Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Dat wat je gisteren zei, had ik niet zo bij stilgestaan. Dat wij mogelijk
ook iets te maken hebben met het verzoeningswerk op aarde.’

Het is opvallend, dat Paulus in Kolossenzen 1 het lichaam van Christus
noemt als hij over Hem zegt, dat Hij de eerstgeborene uit de doden is.
Hij is het hoofd van het lichaam. Terwijl iets verder van Hem wordt
gezegd, dat door Hem al die schepselen in de hemel en op de aarde ver-
zoend worden met God.

‘In Efeziers wordt toch gezegd dat Hij zijn genade gaat tentoonspreiden
te midden van de hemelingen; Zijn mildheid over ons in Christus Jezus?’

Ja en er staat, dat Hij de gemeente gebruikt als instrument. Het is door de
gemeente die Zijn lichaam is. Verderop staat ook dat wij de veelvuldige
wijsheid van God bekendmaken te midden van de hemelingen aan de
soevereiniteiten en gevolmachtigden. Dat gebeurt nu al; maar straks
voluit door heel het lichaam van Christus! Dit spreekt van een bijzonder
hoge status van ons als leden van Zijn lichaam.

‘Je gaat er steeds meer naar uitkijken naarmate je er meer over denkt en
leest; ik kan bijna niet wachten tot de bazuin gaat!’

Het is echt geweldig, die genade die wij ontvangen, toebedeeld krijgen. Hoe
is het mogelijk dat wij dat mogen gaan doen? Waar hebben wij dat aan ver-
diend? Nergens aan! Het is de overstijgende rijkdom van Zijn genade in Zijn
mildheid over ons. Ah, dat is toch iets om je over te blijven verbazen!

‘Als Paulus spreekt over het verheerlijkte lichaam wat wij zullen ontvangen,
dan heeft hij daar iets van gezien toen de Heer hem ontmoette op weg naar
Damascus.’

Een ongelooflijke uitstraling van licht. Wij zijn dan zo doordrongen van de
geest van God, dat wij helemaal niet meer aan de tijd, ruimte of wat ook ge-
bonden meer zijn. Los van het aardse, helemaal aangepast aan de nieuwe
omgeving waar wij ingezet zullen worden; de hemelen, het heelal, al die
stelsels van sterren, het lijkt onmetelijk groot. En daar zullen wij voor al
die hemelingen veel gaan betekenen! Geweldig he.

‘Dat blijft toch een heel bijzonder gedeelte, dat Kolossenzen 1, ik
heb er gisteren nog wel over nagedacht.’

Het is ongelooflijk wat daar staat. De strekking ervan is enorm!
De hele schepping gaat delen in de verzoening die door de Zoon
Gods liefde tot stand is gebracht. Maar wat mij opviel deze keer,
is de plaats die de gemeente die het lichaam van Christus is hier
heeft. In dit hele gedeelte dat zich uitstrekt van schepping in die
Zoon tot en met de verzoening door diezelfde Zoon wordt het
lichaam van Hem alleen genoemd, Israel niet.

‘Dat is wel opvallend ja. Een speciale bedoeling, denk je?’

Het merkwaardige is, dat hier over vrede en verzoening gesproken
wordt van de schepselen in de hemelen en op de aarde. Kennelijk
speelt dat lichaam van Christus in dat verzoeningswerk een speciale
rol, anders had Paulus het lichaam in dit stukje niet genoemd.

‘Wij horen bij Zijn lichaam, dat zo nauw met Hem verbonden is, dat
het niet anders kan dan dat wij ook meewerken aan verzoening?’

Kennelijk wel. Wij worden waarschijnlijk ingezet als de directe mede-
werkers van Hem om al die schepselen met Hem in verzoende relatie
te brengen. Op een of andere manier ook voor hen die op de aarde zijn,
volgt hier dan uit. Goed om daar verder over door te denken!
En de genade die wij ontvingen wordt er weer groter door, wie had dit
ooit kunnen bedenken?
Het is die genade die ons in Christus Jezus al geschonken is vóór de
eonische tijden, zegt Paulus in 2 Timotheus 1:9-12!

‘Dat was nogal wat gisteren. Is het echt zo erg?’

Het gaat erom, geestelijk naar de dingen te kijken. Je hebt verdriet,
als je tot je door laat dringen wat er allemaal gezegd wordt vanaf de
kansels. In de algemene theologische opleidingen gaat men helemaal
niet uit van het feit , dat God de Schrift geinspireerd heeft. Men zegt
dat het menselijke gedachten over ‘boven’ zijn. Dat het Gods woord is,
heeft men niet als uitgangspunt.

