Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Weet jij, dat vandaag het Purimfeest begint, dat door Israël gevierd wordt?’

Ja, een werkelijk prachtige geschiedenis van hoe de Joden verlost werden
omdat Esther aan het hof bij koning Ahasveros was en Haman ontmasker-
de als degene die ervoor had gezorgd dat de Joden bijna uitgeroeid werden.
Hij werd zelf echter op een paal gespietst. Het is een wonderlijke en mooie
geschiedenis, die door de Joden gekoesterd wordt.

‘Toch een wonderlijk verhaal. In heel het boek wordt de naam van God niet
genoemd.’

Als op dit lotenfeest de hele Estherrol voorgelezen wordt door de chazan, de
voorlezer, stampen de kinderen elke keer als de naam Haman gelezen wordt,
op de grond, zodat zijn naam niet gehoord kan worden.  Overigens heeft de
sjabbat voor Purim de sjabbat Zachor (van het Hebreeuwse zakar, dat ‘herin-
neren’ betekent). Herinneren komt -zegt men- 196 keer voor in Tenach, en is
daarmee een belangrijk Bijbels gegeven. Wij herinneren ons steeds wat de Zoon
deed, wat Vader deed door Hem op te wekken uit de dood.

‘Wat is nu het belangrijkste in de Estherrol?’

Eén van de thema’s is ballingschap (Hebreeuws: galoet), want de Joden zijn op
dat moment in ballingschap in het Medo-Perzische rijk van koning Ahasveros.
Het reikt vanaf minstens Cusj (Ethiopië) tot aan India. En deze Ahasveros re-
geerde over maar liefst 127 gewesten. Ahasveros is onder andere een verwijzing
naar de legende van ‘de wandelende Jood’. In zekere zin zit daar wel iets in, want
Israël kent de ballingschap, het op reis zijn, nergens een vaste plaats hebben,
maar al te goed.

‘Ja, zowel de 10 stammen als de 2 gingen in ballingschap, naar Assyrië en naar
Babel’

Volgens overlevering kennen de Joden vier ballingschappen: Babylonische, Medo-
Perzische, Jawan (Griekenland) en de Edomitische. In de ballingschap lijkt voor hen
hun God, Jahweh, ver weg. Hij verbergt zich voor hen. Daar gaat de naam Esther ook
over: de naam betekent ‘ster’, en dat is zij ook voor de Joden. Maar de naam kan
heel goed afgeleid zijn van het Hebreeuwse woord ‘satar’, dat ‘verbergen’ betekent.
En zo: ‘Ik ben verborgen’. Haar naam verwijst naar God, die verborgen is. Maar toch
Zich laat zien in de wonderlijke redding van het volk!

‘Het vers van vandaag vervolgt eigenlijk dat van gisteren, de man van
het verderf en wat hij veroorzaakt.’

Een verderfelijke man brengt ruzie teweeg,
en een lasteraar maakt scheiding tussen de beste vrienden (Spreuken 16:28)

Je kunt wel stellen ja, dat deze man ruzie laat ontstaan. In hem zelf zit het
verderf, de scheiding. Belial – dat zagen we gisteren. Daar zit de verdeeldheid,
de desintegratie al in. Hier wordt een woord voor ‘verderfelijk’ gebruikt, dat
te maken heeft met ‘verdraaien’ , ‘omturnen’. Hij heeft zelf een verdraaid,
omgeturnd hart en brengt ruzie teweeg. Een soort intrigant die door middel
van intriges er zelf beter van wordt en omhoog klimt.

‘Zulke mensen schuwen geen enkel middel om hun doel te bereiken.’

Helaas komen zij in de christelijke wereld ook voor. Het zijn zij, die
hun eigen gedachten navolgen en anderen meetrekken in hun straatje.
Daardoor veroorzaken zij scheiding tussen gelovigen, wat tot hun eigen
verderf leidt. Als we alert zijn en de hele wapenrusting van God aandoen
en zo  standhouden, gaan we niet mee, o.a. door ‘er staat geschreven’!

‘Er zijn wel talloze groepen en groepjes binnen de christenheid, daardoor
vragen veel mensen zich af wie nu ‘de waarheid’ kent.’

Je hoort weleens zeggen, dat al die verschillen eigenlijk een uitdrukking
zijn van Gods veelkleurige wijsheid. Dat hoorde je 25 jaar geleden al wel
eens zeggen. Later realiseer je je echter, dat het gaat om hopeloze ver-
deeldheid. Net als in de gemeente in Korinthe. Dat lijkt wel een blauwdruk
van de christenheid die daarna langzaam maar zeker ontstond.

‘Dus net zoals in het dagelijks leven een lasteraar scheiding tussen vrienden
veroorzaakt, zo heeft de tegenwerker dat ook in de christenheid gedaan?’

Dat kun je wel zo stellen, lijkt mij. Mensen, die het allemaal van een afstandje
bekijken, zeggen dat je de waarheid niet kunt kennen omdat het allemaal zo
verdeeld is, en wie zal het dan bij het rechte eind hebben? De Heer Jezus bad
om eenheid tussen Zijn navolgers in Johannes 17. Daarbij bad Hij ook:
‘Uw woord is de waarheid’ (17:17). Laten wij dan Gods woord centraal stellen
én houden. Het woord zelf laten spreken, Schrift met Schrift vergelijken; dát
loont en God zal je door Zijn geest leiden in alle waarheid, zoals de Heer ook
tegen Zijn discipelen vlak daarvoor zei! (Johannes 14:26; 16:13).

