Weet u hoe men soms de beste toespraken wegveegt? Door te zeggen: ‘de toon beviel me niet’. Dat zouden de wetgeleerden ook gezegd kunnen hebben toen de Heer uitgesproken was in Mattheüs 23. ‘De toon van deze rabbi beviel ons niet’. Het was inhoudelijk de spijker op de kop! De Heer zelf, en Paulus? Die konden fel zijn zeg! Volgens mij bekommer-den zij zich niet al te veel om dit soort reacties over de toon en zo….. Zij waren dan ook niet (financieel) gebonden aan (grote) instituten dan wel geloofsbelijdenissen. Dan kun je heerlijk vrijuit spreken. Geen last van wettische achterbannen. Gewoon, zeggen wat geschreven staat. Niets minder dan dat. Dat is genoeg. Overvloedig veel zelfs. En je wordt niet afgeleid door belijdenissen. De enige toetssteen, die resteert, is de Schrift zelf. Het kan natuurlijk wel gebeuren, dat (net als bij Apollos) er zijn, die de weg van God nauwkeuriger (aan de hand van de Schrift) kunnen uitleggen. Dat werkt verdiepend en brengt nóg meer vreugde en blijdschap met zich mee! Wat mij betreft: laten er meer Priscilla’s en Aquila’s zijn!