27 augustus 2018
‘Voor ons geen dagen?’
Het houden van de sabbat in de Mes-
siaanse beweging is een symptoom.
Een teken, dat men sterk opschuift in
de richting van Israël, en voorschriften
die voor hen bedoeld zijn. Men wordt
in feite een proseliet; men wil aanslui-
ten bij Gods volk. Dat blijkt ook uit het
willen meevieren van de vastgestelde
tijden (‘feesten’) van Jahweh. De on-
derzoekers van de Christelijke Hoge-
school Ede melden, dat zelfs in een ge-
meente het leiderschapsteam een aan-
tal jaren geleden is opgestapt.
‘Wat was er aan de hand?’
Men kon niet langer geloven dat Jezus
de Messias is. Kennelijk was men zo ver
in judaïsme meegegaan, dat men niet
langer de kern van de Schrift kon gelo-
ven. Want het getuigenis van Jezus is
de geest van de profetie. Zie je zo niet,
dan ben je kennelijk door verblinding
overmeesterd. Paulus constateert met
verdriet in Romeinen:
Wat dan? Wat Israël zoekt, dat heeft
het niet verkregen, de uitgekozenen
hebben het verkregen en de anderen
werden verhard, zoals geschreven is:
God geeft hun een geest van verdo-
ving, ogen om niet op te merken, en
oren om niet te horen, tot deze dag.
Romeinen 11:7,8
‘De verblinding.’
Door op te schuiven naar iets dat niet
voor je bedoeld is, raak je als vanzelf
wat wél voor je bedoeld is, kwijt. Ook
de diepe blijdschap en vreugde van de
genade die God geeft. Daarbij is de te-
genwerker erop uit, het denken van
de mensen te verduisteren:
nu, indien ons evangelie bedekt is, is
het bedekt in hen die omkomen, in wie
de god van deze eon de gedachten
van de ongelovigen verblindt:
zodat de verlichting van het evangelie
van de heerlijkheid van Christus -Die
het Beeld van de onzichtbare God is-
hen niet bestraalt
2 Corinthiërs 4:3,4
We zijn gezegend met die boodschap,
waarvan de apostel zegt: mijn evange-
lie. En dat is niet zomaar: uniek, onver-
gelijkbaar met andere evangeliën in de
Schrift, die ons leert de verschillen te
zien en vast te houden.