo erkenden,
maar de meerderheid accepteerde Hem uiteindelijk niet.

‘In de kern gaat het om Hem, natuurlijk.’

Men ging niet tot de bron van levend water om de dorst te lessen. Men ging
misschien nog harder aan het werk, maar dat kan een vlucht zijn om de in-
nerlijke leegte af te dekken, te camoufleren. Als een gelovige een innerlijke
leegte bij zichzelf constateert, is er één weg: terug naar het Woord (Christus
dus), om zich daarmee te laten vullen. Dán gaat de genade van God aan het
werk, en wordt het dienen met vreugde vanuit de diepe rust die Gód geeft!

Weet je wat een van de moeilijkste situaties is?

‘Geen idee, er zijn wel lastige situaties, maar wat bedoel je?’

Als er genade vanaf het podium op zondag en in de bijbelstudies
gesproken wordt en in de praktijk de regels worden opgelegd.
Dat is innerlijk tegenstrijdig, en vroeg of laat loop je er vreselijk m
mee vast. Je krijgt dan de meest vreemde situaties.

‘In Galaten 3 lees ik, dat de Thora een tuchtmeester voor de Joden
was tot Christus.’

Dat wil zeggen: Israël bleef in een toestand van onmondigheid tot
het zoonschap kwam. De Thora was een kind-geleider tot op Christus.
Door de komst van Christus  kon men echt groeien naar volwassen-
heid in het geloof. En zo zou het ook bij het lichaam van Christus zijn.

Wacht even, als ik je goed begrijp, dan denk jij dat gelovigen van  nu
niet naar geestelijke volwassenheid kunnen groeien in een situatie of
omstandigheid waar de Thora (of andere regels e.d.) regeert.’

Je blijft dan steeds maar in dei situatie van onmondigheid steken.
Je komt niet verder en mist innerlijke., geestelijke vrijheid.
Door het evangelie van de genade van Christus kom je steeds
een stapje verder. De wet helpt je niet verder.

De genade van God wel! Dát helpt  je en doet die vrucht ontstaan
waar Galaten 5:22,23 over spreekt.

‘Het blijft voor mij een heel vreemd iets, dat men zo aan de brieven
van Paulus kan sleutelen, dat men tot de conclusie komt, dat hij het-
zelfde zou zeggen als de andere apostelen.’

Raar maar waar. Paulus verkondigde als enige een hemelse toekomst
én een hemelse bediening voor het lichaam van Christus. Ook de
hemelingen, de geestelijke machten en krachten, zullen de verzoening
ontvangen en hun knieën gaan buigen voor Christus Jezus. Daar heeft
de gemeente alles mee te maken!

‘Het is wonderlijk dat je daar maar zo weinig over hoort. Meestal gelooft
men dat men naar de hemel gaat bij het sterven. Terwijl de Schriften zó
duidelijk laten zien, dat men door opstanding eerst naar de hemel zal gaan.’

Daarbij komt, dat men meestal geen flauw idee heeft wat men dan in de
hemelen zal gaan doen. Met palmtakken zwaaien of eindeloos Psalmen zingen
bij een hemels orgel of iets dergelijks. Vreemde en vrome voorstellingen.

‘En dan de genade he, die wordt bij Paulus -als enige- zonder voorwaarden
gebracht. Zowel voor als na het tot geloof gekomen zijn. Dat heb ik zo lang-
zamerhand wel begrepen.’

Dat is de aanstoot van het kruis. De mens wil er maar niet aan, dat hij niets
kán doen tot gerechtigheid, of hij nu wel of geen gelovige is, maakt niets uit.

‘Ja, eigenlijk fantastisch en bevrijdend, dat het geen lasten op je schouders
legt, geen slavernij van de regels en gebondenheid aan menselijke conven-
ties. Ik merk, dat ik nu pas echt belangeloos kan dienen. Het hangt immers
niet meer van mij af.’

Dat is toch echt weer geweldig om te horen. Hoe het bevrijdende evangelie écht
goed nieuws is! Je kunt gewoon elkaar dienen door de liefde, gewoon, zonder
een bijgedachte van verder willen komen, iets verdienen of wat dan ook.
Het is zó bevrijdend, al die wettische ballast en bijgedachten kwijt. Heerlijk.

‘Het verschil tussen ‘koninkrijk der hemelen’ en ‘hemels koninkrijk’
houdt dus in, dat het eerste een koninkrijk is dat uit de hemelen op de
aarde komt en het tweede een koninkrijk in de hemelen is?’

