Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

en dezen, al wie in vrees voor 
de dood gedurende heel het
leven vervallen waren in 
slavernij, zou vrijmaken
        Hebreeën 2:15

Het woord dood betekent 
doodgaan. Ook komen de
begrippen sterven (proces) 
en dood-zijn (toestand) voor.
Vrees en angst is vaak uiting
van angst voor de dood. Dat
leidt tot gebondenheden en
en slavernij. Angst kan voor 
van alles zijn; het brengt de
mens regelmatig in een klem. 
Steeds is daar voor mensen 
het schrikbeeld: het einde is
de dood, het leven stopt.
Daarom zoeken mensen in 
allerlei filosofie en religie de
antwoorden daarop.
Maar het antwoord is die ene
dood: de dood van de Zoon.
Hij stelt de tegenwerker, en
de dood zelf, als laatste vijand
(1Kor.15:26) buiten werking. 
Nu de Heer is opgestaan, nu
vangt het nieuwe leven aan,
een leven door Zijn dood 
bereid, een leven in volle 
heerlijkheid. Evangelie van
God maakt vrij!

Daar de kinderen dan
deelgenomen hebben aan 
bloed en vlees, heeft ook
Hij zeer nabij deelgehad
aan hetzelfde, opdat Hij 
door de dood hem die de 
macht heeft van de dood, 
dat is de tegenwerker, 
buiten werking zou stellen
    Hebreeën 2:14

De dood van de Heer; 
Hebreeën spreekt één keer
in 12:2 over het kruis, één
keer over kruisigen in 6:6.
Het bewerkte niet alleen de
reiniging van zonden (1:3), 
maar ook het toekomstige
buiten werking stellen van 
de tegenwerker. Deze heeft
nog wel de macht van de
dood en jaagt nog steeds 
daarmee zeer velen schrik 
aan. Nu de Zoon van God 
Zelf door de dood heen is 
gegaan, hoeft een gelovige
geen angst voor de dood
meer te hebben. In de dood
is geen bewust bestaan, en
als de overledene de ogen
opent in de opstanding, is
het: oneindige heerlijkheid
in Christus’ aanwezigheid. 

Daar de kinderen dan
deelgenomen hebben aan 
bloed en vlees, heeft ook
Hij zeer nabij deelgehad 
aan hetzelfde, opdat Hij 
door de dood hem die de 
macht heeft van de dood, 
dat is de tegenwerker, 
buiten werking zou stellen
    Hebreeën 2:14

De Heer Jezus kreeg deel aan 
bloed en vlees, net als de 
kinderen. Hij kwam te midden 
van Zijn volk als Mens.
Dat betekende veel lijden; wij
lazen dat in vers 9, Zijn dood
was beslissend. Hij heeft ‘zeer
nabij’ aan ‘hetzelfde’ deelge-
had. Hij ondervond heel dicht-
bij wat het betekende om 
Mens te zijn. En stuitte op 
het ongeloof, afwijzing door 
de Zijnen. Lichamelijk lijden 
kwam aan het einde van Zijn 
aardse leven. Eerst heeft Hij 
geestelijk en in de ziel veel 
lijden gesmaakt.
Hoe indrukwekkend was dat 
alleen al; en dan kwam aan
het einde Zijn dood aan het 
kruis. Dat was een nog veel
dieper lijden!  

En weer: “Ik zal overtuigd  
zijn in Hem.” En weer:
“Zie, Ik en de kinderen
die de God Mij gegeven
heeft!”     Hebreeën 2:13

De kinderen die God eerst
aan de Messias Jezus gaf,
waren de gelovigen uit de
tijd van Handelingen. Aan
hen had God de volmacht
gegeven kinderen van God
te worden (Joh.1:12).
Zij geloofden in de Heer
Jezus als hun Messias, hun
Redder, zoals Andreas en
Nathanaël. Maar ook de
twaalf discipelen, later met
Matthias en zonder Judas
Iskariot. Die gemeente van
de pinksterdagen was op
weg naar het koninkrijk van
de hemelen onder Jezus, de
Christus. Dan is Zijn bloed
bedekkende bescherming
voor de wereld (1Joh.2:2).
De Hebreeënschrijver gaat
door en zal heerlijkheden
van de Messias Jezus gaan
uitstallen.
 
 

Want van jullie uit heeft 
het woord van de Heer 
voortgeklonken, niet alleen
in Macedonië en in Achaje
   1 Thessalonicenzen 1:8^a

Het woord van de Heer; dat
is wat Paulus bracht in zijn
dagen. Zijn evangelie klonk 
onder meer in Thessaloniki.
Aan Israël in de synagogen 
sprak hij het woord van God
en overtuigde hen aan de 
hand van Tenach dat Jezus 
de Messias is. 
Wij zien dit in Handelingen.
Het woord was ontvangen 
in Thessaloniki met vreugde 
van heilige geest. Gelovigen 
droegen dat in de omgeving
uit. Een groot gebied, geheel
Macedonië en Achaje, twee
grote provincies destijds.
Laten wij bidden dat het 
woord van de Heer snelle 
voortgang mag hebben in
deze tijd, de laatste dagen
van de tijd van Gods genade!