Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We kunnen alleen danken voor het vele dat God ons geeft!’

We hebben een geweldig uitzicht. Efeziërs maakt, dat wij het volledige zicht en uit-
zicht krijgen op Zijn plan en de functie van de gemeente. Het zal Zijn instrument
zijn en door alles heen tonen wat Hij aan en in de gemeente heeft gedaan.
Zijn wijsheid is het, dat Hij nu de gemeente roept en dadelijk met Zijn volk Israël
tot Zijn doel komt; zij zullen het zoonschap uitoefenen op aarde.
Het al zal onder dat ene Hoofd, Christus Jezus, gebracht worden, zo lezen wij in
1:10 en in 1:11 dat ons door loting een plaats in Hem is toegewezen.

‘Wil dat zeggen, dat wij die hoge plaats met Hem zullen hebben?’

Het lijkt er op. Ook het einde van Efeziërs 1 wijst daarop. Daar staat, dat Hij als
Hoofd boven alles gegeven is aan de uitgeroepen gemeente, die Zijn lichaam is.
Opnieuw een aanduiding van de onvoorstelbaar hoge plaats die dat lichaam heeft.
Dat geldt het hele lichaam, dus alle leden gezamenlijk! We hebben soms geen
idee hoe rijk wij eigenlijk zijn! In geestelijk opzicht is Efeziërs echt een schatkist.

‘Goed om mee bezig te zijn, wij kijken er elke dag in, in die schatkist.’

Paulus bidt in Efeziërs 3 niet voor niets, dat wij uitermate sterk zullen zijn om
tezamen met al de heiligen te beseffen wat de breedte en lengte en diepte en
hoogte is –en daarnaast te kennen de kennis overstijgende liefde van de Christus-
opdat wij compleet gemaakt worden tot het volledige complement van God.
Wij als lichaam van Christus maken wij Hem compleet. Dat geheel vormt het
volledige complement van God. Al wat God wil inzetten om het universum aan
Zijn hart te kunnen drukken, is in het lichaam van Christus geplaatst. Zoals Hij
de Uitvoerder is van Gods plannen (3:11), geldt dat óók voor ons!   

‘Fijn zo, dat we naar Pasen hebben gekeken. Pasen doordringt eigenlijk Efeziërs.’

Dat zeker. In Efeziërs 1 hebben we al stilgestaan bij de overstijgende grootte van
Gods kracht, waarmee Hij Christus Jezus uit de doden heeft opgewekt. Die kracht
werkt ook in ons (Efeziërs 1:19,20). Daarmee is de totale overwinning behaald op
alle machten en krachten die zich tegen God en Zijn Gezalfde verzameld hadden
om die Gezalfde (Jezus Christus) definitief uit te schakelen. Pilatus had het graf
laten verzegelen en een wachters daar neergezet. Maar veel grootser waren de
vijandige geestelijke machten die bij het graf waren, om te verzekeren dat Hij in
het graf zou blijven.

‘Dat laatste staat niet zo in de Schrift.’

Klopt. Niettemin mogen we dat afleiden uit andere Schriftplaatsen, waar we een
intense geestelijke activiteit bespeuren als er grote veranderingen op stapel staan
in Gods plan. Door het kruis werden de machten en krachten openlijk te kijk gezet
(Kolossenzen 2:14-16) en overwonnen. Reken maar, dat de tegenwerker daarom
van alles in werking stelde om Hem in het graf te houden! Dat was een enorme acti-
viteit en ook die werd te kijk gezet op de derde dag.

‘En dat was ook de eerste aanzet, dat de gemeente geroepen kon gaan worden.’

Sommigen hebben opgemerkt, dat er een prachtige parallel is tussen de diepe
slaap van Adam in de hof en die van de laatste Adam in die andere hof. Bij de eer-
ste Adam werd Eva uit hem genomen en was zij zijn vrouw. Zo was het de bedoeling
met de mensen, dat een man zijn vader en moeder zou verlaten om zich te hechten
aan zijn vrouw, zie Genesis 2:24. Dit werd echter ten diepste door God zo gedaan
met oog op Christus en de uitgeroepen gemeente. De laatste Adam was in een diepe
slaap van de dood en daarna werd Zijn lichaam, de uitgeroepen gemeente geroepen
uit alle volkeren. Tot een hemelse bediening voor de krachten en machten boven!