‘Ernstige woorden gisteren, het was ook een ernstige Spreuk.’

De Spreuk 16:26 is er een die je zo uit het dagelijks leven terugziet:

de honger van de arbeider werkt ten behoeve van hemzelf,
want zijn mond dringt hem ertoe

Voor het woord ‘honger’ staat in feite: ziel. De strekking lijkt te zijn,
dat de ziel gebrek kan lijden en dat zet de mens in beweging. Hij gaat
aan het werk om zijn honger te stillen. Dat gebrek werkt als het ware
voor of in die arbeider. En het tweede deel van de Spreuk legt het
verder uit; zijn mond (hij heeft voedsel nodig) zet hem aan om iets
te gaan doen om het gebrek op te lossen.

‘Het is logisch; gebrek zet de mens in beweging.’

Geestelijk gebrek doet dat ook; mensen zijn op zoek naar hun
wortels, waar kom ik vandaan? Waarom ben ik hier? Waar ga
ik naartoe?  Als zij oprecht de waarheid zoeken, komen zij uit
bij Jezus Christus en Zijn woord. Dat kan niet anders.

Een gelovige die al jaren ‘op weg’  is, kan ook een periode mee-
maken van geestelijke droogte en/of  gebrek.
Dan is het zaak je opnieuw te vullen met dat ene woord van
Zijn genade, van Zijn liefde, en je veranderde leven zal weer
gaan stromen.

‘Mooie spreuk gisteren. Wat een bijzondere diepte, en wat is het
toch belangrijk wat ouders tegen kinderen zeggen!’

Ongelooflijk belangrijk. Maar ook in het dagelijkse omgaan met anderen. Als
je iets tegen iemand zegt, weet jij dan wat jouw kritische woorden doen in het
innerlijk van iemand? Mensen zijn wat dat betreft vaak aardig gevoelloos naar
elkaar in het ‘willen scoren’ of ‘de ander te kijk zetten’ of ‘je gelijk willen halen’.

‘Heel goed om over na te denken en je dat bewust te zijn. Wat is de spreuk vandaag?’

een weg, die er is, kan oprecht lijken voor het aangezicht van een man,
toch kan het laatste ervan wegen van de dood zijn.

Als we kijken in het leven van koning Jerobeam van Israël, hij werd koning
omdat het rijk na Salomo uiteenviel in twee rijken, een van 2 en een van 10
stammen, dan zien wij deze Spreuk voor ogen, we kunnen ook dezelfde woor-
den lezen in Spreuken 14:12. Wat koning Jerobeam deed, leek een rechte weg.
Hij plaatste gouden kalveren in Dan en Bethel (tegenwoordig worden die in
Nederland ook uitgereikt) en bracht daarmee het volk tot afgoderij.

‘Ja het leek hem een rechte weg, maar het eindigde met de dood, letterlijk.’

We kunnen het allemaal nalezen in 1 Koningen 12:25-33 en 1 Koningen 14:7-11.
De boeken Koningen lezen wij niet vaak, maar als je ze gaat bestuderen, blijken
ze allerminst saai te zijn. Voor de Joden gelden zij als profetische boeken, en dat
zijn ze ook!
De weg die Jerobeam insloeg als koning over Israël (de 10 stammen), leek hem
oprecht (hij wilde het volk het makkelijk maken), maar het was een weg zonder
Elohim, zonder Jahweh. Hij week af van de Thora.

‘Het leek een weg tot leven, maar bleek de dood te zijn.’

Dat is wat wij mensen doen: in onze eigenwijsheid (zie Spreuken 3:7) menen
wij dat een weg die wij zelf bedenken en misschien wel heel rationeel afwegen,
goed is, maar hoe het uitpakt kan op verschillende manieren flink fout zijn.
We zien het bij Jerobeam, maar ook bij Paulus, als je zijn eigen getuigenis
in Filippenzen 3:4-7 en 1 Timotheüs 1:13 leest.
Je kunt een voor jou geestelijk goed lijkende weg inslaan, terwijl je daardoor
anderen ernstig beschadigt. En waar zal die weg eindigen? Kijk naar koning
Jerobeam, en luister naar de profeet Ahia, die in zijn leven zo’n belangrijke
rol speelde!

‘Ja, Israël heeft een grote toekomst in Gods plan.
Maar mij verbaast het gemak waarmee veel gelovigen
het Joodse volk Juda(1), compleet Israël (2) en de nu
die naam dragende staat (3) door elkaar halen. Vooral
als ik – veelal door hen zelf aangedragen – Bijbelteksten
erop nasla.
Voor het in de Schrift glashelder uiteengezette verschil
tussen de twee stammen – Juda en Benjamin – en de
overige tien van Israël is in hun exegese geen plaats.
De hedendaagse Judaïstische staat, zoals de stichters die
terecht ook eerst wilden noemen, wordt vereenzelvigd
met héél Israël, dat ooit de volkeren alsnog Gods woord
zal brengen. Maar nú is het zonder Herder, want zonder
Christus.
Ik zal wel opnieuw te horen krijgen dat ik óf aanhanger
ben van de vervangingsleer óf van de Brits-Israël Beweging.
Of misschien een ander etiket opgeplakt krijgen.
Ten onrechte.
Maar dan ben je er af.’

Uit: Uitdaging, Maart 2012, Roeper.