Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Hoe zie je dat geestelijk, als een mens in Christus een nieuwe schepping is?’

Dat gebeurt geestelijk gezien door de doop. Dat is de doop naarbinnen Christus Jezus.
Romeinen 6 zegt dat, vaak ziet men dat als een doop in water. Probleem daarbij is,
dat water daar helemaal niet genoemd wordt. Daar lees je:

Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de genade
toeneemt? Moge dat niet gebeuren! Hoe zullen wij, die voor de zonde stierven,
daarin  nog leven? Of weten jullie niet, dat wij allen die naarbinnen Christus
Jezus gedoopt zijn, naarbinnen zijn dood gedoopt werden?

Merk op, dat er twee keer naarbinnen staat; dat lijkt vreemd en overdreven, maar
het is exact de weergave van het Griekse eis. Als er gedoopt wordt, is er altijd een
element waarin dat gebeurt. Dat kan water zijn, maar ook de wolk, of de zee
(1 Corinthiërs 10:1-4).

‘Dat is wel opmerkelijk zeg, deze dingen hoor je maar weinig.’

Het volk Israël dat door de Rode zee ging, werd in de zee gedoopt, hoewel zij niet
nat werden. Merkwaardig he. Maar goed, zij werden naarbinnen Mozes gedoopt.
Daarmee wordt gezegd, dat zij met Mozes verenigd werden. Daarnaast is er sprake
van reiniging.

‘Zo worden wij door de doop gereinigd en verenigd met Christus Jezus?’

Ja, en het is door de doop in de geest van God. Dat is waar wij in gedoopt werden.
Het resultaat is, dat wij in Christus Jezus zijn. God ziet ons in Hem. Dit alles bete-
kent  ook, dat wij zo één met Hem zijn geworden, dat wij met Hem mee zijn gegaan
in Zijn  dood, begrafenis, opwekking en levendmaking. Dus, zoals Hij nu leeft voor
God, zo ook wij!

‘Daarmee is die hele oude mens weggedaan?’

Voor God in elk geval, en daar gaat het om. Wij zijn met Christus gekruisigd, die
hele oude mensheid is aan het kruis gegaan met Hem. Toen Hij opgewekt werd,
was daar de eerste levendgemaakte Mens, waarmee in feite de nieuwe mensheid
(in Hem) tevoorschijn kwam! Dát is de diepe betekenis van Pasen!

‘Dat was gisteren wel duidelijk wat je bedoelde. Vleselijke verschillen
vcrdwenen nadat de nieuwe schepping verkondigd werd.’

Er bestaat daarom in het lichaam van Christus geen onderscheid meer
tussen Jood en heiden. Al wat scheiding maakte, bestaat in Christus
Jezus niet langer. Al de leden van dat lichaam (in Efeziërs 3:6 het ge-
zamenlijk-lichaam genoemd) zijn verbonden met het hoofd, Christus,
op gelijke wijze. Dat wil zeggen, het gaat niet om een komen van de
heidenen bij Israël waarbij zij onder leiding van Israëlieten gezamenlijk
de Thora houden.

‘Logisch, want dat zou inhouden dat de verschillen in het vlees nog van
belang zouden zijn.’

Precies. Als je nu als lid van het lichaam van Christus denkt dat je aan-
sluiting vindt bij Israëlieten die Jezus als hun Messias erkend hebben en
je gaat met hen ijverig de Thora houden, doe je geestelijk een enorme stap
terug. Zoals steeds meer christenen vandaag vinden dat ze de feesten uit
Leviticus mee moeten vieren. Waarmee ze vooruit willen lopen op het
komende Messiaanse rijk. Een enorme vergissing. Tragisch eigenlijk.

‘Dat zeg je omdat wij in Christus Jezus veel meer rijkdom ontvangen heb-
ben?’

Exact. De rijkdom aan genade in Hem is veel meer dan het evangelie van
het koninkrijk geeft. God geeft genade in toenemende rijkdom aan de
mensheid. Het beste bewaarde Hij voor de laatste fase van Zijn plan, uit-
lopend op: God alles in allen. Dat beste geeft Hij geestelijk nu aan de leden
van het lichaam van Christus: overstromende genade!

‘Het is een bijzondere plaats, die Paulus inneemt. Hij schrijft bijvoorbeeld
veel meer over de Thora dan Petrus, Jakobus en Johannes.’

Even de concordantie raadplegen op het begrip ‘wet’ (Grieks: nomos) maakt dat
heel snel duidelijk. De reden daarvoor is, dat Paulus geestelijke dingen aanreikt
aan de gelovigen uit Israël die hem gevolgd waren. Aan hen moest duidelijk ge-
maakt worden hoe het zit met de geschreven Thora. Moet die gehouden worden,
nu duidelijk werd, dat er iets nieuws naar voren kwam?

‘Dat nieuwe is de nieuwe schepping in Christus?’

Precies, daar draait het om. Nu er een definitief einde aan het vlees gemaakt is
door het kruis, is er sprake van een nieuwe schepping waarin alle vleselijke ver-
schillen weggevallen zijn. Deze verschillen betroffen juist die tussen Jood en
heiden. Dat was nadrukkelijk een verschil, een onderscheid in het vlees, terwijl
er in de geest geen verschillen meer zijn!

‘En een belangrijk punt was de functie van de geschreven Thora?’

