Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat gaat er gebeuren als wij weggerukt zijn?’

Als wij inzoomen op Israël, dan lezen wij in Mattheüs 24:21 en
Marcus 13:19 het volgende:

Want er zal dan een grote verdrukking zijn, zoals er niet geweest is
van het begin der wereld tot nu toe en ook nooit meer wezen zal.

Want die dagen zullen zulk een verdrukking brengen als er niet
geweest is van het begin der schepping, die God geschapen heeft,
tot nu toe, en ook nooit meer wezen zal.

De zonen van Jakob zullen lijden door de hand van de natiën.
De natiën zijn de vervolgers, niet de vervolgden!
De vraagstelling die zo vaak wordt opgeworpen, zet het schriftge-
deelte dat over Israël gaat uit zijn verband en probeert dat met
ons te verbinden.
De vraag : ‘zal het lichaam van Christus door de grote verdrukking
gaan?’ is in feite onjuist. Je zou een andere vraag kunnen stellen:
‘zullen wij door de tijd van Gods toorn over de natiën gaan?’

‘Zo blijkt maar weer hoe nauwkeurig je moet lezen voor een goed
begrip, en dat je meer dingen moet meewegen.’

Precies. Het gaat om het karakter van die de verschillende tijdsperiodes
in zich dragen. Nu leven wij in een welaangename tijd, een dag van red-
ding. Nu leven wij in de tijd van verzoening, waarin het geheimenis van
het evangelie volop bekendgemaakt moet worden. God weigert gekrenkt
te reageren op wat de natiën allemaal doen.

‘Het is wel een bijzondere tijd van genade, waarin wij nu leven. We waar-
deren het soms maar zo weinig, vind je niet?’

Zeker! Laten we dagelijks beseffen dat de overstromende genade van God
uitgaat naar ons mensen toe. Een strakblauwe, onbewolkte lucht!

‘Ik ben wel geschrokken gisteren. Dan komt het wel dichtbij wat er
nog gaat komen over de wereld.’

De grote verdrukking komt door de hand van de natiën over Israël en
de toorn van God komt over de natiën. Dat zijn de enorme gerichten die
in Openbaring beschreven worden. En de toorn van God over de natiën
komt tijdens en ná de laatste jaarweek van Daniël 9.

‘De grote verdrukking is dan toch een uiting van Gods toorn over Israël?’

Zo kun je het zeggen. Israël zal eerst door veel verdrukkingen het koninkrijk
van God binnen kunnen gaan. Wij zijn gered van die toorn en die verdrukking,
het neemt niet weg dat wij als gelovigen in ons leven verdrukking ondergaan.
De rechtvaardiging in Zijn bloed en de redding in Zijn leven garanderen ons
een veilige plaats als de dingen op aarde in een crisis terechtkomen.

‘Dat heeft met die vrede van de verzoening te maken?’

Absoluut. Er is niets tussen God en ons. Wij hebben als verzoenden rechtstreeks
toegang tot de Vader, zonder tussenkomst van Israël. Elke vorm van vijandschap
is weggedaan; zowel die tussen ons en God als die tussen Israël en de natiën.
In Christus Jezus schept God een nieuwe mensheid, waarin geen onderscheid
meer bestaat tussen Jood en Griek, Israël en de natiën.
De gelovigen zijn ambassadeurs van de vrede van God naar de wereld toe.
Die houding van vrede vanuit God zal veranderen; God zal gaan ingrijpen in het
wereldgebeuren. Daarom moeten eerst de ambassadeurs van de vrede weg!

‘Zeg, dat van de verzoening is zeker uniek. Alleen bij Paulus te lezen.
Je hoort er maar weinig over binnen de christenheid.’

