Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

29 maart 2019
‘We zijn op weg naar Golgotha.’

Net als in Mattheüs 18:1-6 vestigt de
Heer de aandacht van de discipelen
op de kinderen. Die geloven puur wat
ouders zeggen. De discipelen hadden
daar moeite mee; zij keken naar een 
belangrijke plaats in het koninkrijk. Zij
wilden de kinderen niet bij Jezus laten
komen in Mattheüs 19:13-15. Zij wer-
den door de Heer daarop aangespro-
ken, de Heer zegende ze. Kinderen, ze
zijn wat geloof betreft voorbeeld voor
ouderen. In dat aspect zouden we zijn
als een kind, simpel Vader geloven.

‘Dat was genoeg voor vandaag.’

In feite wel, maar we gaan verder. De
Heer ontmoet een rijke jongeman. De
jonge rijke was trots op zijn prestatie;
hij had zich aan de wet van Israël ge-
houden; aan de tien woorden. Jezus
legt de vinger dan op de zere plek; de
vragensteller was rijk. Hij kon er geen
afstand van doen. Dat bleek, want de
Heer maakte hem duidelijk dat hij zijn 
bezit moest verkopen. De opbrengst
was voor de armen (de naasten).

‘Hij had zichzelf meer lief.’

Dat gaf de Heer fijntjes aan in de op-
dracht die Hij aan de rijke gaf. Petrus
zegt dat de discipelen wel alles ach-
tergelaten hadden, Hem volgden.
Als belofte kregen zij mee, dat zij de
12 stammen in het koninkrijk zullen
richten in de wedergeboorte, het ko-
mende aardse koninkrijk. Verder gaf
Hij de belofte dat al wie alles achter
zich laat, eonisch leven in het aardse
koninkrijk van Messias Jezus zal heb-
ben. Daarbij zouden vele eersten de
laatsten zijn en andersom.

28 maart 2019
‘Het geheimenis Babylon.’

Ja, gisteravond zijn we gestart met de
bespreking van Openbaring 17 waarin
Johannes iets ziet dat hem verbijstert.
Aan de hand van de Schrift keken we
naar de historie van Israël. Dat was on-
trouw aan Jahweh. In diverse bewoor-
dingen van de profeten lazen we hoe
dat ging en hoe Jahweh ontstemd was
over dat gedrag. Deuteronomium 24,
dat we gisteren heel even noemden,
is van toepassing.

‘Geschiedenis Jahweh en Israël.’

Een tragische liefdesgeschiedenis, in
Exodus begint het met de uittocht en
Israël trad bij de Sinaï in Arabië in het
huwelijk. Het oude verbond was een
echtelijke verbinding van Jahweh met
Zijn volk. Het waren na de uittocht de
bruidsdagen. Israël was de bruid; zij
zal in de nabije toekomst opnieuw de
bruid zijn. De gemeente is dat niet. Is
dat ook nooit geweest. Net zoals Eva
nooit de bruid van Adam was.

‘Er is verwarring op dat punt.’

Het is weerslag van de verwarring op
heel veel punten. Broodnodige duide-
lijkheid komt bijvoorbeeld door de Ga-
latenbrief. Deze uitgebreide studie is
het, die aan het licht brengt dat twee
evangeliën geldig zijn. In deze tijd dat
van Paulus, het evangelie van de Voor-
huid (onbesnedenen) en het evangelie
van de Besnijdenis dat door Petrus c.s.
verkondigd werd. Dat zal in de nabije
toekomst weer gelden, na de bazuin.

27 maart 2019
‘Hij werd verzocht door de farizeeën.’

Ja, in Mattheüs 19:1-12. De Heer laat
aan hen zien hoe het huwelijk is. Eén
man met één vrouw, en zij zijn dan in
het huwelijk één vlees. God voegt sa-
men; dat zou de mens niet scheiden.
Natuurlijk kwam de strikvraag uit de
wet, want daarin wordt scheiding aan-
gegeven (Deuteronomium 24). Hij ant-
woordde, dat dit zo was omdat de har-
ten van de Israëlieten zo hard waren.

‘Het was vanaf het begin niet zo.’

De Heer citeert Genesis 2:24; dat is
duidelijk genoeg. In verband met het
koninkrijk noemt de Heer één mogelijk-
heid: hoererij. Onder de genade zou
echter verzoening leidend zijn tussen
twee gelovigen, en als het kan tussen
gelovige en ongelovige (ongelijk juk),
zie 1 Corinthiërs 7. Waarom Deutero-
nomium 24 in de Thora staat? Het is 
in wezen voor Jahweh en Zijn volk.
Hij gaf haar de scheidbrief, nadat zij
ontrouw was geworden.