De mondelinge Thora was sowieso nooit iets dat een rol had moeten spelen,
dan gaat het om de tradities die bij de geschreven Thora waren gekomen. De
laatstgenoemde was en is heilig, rechtvaardig, goed en geestelijk. De geboden
worden echter wel ‘vleselijk’ genoemd in de Hebreeënbrief. Daar lezen wij:

‘En dit wordt nog veel duidelijker, als er naar het evenbeeld van Melchizedek
een andere priester opstaat, die dat niet geworden is naar een wet van een
vleselijk gebod, maar uit kracht van onvergankelijk leven’.

Dat vleselijke aspect zit in het gelegd zijn op het vlees van de mens en regelde
ook de opvolging van de priesters naar het vlees, in de afstammingslijn. En zo
waren er talloze bepalingen die de dingen van het vlees regelden.

‘Dat was mij nog nooit eerder opgevallen, dat op al die bruilofts-
verhalen en geschiedenissen de bruid afwezig is.’

Het is eigenlijk heel logisch, omdat Israël niet de bruid werd in de dagen
dat de Heer zelf op aarde was te midden van Zijn geliefde volk. Men erken-
de Hem niet. Men geloofde Hem niet, dat geeft Johannes in feite te kennen
door zijn verslag. Hij begint niet voor niets met het Woord in 1:1-18 en dat
dat Woord (van de Tenach) vlees werd!

‘Dat is het woord dat geloof had moeten wekken bij het volk.’

Men was vooral bezig met het doen, de 613 mitzwot (geboden) die men kent
uit de Thora, waren bovendien nog flink verzwaard door de tradities, die hun
neerslag hebben gevonden in de Talmoed en dergelijke. Dat doen was ook
aangegeven in Thora. Volbrachten ze dat wel –> zegen. Deden ze het niet –>
vloek. Kijk maar in Deuteronomium 28 bijvoorbeeld; vers 1-14 spreekt van
de zegen als zij Jahweh gehoorzaamden en vers 15-68 spreekt uitgebreid van
de vloek die op hen komt als zij Hem niet zouden gehoorzamen.

‘Duidelijke taal. Maar waar lees je dat het gaat om geloof en niet in de eerste
plaats om het doen?’

Als je Romeinen 10 leest, zie je dat Gods licht op het volk valt. In dit gedeelte
gaat het om gerechtigheid door geloof (vers 4-11):

4 Want het einddoel van de wet is Christus, tot gerechtigheid voor ieder
die gelooft.
5 Want Mozes schrijft over de gerechtigheid die uit de Thora is:
De mens die deze dingen doet, zal daarin leven.
6 De gerechtigheid echter die uit het geloof is, spreekt aldus:
Zeg niet in uw hart: Wie zal naar de hemel opklimmen?
Dat is Christus naar beneden brengen.
7 Of: Wie zal in de afgrond neerdalen? Dat is Christus uit de doden naar
boven brengen.
8 Maar wat zegt zij? Dicht bij u is het woord, in uw mond en in uw hart.
Dit is het woord van het geloof, dat wij prediken:
9 Als u met uw mond de Heer Jezus belijdt en met uw hart gelooft dat God
Hem uit de doden heeft opgewekt, zult u gered worden.
10 Want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt
men tot redding.
11 Want de Schrift zegt: Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden.

De woorden van de apostel zijn helder en duidelijk. Het gaat om geloof met het
hart. Dát is wat God rekent tot gerechtigheid. Essentieel: dat God Hem, de Heer
Jezus uit de doden heeft opgewekt, en dat belijden met de mond.

‘Zo wordt het wel klip en klaar gezegd. Je kunt er niet omheen. Het doen van de
Thora leidt niet tot gerechtigheid voor God.’

Het gaat bij Jahweh om het hart. En geloof in Hem, in Zijn kracht.
De rechtvaardige zal uit geloof leven, dat is naar Romeinen en Galaten:
het geloof van Christus Jezus!

‘Als je Johannes 2:1-12 leest, kom je een bruid niet tegen. Zou je
wel verwachten. Het gaat om water in wijn.’

Zo is het, alle bruiloften in de vier evangeliën genoemd worden, kennen
een afwezige bruid. De bruid is vanzelfsprekend een gelovig Israël.
Toch schittert zij telkens door afwezigheid. Merkwaardig toch wel. Het zegt
iets -denk ik- over het feit, dat Israël niet als volk zich omkeerde op de predi-
king van het evangelie van het koninkrijk. De Koning liep rond in het land,
dat Zijn bezit is, maar men nam Hem niet aan.

‘Ja en zonder bruid  geen echte bruiloft!’

Het woord dat als bruiloft vertaald wordt, is eigenlijk ook ‘maaltijd’, en nu gaat
het in Johannes 2 wel om een bruiloft, maar er gebeurt toch iets merkwaardigs.
De wijn raakt op, en dat zegt iets over de vreugde die weg raakt. Het is de vrucht
van de wijnstok. Het gebruik van de Joden was, dat men allerlei reinigingsriten
kende, maar dat was vreugdeloos geworden!

‘De Heer is toch zelf de ware wijnstok?’

Omdat men Hem niet aanvaardde, kon er geen vreugde zijn; alleen dode werken
van de mens. Hij kwam en dat bracht wel weer de vreugde terug op dat feest en
toen werd het ook echt feest!