Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

30 november 2018
‘God heeft de controle.’

Vader heeft alle touwtjes in handen.
In wezen gaat er niets mis in Zijn plan.
God is trouw, Zijn plannen falen niet.
Ook al zeggen wij als mensen dat van
alles fout loopt, God kijkt anders. Hij
overziet vanaf het begin het hele plan
tot het einde aan toe. Hij zal niet los-
laten wat Hij eenmaal begon.

‘Fijn, dat dat zo is.’

Hij heeft ons lief, en in ons leven trekt
Vader ook Zijn plan. Hij is het, die alle
mensenlevens kent, overziet en wéét
waartoe de dingen zijn. Heerlijke zeker-
heid: Hij doet alles samenwerken, zo-
dat het uitwerkt tot wat Hij goed acht.
Het is mooi dit te beseffen en zo diep
van binnen rust en vrede te hebben.

‘We zijn begunstigd.’

En dat helemaal gratis, om niet, zonder
tegenprestatie. Die hoeft niet vooraf en
niet achteraf geleverd te worden. God
geeft omdat Hij liefheeft. Hij neemt het
gegeven geschenk niet terug. We zijn al-
lemaal leden van het lichaam van Chris-
tus in de roeping die niets met ons wer-
ken te maken heeft. Het lag al vast in
God. Hij kiest ons in Christus uit, vóór
de nederwerping van de wereld.

29 november 2018
‘Het laatste woord is…?’

Na alle vijandschap, zonde, haat, one-
nigheid, kwaad, afwijking komt de ont-
ferming. Dat is die unieke ‘eigenschap’
van God, die uit Zijn onmetelijke liefde
voortkomt. Een ogenblik duurt Zijn ver-
ontwaardiging, een leven lang de goed-
gunstigheid. Toen Mozes dicht tot Jah-
weh kon naderen, hoorde hij wat Hij
over Zichzelf riep.

‘Wat bedoel je?’

Dit: Jahweh, Jahweh, El, barmhartig,
genadig, geduldig en rijk aan goed-
gunstigheid en waarheid 
                                      Exodus 34:6

We noteren, dat dat gebeurde bij het

geven van de Thora op de berg Sinaï
in Arabië. Dat was nog het oude ver-
bond. Eerder had Mozes dit gehoord:

…Ik zal genadig zijn voor Wie Ik gena-
dig zal zijn, en Ik zal Mij ontfermen o-
ver wie Ik Mij ontfermen zal           
                                    Exodus 33:19

‘Ja, fijne woorden. Zo is God.’

Paulus komt er in Romeinen op terug
en verbindt deze woorden met eerde-
re uit Exodus, over iets anders. De Fa-
rao van Egypte. God verhardde zijn in
wezen zachte hart. Dat leidde tot eer
van God, want  Hij verloste Israël met
machtige hand  uit Egypte. Zijn Naam
werd verkondigd  over de hele aarde.

dus Hij is barmhartig over wie Hij wil
en Hij verhardt wie Hij wil
                                 Romeinen 9:18

Binnen het plan van God is dit aan de
orde. Als God alles in allen is, is Zijn
bedoeling concreet geworden.

28 november 2018
‘We zijn gezegende mensen.’

Dat is groots en rijk tegelijk. Ten eer-
ste zijn we gezegend met geloof, en
dat is een geschenk van Vader. Dit is
géén eigen prestatie; geloof/vertrou-
wen is door Zijn geest bewerkt. Het
sluit eigen werken uit. Abraham wist
dat al. Het evangelie van Paulus gaat
uit van het geloof van Jezus Christus.

‘Ja, fijn om dat te horen.’

Ten tweede zijn wij verzegeld met de
geest van de belofte, de heilige, die
een waarborg van onze lotgenieting
is. Dat zegt Efeziërs 1:14. Deze ver-
zegeling is ook in Christus; enorm te-
gengesteld aan onze inspanningen.
Het is onderdeel van overstromende
genade, zo rijk in Efeziërs uitgestald.

‘Ik vind dat geweldig.’

Het spreekt van de overweldigende
liefde van de Vader voor de gemeen-
te die het lichaam van Christus is. Zo-
als Vader Zijn eigen Zoon koestert, zo
heeft Hij u, jou en mij op het oog. We
zijn aan Zijn hart gekomen. Toch blijft
staan, dat Hij verhardt wie Hij wil en
Hij Zich ontfermt over wie Hij wil.

27 november 2018
‘Rekening houden met elkaar.’

Ieder mens is uniek, de Heer veroor-
deelde nooit. Hij was wel duidelijk
als het ging om het woord van Vader.
We zouden zoals de Heer anders le-
ren zien. Iemand die door omstandig-
heden minder kan presteren wordt
snel veroordeeld. De Heer Jezus
ging om met de zijkant van de maat-
schappij. Dat werd dan besproken in
veroordelende zin door Zijn volksge-
noten.

‘Men gaat van zichzelf uit.’

Ja, en het is regelmatig zo, dat men-
sen minder kunnen. Dat is op zich al-
lereerst vervelend voor de betrokke-
ne. De omgeving reageert vaak al te
snel en denkt dat iemand ‘gewoon’
even moet doorzetten, doorgaan.
In plaats van zich eerst op de hoogte
stellen van wat echt aan de hand is.

‘Het kan psychisch ongemak zijn.’

Om een voorbeeld te noemen; na de
tweede wereldoorlog (1940-1945) de
kinderen van NSB-ers. Velen daarvan
gingen hun leven lang (diep) gebukt
onder hun komaf en wat in de oorlog
gebeurd is. Meestal verwierpen ze de
gedachten van hun ouders, maar dat
hielp niet. Men veroordeelde toch. Zo
gaat het regelmatig ook onder gelovi-
gen, helaas. Waar is de liefde dan?

26 november 2018
‘Soms zware weg te gaan.’

Nogal wat mensen ondervinden in
hun leven een moeilijke gang die ze
moeten maken. Een niet te vermij-
den iets dat ze jaren van druk, zorg
en tranen oplevert. Ziekte, die het
lichaam verzwakt. Ouder worden,
de krachten nemen af. Het is ster-
ven waar wij mee zitten.

‘Ook in de ziel toch?’

Dat is psychisch lijden, en dat zou je
niet onderschatten. Mensen kunnen
dermate in de ziel geraakt zijn in de
gevoelige jonge jaren, dat ze daar de
rest van hun leven de gevolgen van
merken. Ook traumatische gebeurte-
nissen markeren daarna vaak de rest
van het leven van mensen.

‘Gevoeligheden.’

Daar zouden we rekening mee hou-
den. De Heer veroordeelde mensen
niet toen Hij ze ontmoette. Hij was
altijd zachtmoedig en mild voor de
mens persoonlijk. Anderzijds kon Hij
buitengewoon fel reageren als het
om de waarheid van het woord van
Zijn Vader ging. En als het om men-
sen als Zacheüs ging, was Hij anders
en keek naar het hart.