‘Hij zal opnieuw trouwen.’

Ja, een nieuw (huwelijks)verbond tus-
sen Israël (de bruid) en Jahweh. Zij zal,
als gelovig Israël met Hem huwen, de
bruiloft in Kana was daar een type van.
Hij stierf en zo kon zij een Ander huwen,
dat is opnieuw Jahweh. Opvallend ge-
noeg zegt de Schrift zegt dit; Paulus,
Romeinen 7:1-6, spreekt daarvan. Een
ongedachte wending door God zo vast-
gelegd. In liefde en genade zal Hij, Jah-
weh, de Heer, haar tot bruid werven.

26 maart 2019
‘Op weg naar de kruisiging.’

Ja, wanneer we in Mattheüs lezen, dan
zegt Hij iets over omgaan met je broe-
der(s). Degene die zondigt zal door de
Israëliet eerst persoonlijk aangespro-
ken worden, daarna met twee getuigen
samen en ten slotte door de gemeente.
Wil zo iemand dan nog niet horen, dan
zou men deze achten als iemand uit de
natiën of als belastingambtenaar. Een
zeer duidelijke degradatie dus.

‘Dat is anders dan nu.’

Zeker, in de gemeente die Zijn lichaam
is, gaan we anders met zo’n situatie om.
Meer in genade, meer in de liefde van
onze God en Vader. Het binden en ont-
binden is ook typisch iets dat bij het ko-
ninkrijk op aarde hoort. Het bijzondere
gedeelte Mattheüs 18:21-35 hebben we
al vaker besproken. Het gaat om verge-
ving en wijst profetisch naar Israël en de
natiën. Israël was degene die 10.000
talenten kwijtgescholden (vergeven) is.

‘En die andere betreft de volkeren?’

Ja, Israël kon zelf vervolgens de natiën
de 100 penningen niet kwijtschelden.
Daarna komt de Heer terug op Zijn be-
slissing terug en gaf de slaaf aan de pij-
nigers totdat alles betaald was. In de
nabije toekomst zou God, de Vader, al
de schuld van Israël (de onbarmhartige
slaaf) kwijtschelden op grond van het
kruis en zo kon Israël het koninkrijk in.
In de tijd van Handelingen liet Israël in
feite niet toe dat ook de natiën op de-
zelfde manier als zij het koninkrijk kon-
den ingaan. Daarna kon via Paulus de
liefde van God echt doorbreken.

25 maart 2019
‘De Heer waarschuwde Zijn volk.’

Hij waakte over het kind, omdat kin-
deren zo puur en natuurlijk geloven.
Zo is het met volwassenen: zij zouden
Hem geloven. Hij waarschuwde ze de
kinderen niet te hinderen. Had te ma-
ken met ingaan in het koninkrijk van
de hemelen. Zo blijkt in Mattheüs 18:
3,4; wanneer zij niet als het kind zijn,
konden zij het koninkrijk niet ingaan.
Men zou Zijn uitspraak zo verstaan.
Handen en/of voeten afhouwen, niet
in het eonische vuur komen.

‘Daar is de hel van gemaakt.’

Dat is het gehenna van vuur, zo lezen
we in Mattheüs 18:8,9. Het gehenna,
dat is het dal Hinnom te Jeruzalem. Er
is nu een mooi park waar geen vuur is,
en waar je kan wandelen en genieten.
Het zal in de komende 1000 jaar weer
de vuilverbrandingsplaats zijn. Op die
plaats zullen opstandigen in het konin-
krijk terechtgesteld zijn, in dat vuur ge-
worpen worden. Uitdrukkingen als het
helse vuur zijn door de verschrikkelijke
traditie ingegeven.

‘De schapen = Israël.’

Ja de 99 schapen staan voor het meer-
endeel van het volk, dat door de Heer
werd achtergelaten. Hij ging Zelf in de
ravijn van de schaduw van de dood, of-
tewel Golgotha, om de enkele schapen
te redden. Dat zijn de discipelen, zij wa-
ren als de afgedwaalde schapen. Jezus
zag ze vol genade en liefde aan en had
alles voor ze over, tot en met het kruis.
Dat tekent Zijn liefde voor Zijn volk, en
later lezen we: voor alle mensen.