Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Heel groots, Zijn genade die Hij zomaar aan ons geeft, zonder dat wij er ooit
iets voor hebben kunnen doen. Zelfs hoeven we geen vergeving te vragen
voor de dingen die we nog dagelijks fout doen.’

Ja, Paulus gaat maar door in dat Efeziërs 1, en werkelijk blijde boodschap, die
je nooit genoeg kan horen, het gaat je hart in bezit nemen als je ernaar blijft
luisteren en dan gaat je hart zingen van Zijn rijkdom!

‘Nou en of! Dat geheimenis van Zijn wil, dat zal zeker weer iets bijzonders be-
kenen? Of niet soms?’

Het is niet alleen Zijn wil; die was aan Israël bekendgemaakt. Christus Jezus
zal over de hele aarde, alle volkeren, regeren en daarbij is Israël Zijn instrument.
Het gaat hier om het geheimenis van Zijn wil. Dat heeft te maken met de
hemelse bediening van de gemeente, die Zijn lichaam is. In de hemelen zal Hij
ook regeren, samen met Zijn lichaam. Dit hemelse aspect heeft alles te maken
met het geheimenis van Zijn wil.

‘Wat is het ongelooflijk, dat Hij dat aan ons bekendmaakt. Waar hebben wij dat
nu aan te danken? Zulke besteriken waren we toch niet?’

Opnieuw: het is de rijkdom van Zijn genade, dat Hij dit nu al aan ons bekend-
maakt, én dat wij kennelijk bij die bijzondere groep mogen horen.

‘Je raakt er maar niet over uitgedacht he, deze dingen. Onvoorstelbaar.’

Paulus maakt bekend, dat God het al, in de hemelen én op de aarde onder dat
ene hoofd, Christus gaat brengen. Dat was nog nooit zo bekendgemaakt aan
de mensen voordat hij Efeziërs schreef. De Vader heeft hem dat gegeven.
Dat jij en vele anderen daar bij horen en het nu al zo horen, is
onbeschrijflijk veel genade.

‘Maar veel gelovigen weten deze dingen toch niet zo. Zij denken wel dat zij ooit
naar de hemel gaan. Maar dit alles uit Efeziërs 1 beseffen zij niet.’

Dat maakt de genade des te groter, dat wij daar wel iets van mogen begrijpen!

‘In Efeziërs 1 gaat ook om vergeving he, is dat voor de gemeente dan net zo
als bij Israël? Er is bij Israël toch ook vergeving van zonden?’

Bij Israël is er vergeving van zonden. Maar dat kon herroepen worden. Het
is voorrecht van een koning om te vergeven,maar ook om daarop terug te
komen. Dat blijkt uit de gelijkenis over de man die 10000 talenten schuldig
was aan de koning. Hij ontving vergeving, maar kon op zijn beurt een ander
die aan hem veel minder schuldig was niet vergeven. Om die reden nam de
koning de vergeving terug en werd de man alsnog gevangen gezet
(Mattheüs 18:23-35).

‘Maar wat wil je daarmee zeggen?’

Dit is wat met het volk Israël gebeurde. Zij waren veel schuldig aan de koning,
die een beeld van God is. Zij konden het oude verbond niet houden, zij hielden
de Torah niet. Het ergste was de kruisiging van de zoon van God. Op basis
van het gebed van de Heer aan het kruis (‘Vader, vergeef het hun, want zij weten
niet wat zij doen’) vergaf God wat zij schuldig waren. Maar zij konden op hun
beurt de gojim (heidenen) niet vergeven. Daarom nam God de vergeving terug
en het volk werd alsnog op een zijspoor gezet en ging in ballingschap na de ver-
woesting van Jeruzalem in 70 AD.

‘Heeft Paulus het hier in Efeziërs 1 over iets anders dan?’

Hij spreekt van de vergeving van de krenkingen. Dat is een ander gebied dan
alleen zonden. Het gaat nu niet langer om een koning die zonden vergeeft, maar
om een gezin waarin een vader gekrenkt wordt door wat zijn zoon doet.
Die vader vergeeft dat waardoor de zoon zijn hart en gevoelens krenkte.
Er staat verder, wij die vergeving hebben en dat het in overeenstemming met
de rijkdom van Zijn genade is.

‘Nou, dat is wel weer bijzonder veel genade. Maar hoe zit dat, moeten wij niet
elke dag ’s avonds vergeving vragen aan God voor wat wij die dag verkeerd
deden?’

Het fijne is, dat er staat: ‘wij hebben de vergeving van de krenkingen’;
daarom hoeven wij er niet eens om te vragen! Dat is een verschil met
Johannes, die schrijft aan zijn volk, dat indien wij onze zonden belijden,
Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven
(1 Johannes 1:9).
Hieruit blijkt, hoeveel genade de leden van het lichaam van Christus
hebben ontvangen en dagelijks genieten!

‘Wat heeft Paulus toch in een paar verzen van Efeziërs 1 veel mogen zeggen he.’

Het blijft een prachtig gedeelte, een van de hoogtepunten van Gods woord, als je
het mij vraagt. Als je heel exact kijkt bij de geschiedenis van Israël bij de
uittocht, dan ontdek je, dat het bloed op de deurposten feitelijk voor de
eerstgeborenen was. Want de verderfengel ging aan de die huizen voorbij.
Maar waar dat bloed niet was, stierf de eerstgeborene, zelfs in het huis van
de Farao.

‘Daar bedenk je bij, dat het bij de gemeente, het lichaam van Christus, om
eerstgeborenen gaat?’

