Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat is bij Paulus kenmerkend, in plaats van vergeving van zonden?’

Dat lezen wij in onder andere Romeinen 5:1,2 :

Wij dan, gerechtvaardigd uit geloof, hebben vrede naar God toe door
onze Heer Jezus Christus, door wie wij ook de toegang hebben verkregen
in het geloof tot in deze genade, waarin wij staan, en roemen in de
verwachting van de heerlijkheid van God.

Het geweldige is, dat Paulus, hier terugkijkend naar Romeinen 3 en 4,
aangeeft dat God ons rechtvaardig verklaart door het geloof van Jezus
Christus. Ook ons is geloof geschonken in de bevrijdende woorden van
het evangelie, dat spreekt van onze rechtvaardiging om niet in Zijn
genade, door de vrijkoping in Christus Jezus (Romeinen 3:24).

‘Ja, heel fijn, en wat betekent dan die rechtvaardiging?’

Dat God ons in Christus Jezus ziet als net zo rechtvaardig als Christus
Jezus zelf. Geen spoor van zonde(n) meer. Zó ziet God ons. Als we ons
dat bewust zijn -door geloof- dan wekt dat een buitengewoon diepe vrede
in ons hart. God is niet -en nooit meer- boos of toornig op ons!

‘He, wacht even, dat kan dus nooit meer teruggedraaid worden zoals dat
bij vergeving van zonden wel kan?’

Zo is het. Als God ons rechtvaardig verklaart door geloof (van Jezus Christus)
kan er niets mis gaan. Bovendien gaat er bij God niets mis. Nooit.
Hij heeft alles wat tegen ons kon getuigen weggenomen, want Christus Jezus
heeft alles voor ons gedragen. Met Hem is dat alles het graf ingegaan en uit het
graf kwam de levendgemaakte Eersteling van de nieuwe schepping. En omdat
wij in Hem zijn, zijn wij net zo onaantastbaar voor welke veroordeling dan ook.
Daarom schrijft de apostel van de natiën in Romeinen 8:

Wat zullen wij dan van deze dingen zeggen?

Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?

Hoe zal Hij, die zelfs zijn eigen zoon niet gespaard, maar voor ons allen
overgegeven heeft, ons met Hem ook niet alles in genade schenken?
Wie zal uitverkorenen van God beschuldigen?
God is het, die rechtvaardigt; wie zal veroordelen?
Christus Jezus is de gestorvene, wat meer is: de opgewekte, die aan de
rechter(hand) van God is, die ook voor ons pleit.

‘Het was verhelderend vond ik, wel voor mij als mens moeilijk  voor
te stellen, dat wij straks boven de hemelen in dat grote heelal tussen
al die sterren zullen zijn.’

Toch geweldig, dat God ons die plaats in Christus Jezus te midden van
de hemelse krachten en machten geeft. Ongelooflijk. Wat een genade,
werkelijk overstromende genade van God. Wat verdrietig dat zoveel
christenen vandaag zo gericht zijn op het aardse en de dingen van deze
wereld. En dat terwijl wij voor de wereld gekruisigd zijn!

‘Het zit zo in ons mensen om gericht te zijn op aardse dingen, terwijl je
weet, dat Paulus ons zegt gericht te zijn op wat boven is, waar Christus is.’

Eén van de aspecten van het paulinische evangelie is, dat wij gerechtvaar-
digd zijn. Dat is wezenlijk anders dan vergeving van zonden of kwijtschel-
den van schuld zoals in Lucas 11:4 staat:

..en vergeef ons onze zonden, want ook wijzelf vergeven een ieder,
die ons iets schuldig is; en leid ons niet in verzoeking…

Dit is een deel van het koninkrijksgebed dat de Heer aan zijn discipelen
leerde. Het gaat daarin om vergeving van zonden; dat is, zoals we al eerder
uitgebreid hebben gezien, het voorrecht van een koning, die de slaaf die
tienduizend talenten schuldig was, kwijtschold.

‘Kan ik me herinneren ja. De koning kwam er later op terug. De slaaf werd
geslagen voor langere tijd.’

Het is dan ook iets dat bij het evangelie van het koninkrijk past.
Het evangelie dat Paulus verkondigde, spreekt van iets anders: genade, om
niet. Daarover morgen weer verder!

‘Paulus spreekt over een nieuwe schepping. Dat is verder dan wedergeboorte?’

Paulus spreekt er heel duidelijk over in 2 Corinthiërs 5:16,17 :

Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees.
Indien wij al Christus naar het vlees gekend hebben, thans niet meer.
Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan,
zie, het nieuwe is gekomen.

Dit is een zeer duidelijke uitspraak. Het nieuwe ‘is gekomen’; dat wil zeggen
dat dat in het verleden gekomen is en vandaag geestelijk aanwezig is!
De apostel schrijft dat door God geïnspireerd. Een nieuwe schepping ligt
voorbij de oude. In de oude schepping vindt wedergeboorte plaats.
De Schrift ziet dat als een opnieuw geboren worden, een stijlfiguur.

‘Dus wij, als gelovigen in Christus Jezus, zijn voorbij de 1000 jaren en hebben
al deel aan de nieuwe schepping?’

Zeker, maar vergis je niet, wij hebben als gelovigen van het lichaam van
Christus geen deel aan de nieuwe aarde, en zelfs niet aan de nieuwe hemelen.
Bij dat laatste gaat het om de luchtlagen om de aarde heen, vanuit de Tenach
gezien. Onze positie en plaats is in het gebied bóven die hemelen: het op-
hemelse (Grieks: epouranion). De komst van de nieuwe hemel en de nieuwe
aarde betreft een grote verandering (door vuur : 2 Petrus 3:7,10,12,13).