‘Maar dan houd je dus niets meer over. Dan is de Bijbel een mensen-
boek geworden.’

En dat terwijl God zich openbaart in Zijn woord. Hij spreekt! In het
bijzonder door de apostel Paulus. Het genade-evangelie klinkt in al
zijn brieven en in Kolossenzen zien wij Christus centraal. Lees maar
mee in dat geweldige eerste hoofdstuk:

Het is een machtige boodschap. God heeft alles in de Zoon van Zijn liefde
geschapen; alles is in en door en tot Hem geschapen. Dat wil zeggen: alles
komt bij God vandaan en werd in de Zoon gecreeerd. En dat niet alleen;
het is de Zoon van Zijn liefde. Al wat geschapen is, is per definitie verbonden
met God, door Zijn liefde. Dat houdt in, dat er dus niets voor eeuwig verloren
kán gaan. Alles is uit God, en zal daarom ook weer tot Hem terugkeren!

‘Wat denk jij? De schepping is nog steeds aan de vruchteloosheid
ondergeschikt. Het lijden duurt voort. Hoe lang nog?’

Dat is niet te zeggen. We weten het eenvoudig niet. God heeft de tijd
in Zijn hand en alles verloopt volgens Zijn plan. Deze wereld, zoals
die er nu uitziet, is de best mogelijke –zoals God het wil– en er zal pas
wijziging komen als de maat vol is.

‘De maat van de zonde en het kwaad bedoel je?’

Israel ging pas uit Egypte, zo zegt de Schrift, toen de maat van de on-
gerechtigheid van de Amorieten vol was. Dus God ‘wachtte’ heel bewust
totdat het de juiste tijd was en de Amorieten verslagen moesten worden.
Zo moet ook in onze tijd, de maat van ongerechtigheid vol worden, voor-
dat de vijanden van Israel definitief verslagen zullen worden.

‘In deze wereld draait het om Israel he.’

Absoluut. Dat is het zichtbare, politieke gebeuren. Maar het grote werk
van God in deze tijd is de roeping van de gemeente, het lichaam van
Christus. Dat hoort bij ‘de verborgenheid’ en onttrekt zich dus aan het
oog van de mens in het algemeen. De grote religieuze instituten worden
als een organisatie, een bedrijf gerund, en hebben in de regel niet erg
veel met waarachtig geestelijk leven te maken.

‘Daar wordt het paulinische evangelie niet gehoord?’

Niet of nauwelijks. Een prediking waarin Christus alleen, genade alleen,
geloof alleen centraal staan, vind je er in feite niet. Het is meestal een
merkwaardige mix van allerlei goedbedoelde en moralistische verhalen
die ergens wel aan de bijbel ontleend worden, maar vaak neerkomen op
een soort de mens centraal stellende filosofie.
Als je de apostel van de natien erop naslaat, kom je heel wat anders tegen!

‘Dat vierde anker is, zo zei jij, welvaart nu op aarde. Aardse zegen.’

Er zijn predikers, die prediken dat als je een gelovige bent geworden, je
gegarandeerd succes zult hebben. Je zult dan gezegend worden, zo
beweert men dan.

‘Dit is een verkeerde voorstelling van zaken?’

Als je kijkt in het leven van de apostel, dan is het heel anders dan een succes-
verhaal. Naar het vlees ging het Paulus helemaal niet goed! Als je leest wat hij
meemaakte, drie keer schipbreuk, een aantal keren de 40 min 1 slagen gehad,
vervolgd, met de dood bedreigd, nachten half wakend/slapend doorbrengen,
een etmaal in een moeras, en zo voorts!

‘Dat is niet bepaald succes zoals die predikers doen voorkomen.’

Het was een leven van lijden en verdrukkingen, kwaad lijden met het evangelie.
Want merkwaardig genoeg blijkt het evangelie van genade niet populair te zijn.
Genade? Kun je er dan niets voor doen? Is het uitsluitend genade? Dat wil men
niet, men wil iets betekenen, iets doen voor God. Een succes boeken.
De boodschap van het kruis maakt een radicaal einde aan het menselijke vlees.

‘Tsja, dat is waar. Het betekent toch ook dat wij in Christus een nieuwe schepping
zijn? Dat het oude voorbij is?’

Dat is de geweldige boodschap van 2 Corinthiers 5. Het oude ís voorbij, het ís alles
nieuw geworden! Dat betekent ook, dat wij elkaar niet langer kennen naar het
vlees, en als wij al Christus naar het vlees gekend hebben, nu niet meer! Dan kom
je los van al dat aardse, als je dát gaat beseffen. Wat wil je dan nog meer?