Wij hebben deel aan dé Eerstgeborene: Christus Jezus, die de eerstgeborene
van heel de schepping én uit de doden is (Kolossenzen 1:15,18). In die zin zijn
ook wij eerstgeborenen, zelfs van heel de schepping.
De plaats van zoon heeft verbinding met die schepping, want in Romeinen 8
staat, dat de schepping wacht op de onthulling van de zonen van God.
Onze Heer is Heer van heel de schepping. Wij, als leden van Zijn lichaam,
zullen betrokken zijn bij de verlossing en bevrijding van de schepping!

‘Als je daarover gaat nadenken, kun je het eigenlijk niet bevatten.
Het is zo groot.’

Het zijn onvoorstelbaar veel hemelingen waar wij mee te maken krijgen.
In Openbaring 5:11 staat, dat er rondom de troon meer dan 100 miljoen
engelen (boodschappers) zijn. Dat houdt automatisch in, dat er minstens
zoveel hogere hemelingen zijn. Miljarden wellicht.

Zelfs de hoogste hemelingen zullen buigen voor de leden van het lichaam
van Christus. Soevereiniteiten, gevolmachtigden, krachten en heerschap-
pijen; een hele rangorde ook daar (net als op aarde).

‘Het is bijna niet voorstelbaar, dat wij daar zo’n hoge plaats zullen bekleden.
Wat een genade!’

‘En als je dat zevende vers van Efeziërs 1 leest, kom je het woord ‘verlossing’ (NBG)
en ‘verlost’ (NBV)tegen; maar in de concordante versie staat toch iets anders?

Daar staat ‘vrijkoping’; en dat is scherper op het Grieks. Het bloed van Christus,
dat wijst op het leven wat Hij gaf en Zijn lijden aan het kruis, daardoor zijn wij
vrijgekocht. Als je dieper in de Schrift kijkt, blijkt dat vrijkoping gebeurt door
bloed en door macht.
Dit wordt in de geschiedenis van Israël prachtig geïllustreerd door het bloed,
dat aan de deurposten gestreken werd én de doortocht door de Rode Zee (macht).

‘Dat is mooi zeg. En wanneer is voor ons dan die vrijkoping door macht?’

Paulus schrijft in Romeinen 8:23, dat wij wachten op het zoonschap (de plaats van
zoon), de vrijkoping van ons lichaam. Dat beschrijft Paulus in 1 Corinthiërs 15 in
het geheimenis van de verandering van ons lichaam. Dat wordt een heel bijzonder
moment, je weet wel, de wegrukking van het lichaam van Christus, waar Paulus het
over heeft in 1 Thessalonicenzen 4:15-18.
Van een aards, stervend lichaam, verandert God het in een hemels, onsterfelijk
lichaam, dat een enorme uitstraling van licht zal hebben.

‘Zo is dus die dubbele vrijkoping niet alleen voor Israël, maar op een andere manier
ook voor de gemeente. Apart allemaal. Een bijzondere toekomst.’

Het geweldige is, dat wij die vrijkoping door Zijn bloed in de Geliefde hebben, want
hij schrijft: in Hem hebben wij de vrijkoping door Zijn bloed. Dat maakt het
nóg meer door de liefde van God.

‘Het blijft allemaal geweldig, het is overstromend veel, die genade en liefde van God.’

‘Dat eerste hoofdstuk van Efeziërs is wel heel erg rijk he.
Wat een genade.’

Als we kijken naar 1:5 en 6 dan komt beslist die genade en liefde van God rijk en
mild naar ons toe. Je leest: ’tot lof van de heerlijkheid van Zijn genade, die ons
begenadigt in de Geliefde’.

‘Het is inderdaad overweldigend veel. Mensen willen soms rijk zijn in bezit zoals
huizen, auto’s en dergelijke, maar deze rijkdom aan genade gaat er ver boven uit.’

En daarbij steeds bedenken dat het niets te maken heeft met wat wij deden, doen
of nog gaan doen. Het ligt helemaal in God vast!

En in vers 5 zegt Paulus nóg iets waar je zo makkelijk overheen leest. Er staat dat
die plaats van zoon is ‘in overeenstemming met het welbehagen van Zijn wil’,
dus niet gewoon Zijn wil, die aan Israël bekendgemaakt werd, maar
het welbehagen van Zijn wil.

Ook dat wijst weer op de plaats die wij in Gods hart hebben. Het gaat boven al het andere uit.

‘Als je dit iets gaat begrijpen, kun je nooit meer in jezelf of in andere mensen
roemen, alleen in God, de Vader en Zijn zoon.’

Dat deed de apostel ook, wie roemt, roeme in de Heer, schreef hij aan de Korintiërs.
Ook dat is iets, dat veel gelovigen ontgaat. Zij roemen toch vaak in mensen, terwijl
de eer alleen voor Hem kan zijn; Zijn genade sluit ander roemen uit!

Je ziet in de christelijke wereld vaak een spreker aangekondigd als publiektrekker
bij grote samenkomsten, men komt op de naam af. Het gaat niet om die of die spreker, maar om de Heer zelf en Zijn woord! Alleen roemen in Hem.

De rijkdom aan genade stelt al het menselijke kunnen en inspanningen op de achter-
grond; het speelt namelijk geen rol. Het draait om wat Gód doet!

‘En je denkt bij jezelf: Efeze 1 is wel bekend, vaker gelezen, maar als je er zo bij
stilstaat, lijkt het wel of je voorheen toch over veel rijkdom heen hebt gelezen.’