Het is zaak dit te bekijken vanuit de Tenach. Daarin lezen wij in Daniël
2:44 over een koninkrijk dat de God des hemels zal oprichten en dat in
de eonen niet zal vergaan. Het zal ook op geen ander volk (dan Israël)
meer overgaan.
Dit is het koninkrijk der hemelen wat in Mattheüs door Johannes en
de Heer bedoeld wordt, als zij oproepen tot bekering.
Gezien de profetieën van de Tenach kán dat niet anders dan een aards
koninkrijk op aarde zijn.

‘En wij zijn overgezet in het koninkrijk van de zoon van Gods liefde.
Dat is dus niet zichtbaar, want op aarde bestaat er nergens zo’n rijk.’

Het gaat om een (nog) verborgen, hemels koninkrijk. Paulus gebruikt
de uitdrukking ‘koninkrijk’, om het voor ons mensen duidelijk te maken.
Mensen denken daardoor andersom, dat het ook bij Paulus om een aards
koninkrijk zou gaan. Daar is geen aanleiding voor, bovendien roept hij
in Kolossenzen 3 op, om bezig te zijn met de dingen die boven zijn, niet
die op aarde zijn. Duidelijker kan hij het niet zeggen.

‘Maar men verdraait dit en zegt dan dat het ook om het aardse koninkrijk
gaat?’

Je hoort het terug in het spraakgebruik in veel evangelische gemeentes.
Men zegt dan, dat Jezus hun koning is. Dat is in scherpe tegenspraak met
de brieven van Paulus. Daar zien we dat gelovigen niet Jezus als hun koning
hebben, maar leden van het lichaam van Christus zijn en Hij hun hoofd!

‘Dat wijkt zeker sterk af, want lid van een lichaam zijn is een veel nauwere
relatie dan onderdaan ten opzichte van een koning!’

Als Paulus een soort 13e apostel van de besnijdenis zou zijn met een zelfde
boodschap als de andere twaalf, waarom werd hij dan zo bijzonder afzon-
derlijk geroepen, en dat buiten het land? Daar moet iets speciaals mee zijn.
Hij was dé apostel die de gemeente, het lichaam van Christus, zou uitroepen.
Niets minder dan dat. De verschillen met de andere twaalf zijn legio.

De blijde boodschap die hij bracht was en is er een van overstromende genade!

‘De brieven van Paulus verdraaien. Heel vreemd vind ik dat.
Maar als Petrus er zo duidelijk over schrijft, moet het zo zijn.
Zou dat nu echt allemaal met die genade te maken hebben?’

Het heeft daar alle mee te maken. Je leest alleen bij Paulus veel
over het kruis en de gevolgen daarvan. Het gaat om het einde van
de oude mensheid en de oude schepping. Daarnaast gaat het om
het nieuwe dat uit de opstanding van Christus voortkomt.

‘Dat is een groot verschil met de evangeliën en de brieven van
Petrus, Johannes, Jakobus en Judas?’

Zij spreken over wedergeboorte en het nieuwe verbond en alle
zegeningen die daaruit voortvloeien voor Israël. Dat heeft veel te maken
met deze oude aarde en daarna met de nieuwe aarde en nieuwe hemel.

‘Israël dus de aardse lijn en het lichaam van Christus de hemelse?’

Daarover bestaat steeds verwarring. Men wil als gelovigen vaak in
aanvang wel accepteren dat het om een hemelse bediening gaat voor
het lichaam van Christus. Na verloop van tijd gaat men zich dan op
de aarde richten en gaat men de politiek in of in de vrije tijd bezig in
allerlei, op het aardse gerichte organisaties.

‘Het is voor mij ook weleens moeilijk te onderscheiden waar het om gaat.
Je leest bijvoorbeeld over ‘het koninkrijk van de hemelen’ en over ‘het
hemels koninkrijk’. Ik vind dat lastig uit elkaar te houden.’

Bij Paulus tref je één keer de uitdrukking ‘hemels koninkrijk’ aan; in
2 Timotheüs 4:18. Hij gebruikt daar hetzelfde Griekse woord voor
hemels (epouranion) als in Efeziërs 1:3,20; 2:6; 3:10; 6:12. Het gaat
daar om het verborgen koninkrijk van de Zoon van Gods liefde in de
hemelen.

Daarnaast komt in Mattheüs de uitdrukking ‘koninkrijk der hemelen’
voor; dat is het aardse koninkrijk, dat uit de hemel op aarde komt, de
God des hemels (Daniël 2:44) zal dat oprichten!