De verzoening wordt door Paulus het geheimenis van het evangelie
genoemd (Romeinen 16:25; Efeziërs 2:19). Het blijkt voor zeer velen
nog steeds een geheim te zijn, Het wordt niet gepredikt.
Het sleutelwoord van dit evangelie is: vrede. Dat komt zo duidelijk
naar voren in Romeinen 5:1-11. Dat is een bijzonder gedeelte uit deze
machtige brief. In vers 8-11 lezen we:

8 God echter bewijst zijn liefde jegens ons, doordat Christus, toen wij
nog zondaren waren, voor ons stierf.
9 Veel meer zullen wij dan, thans in zijn bloed gerechtvaardigd,
door Hem gered worden van de toorn.
10 Want als wij, toen wij vijanden waren, met God verzoend zijn door de
dood van zijn Zoon, zullen wij veel meer, nu wij verzoend zijn, gered
worden in Zijn leven;
11 en dát niet alleen, maar wij roemen zelfs in God door onze Heer Jezus
Christus, door wie wij nu de verzoening ontvangen hebben.

We lezen in vers 9, dat wij in het bloed van Christus gerechtvaardigd zijn,
en daarmee gered van de toorn! Dat garandeert dat wij niet de toorn van
God zullen ondergaan; nu niet, straks niet en voor de grote witte troon niet.

‘Wel een duidelijke tekst zo. Heel fijn om te weten en God voor te bedanken.’

De term ‘de grote verdrukking’ wordt op Israël betrokken, maar we kunnen
aan de hand van Openbaring stellen dat ook de natiën door een periode van
enorme druk moeten gaan. Israël zal in de laatste jaarweek van Daniël 9 door
de natiën enorm verdrukt worden; antisemitisme zoals niet eerder vertoond
is. Het derde rijk van de nazi’s zal erbij verbleken en was misschien wel een
blauwdruk voor de eindtijd, om wereldwijd door de wetteloze opgezet te
worden.

‘Wat een genade dat wij daarvoor gespaard worden!’

Zeker, wat eraan zit te komen is niet mis. Maar laten we ons verheugen dat wij
nog steeds in deze -geestelijk gezien-  welaangename tijd leven, hoewel Paulus
óók zegt, dat wij in de boze aioon (Galaten 1:4) leven! Maar boven dat alles uit
mogen we God kennen als een liefdevolle Vader, die ons geeft wat nodig is!

‘Er wordt veel gediscussieerd over de vraag of het lichaam van Christus
door de grote verdrukking gaat – of niet. Waar vind je antwoord?’

Meestal kennen die gelovigen de boodschap die voor vandaag geldt, niet
of heeft men die verlaten. Anders kan ik het niet zien. We leven vandaag
nog steeds in een welaangename tijd, een dag van redding, schrijft onze
leraar Paulus. En dat in 2 Corinthiërs 6:1-3. Dan heeft hij net over de ver-
zoening geschreven in 2 Corinthiërs 5:14-21:

14 Want de liefde van Christus dringt ons,
15 daar wij tot het inzicht gekomen zijn, dat één voor allen gestorven is.
Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die
leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor
hen gestorven is en opgewekt.

‘Toch blijft het raar, vind ik, dat de mensen die de geweldige boodschap
van genade, om niet, geen eigen werken, niet echt kunnen accepteren.’

Men is vaak bang, als het paulinische evangelie doordringt, dat mensen
geestelijk lui worden, op een stoel achterover gaan leunen, en dat soort
dingen. Men vindt de genade dan gevaarlijk.
Het punt is, dat je er echt niets aan toe kunt voegen, dat werk van Christus.
Hij geeft ons de genade, de kracht om dat te doen wat Hij ons te doen geeft.

‘Maar je merkt, dat men soms vindt dat een gelovige eerst maar eens moet
bewijzen in de praktijk dat hij/zij echt een gelovige is.’

Als iemand door God uitgekozen is, en bij God alleen ligt het initiatief, dan
zal dat blijken door het geloof, de liefde tot het woord en het evangelie.
Accepteren van genade alleen is voor velen een moeilijk iets.

‘Denk je dan niet dat de christenheid vandaag de dag een lauw gebeuren is?’

Men verlaat het woord van God. Allerlei activiteiten nemen meer en meer
de plaats in van het luisteren naar Gods woord. Veel activiteit, weinig woord.
Het zou er anders uit kunnen zien: veel woordverkondiging, die in de mens
werkt, zodat de mens van God eruit gaat leven.

Zo veranderen mensenlevens; allerlei technieken en opgelegde activiteiten
leveren uiteindelijk geen vrucht. Het gaat om de vrucht van de geest in ons
leven, dát is de uitwerking van de genade die Paulus predikt!