‘Fijn om zo Pasen te vieren. Geweldig dat Vader Hem opwekte uit de dood.’

Ja, zo komt 1 Corinthiërs 15 naar voren. Een hoofdstuk waarin Paulus uitgebreid
ingaat op degenen die beweerden (naast de waarheid) dat er geen opstanding van
doden is. Paulus laat haarscherp in de verzen 12-19 zien wat de gevolgen zijn als
je dat (ten onrechte!) denkt. Dan heb je namelijk: niets. Geen levende Redder,
geen uitzicht, geen toekomst. Als je alleen voor dit leven op Christus je verwach-
ting hebt, dan ben je de meest beklagenswaardige van alle mensen.

‘Het is een feit, Hij is onze levende Heer!’

We hebben een machtig uitzicht. Paulus laat zien, dat Hij niet alleen is opgestaan,
maar ook levendgemaakt. En: evenals in Adam allen sterven, zullen ook in Christus
allen levendgemaakt worden. God zet 3 stappen. Dat is vaak zo. De Heer Jezus wek-
te Lazarus, het dochtertje van Jaïrus en de jongeling van Naïn op. Ook 3 stappen.
Er kwamen als eersten 3 vrouwen bij het graf. Het is getal dat met de beloften te
maken heeft. Een 3 belooft iets.

‘Ja, er zijn 3 rangorden van levendmaking.’

Tegen de donkere achtergrond van hen die beweerden dat er geen opstanding van
doden is, schijnt het licht van het evangelie erg sterk. Zo zegt vers 20-28, dat God
allen in 3 rangorden levendmaakt. Christus als Eersteling, daarna die van Christus
zijn in Zijn aanwezigheid (Grieks: parousia). En ten slotte de rest van de mensheid,
als eenmaal de tweede dood buiten werking is gesteld. De totale overwinning van
God, de Vader, is dan zichtbaar. De dood is dan verdwenen uit het universum. Er
kan dan ook geeen sprake meer van zonde zijn. Ook die is daarmee weggedaan
uit het heelal. Dat is de vrucht van het werk van Christus!

De Heer Jezus is opgestaan! Hij leeft!

‘Ja, Hij leeft! Geweldig, dat de dood overwonnen is!’

Het werk van God, de Vader, is niet te keren. Het was voorzegd. Als God spreekt
doet Hij wat Hij zegt. In zoveel profetieën en typen en beelden was het aange-
kondigd, dat Hij zou opstaan –niet in eigen kracht- uit de dood. Jezus Christus is
opgewekt door Zijn Vader en leeft! Dat is wat wij het hele jaar door vieren en
extra bij Pasen. Hij is nu de Levende, de Opgewekte, de Opgestane. Hij is opge-
varen naar Vader en zit nu aan Zijn rechter(hand). Hem is gegeven alle macht
in hemel en op aarde, alleen zien wij nu nog niet dat Hem alle dingen onderwor-
pen zijn.

‘De opstanding was op de 16^e nisan, zo hebben wij gisteren gezien.’

Dat is dus op de derde dag. Dit levert veel problemen op, omdat het in de Schrift
soms anders wordt geformuleerd. We kennen de uitdrukking ‘drie dagen en drie
nachten’ uit Jona en Mattheüs 12:40. Ook lezen we over ‘na drie dagen’ (Mattheüs
27:63; Markus 8:31; 9:31; 10:34). En we lezen een keer of 10 over ‘op de derde dag’
of ‘tot de derde dag’. Dit lijkt allemaal verwarrend. Je kunt de drie verschillende
uitspraken niet letterlijk nemen. De Heer was niet drie nachten in het graf, maar
volgens ons Westers spraakgebruik twee nachten. De nacht van 14 op 15 en de
nacht van 15 op 16 nisan lag Hij in het graf, om vroeg in de ochtend op de 16^e nisan
te worden opgewekt door Vader!