‘Dus de verandering die bij ons geestelijk is voltrokken is diepgaander dan
de verandering van de hemelen en de aarde?’

Wij hebben de heilige geest van de belofte ontvangen, we zijn ermee verzegeld,
dat is het leven van God zelf, de geest van Christus. Dat wordt door Paulus ook
omschreven als een nieuwe schepping. Het betekent ook het wegdoen van het
vlees; wij kennen niemand meer naar het vlees, en daarom kunnen wij voorbij
zien aan wat ons stoort in de ander.

‘Zoals vaker gezegd wordt: naar de ander kijken zoals God naar de ander kijkt?’

Met ogen van liefde en genade. Dan kun je elkaar dragen zoals Efeziërs 4:1-3 dat
zegt. Genade is de kern van het evangelie van Paulus, en werkt in alles en door
allen heen. Gods genade alleen is kenmerkend voor het evangelie!

‘Het volgende punt van het overzicht is het verschil tussen wedergeboorte
en een nieuwe schepping. Johannes en Paulus.’

Ja, ook over dit punt bestaat helaas veel verwarring. Men heeft in een zeer
vroeg stadium Paulus verlaten. Dat hebben we vaker aangehaald, aanwijsbaar
in de geschiedenis. De kerken hebben, nadat men de apostel van de liefde van
God verliet, consequent bekering en wedergeboorte geleerd. Twee begrippen
die toch echt in het evangelie van de besnijdenis (koninkrijk) thuishoren.

‘De Heer Jezus was in gesprek met Nicodemus, waarbij over wedergeboorte
gesproken werd.’

Wedergeboorte is iets dat puur voor Israël geldt.
In Mattheüs 19:28 zegt de Heer dat tegen zijn discipelen:

Daarop antwoordde Petrus en zei tot Hem: Zie, wij hebben alles prijsgegeven
en zijn U gevolgd; wat zal dan ons deel zijn? Jezus zeide tot hen: Voorwaar, Ik
zeg jullie, jullie, die Mij gevolgd zijn, zullen in de wedergeboorte, wanneer de
zoon des mensen op de troon van zijn heerlijkheid zal zitten, ook op twaalf
tronen zitten om de twaalf stammen van Israël te richten.

‘Verder wordt dat ook tegen Nicodemus gezegd?’

Ja. De Heer zei tegen Nicodemus, de leraar van Israël, die in de nacht met
Hem sprak:

Jezus antwoordde en zei tot hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg je, tenzij iemand
wederom geboren wordt, kan hij het koninkrijk van God niet zien. Nikodemus
zei tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, als hij oud is? Kan hij dan voor
de tweede maal in de moederschoot ingaan en geboren worden?
Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt
uit water en geest, kan hij het koninkrijk van God niet binnengaan.

Hier kan de uitdrukking ‘het koninkrijk van God’ niets anders dan het aardse
koninkrijk zijn, dat door de profeten is aangezegd, en waarbij David de grote
koning was als beeld vooraf van de grote Messias, de grote koning, onze Heer
Jezus Christus. Hij is de Koning van de koningen en de Heer van de heren.
Hij zal regeren in Zijn aardse koninkrijk als de Zoon van Adam.
Over dát koninkrijk gaat het in het gesprek van de Heer met Nicodemus.

‘Ja dat kan niet anders. Nicodemus kon aan niets anders gedacht hebben toen de
Heer die uitdrukking gebruikte.’

Wedergeboorte is daarmee onlosmakelijk verbonden. Het vindt plaats in de oude
schepping, op de oude aarde. Het is de eerste stap in de grote toekomst die Israël
en de volkeren wacht!

‘Dat de doop in water niet nodig is en zelfs niet kan zijn, is duidelijk.
Je hoort in sommige kringen veel over de doop in de geest.’

Ja, in Pinkster- charismatische en volle evangeliekringen. Men leert
daar meestal, dat de doop in de heilige geest een aparte ervaring is na
dat je tot geloof bent gekomen. Paulus leert dat echter niet.

‘Dat heeft met de eerste Corinthebrief te maken?’

Ja, in 1 Corinthiërs 12:13 staat het erg duidelijk:

want in één geest zijn wij allen naarbinnen één lichaam gedoopt,
hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen
zijn wij met één geest gedrenkt.

Zeg je nu, dat je eerst in de geest gedoopt moet worden, nadat je tot
geloof bent gekomen, dus als een aparte ervaring, dan ben je geen lid
van het lichaam van Christus als je geen geestesdoop-ervaring hebt
gehad! Zo zie je waartoe een onjuiste leer over de geestesdoop leidt!

‘Tsja, zo gezien is het weer een voorwaarde (een ervaring) die opgeworpen
wordt om lid van het lichaam van Christus te kunnen worden en ben je
weer terug in een stukje wettisch denken.’

Zo kom je dus van het een in het ander. Men wilde de dorheid en doods-
heid in kerken bestrijden maar ging zoeken naar het verkeerde: het gevoel,
de ervaring. De heilige geest is geen gevoel. Juist niet. Men had het moeten
zoeken in het woord van God. Dát heeft de kracht tot levensvernieuwing
waardoor de heilige geest krachtig werkt.

‘Bij de Heer Jezus ging het ook steeds om het woord van God.’

Nou en of! Het was zijn grote passie, op 12-jarige leeftijd was Hij al in de tempel
te vinden, bezig in de dingen van zijn Vader, namelijk de Tenach, het Woord!
In het bijzonder de genade die uit dat woord spreekt!