‘Nou, het is wel wat ingewikkeld, vind ik.’

Als we de eenvoudige verklaring kennen, is het niet moeilijk meer. Maar net als zo
vaak met de Schrift, je moet er wel moeite voor doen om er achter te komen hoe
het zit. Het komt je niet aanwaaien. Het gaat erom, dat er verschillende talen ge-
bruikt werden: Grieks, Hebreeuws en Latijn. Net zoals er drie keer op het opschrift
op het kruis was gezet: Jezus de Nazarener, de Koning van de Joden (Johannes 19:
19,20), in het Hebreeuws, Grieks en Latijn. Zo gebruikt het Hebreeuws: ‘drie dagen
en drie nachten’, het Grieks het exacte ‘op de derde dag’ en het Latijn ‘na drie
dagen’. Je leest dat de laatste uitdrukking steeds voor Romeinse mensen gebruikt
wordt. Exact en strikt genomen werd Hij opgewekt op de derde dag. Dat was de ver-
vulling typen en beelden van de Hebreeuwse Schrift.
Zó had Vader het gezegd en zó gebeurde!

Gezegend Pasen! 

‘Vandaag is het stille zaterdag.’

Zo wordt dat in kerkelijk jargon (taalgebruik) gezegd. Net als Palmpasen,
aswoensdag, witte donderdag en goede vrijdag. Allemaal bedacht door
mensen. Staat nergens in de Schrift. Bovendien was de kruisiging, als het
er helemaal over gaat, niet op vrijdag maar op donderdag. De grote sabbat
van het jaar waarin onze Heer gekruisigd werd, was op vrijdag. Het was de
15^e nisan, de eerste dag van het feest van de ongezuurde broden.
Het Pascha was op 14^e nisan. Direct aansluitend was het feest van Pascha,
de ongezuurde broden, daarvoor wordt alles wat met zuurdesem te maken
heeft, uit de huizen verwijderd.

‘Dus de grote jaarsabbat was de 15^e nisan en dat was toen op vrijdag?’

Ja, dat blijkt uit een nauwkeurige vergelijking van de teksten in de grond-
tekst. Uit de vertalingen blijkt het niet; die zijn aangepast aan de heersen-
de opvattingen in de theologie. Op de 14^e nisan, de dag waarop het Paaslam
werd geslacht, werd de Heer van de heerlijkheid (1 Corinthiërs 2:7-9) gekrui-
sigd. Op de 15^e nisan, de grote jaarsabbat, lag Hij in het graf. Vroeg in de
ochtend op de 16^e nisan, dat was toen een gewone sabbat, werd Hij opgewekt
uit de dood en tussen de doden uit. Hij heeft geen verderf gezien. Vader had
Zijn ziel niet overgelaten in de hades (Psalm 16:10). Dit waren de profetieën
uit de Schriften en de Heer Jezus geloofde die onvoorwaardelijk.

‘Dus Hij stond op op de sabbat, de zaterdag, en niet op zondag?’

De vertaling ‘de eerste dag van de week’ is een afgeleide van wat er echt staat.
Het is eerder een uitleg of interpretatie van wat er staat. In Markus 16:2 lees je:

En zeer vroeg in de ochtend van een van de sabbatten komen zij bij de graftombe
bij het opgaan (rijzen) van de zon

Gezien de aanduiding zeer vroeg in de ochtend en bij het opgaan (rijzen) van de
zon mag je ook vertalen : op een van de sabbatten. De bovenstaande aanhaling
is erg letterlijk. Dit wordt door de andere teksten uit Mattheüs, Lucas en Johan-
nes niet tegengesproken. Die zij uit dit vers zijn de drie (let op: drie!) vrouwen
Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus en Salome. Zij hadden heel de
grote jaarsabbat zitten wachten, nadat zij de specerijen gereed hadden kunnen
maken  (Lucas 23:55,56) op de dag van de voorbereiding.
Maar nu gingen zij snel naar het graf in de hof (tuin) van Jozef van Arimathea
en kwam bij het graf waarvan de verzegelde steen weggerold bleek te zijn van
de opening, de ingang!?!