Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zeg, die Gehazi, is daar nog meer over te zeggen?’

Hij is het type van de gelovige die de ogen gericht hebben op de dingen
rondom hen, de wereld, het zichtbare. De meer op het vlees ingestelde.
Paulus had veel moeite met de Corinthiërs, omdat die nog vleselijk wa-
ren; zij waren gericht op het aardse, op het nu. Hij noemt hen ‘nog vle-
selijk’; zij wandelden ‘naar de mens’, want zij waren o.a. verdeeld.

‘Gehazi was op aardse schatten uit en wilde er handig van profiteren.’

Hij moest er ‘een leugentje om bestwil’ op loslaten. Daarmee verzamel-
de hij wat zilver (twee talenten) en wisselklederen (twee stuks), in totaal
4, en dat is het getal van deze wereld, de vergankelijkheid, volgens de
Schrift. Gehazi was daarmee erg gericht op ‘hier en nu’.

‘Zo worden de trekken van de vleselijke gelovige erg zichtbaar, ja.’

Bij Gehazi moesten de ogen geopend worden om de beschermende leger-
macht van Jahweh te zien. Veel gelovigen ontbreekt het helaas aan gees-
telijk zicht, ook in deze tijd. Men is gericht op het ondermaanse en denkt
weinig aan de dingen die boven zijn.
Elisa zelf kende Gehazi en hij was met de knecht in de geest meegegaan.
Dat was het einde van Gehazi als knecht en als teken van het verderf in
zijn denken en wegen werd hij …. melaats.

‘Zeg, die boodschap van gisteren, Naäman, sprak mij aan.’

Het is een aansprekende geschiedenis. Je denkt: een mooi verhaal, zo’n
Syrische legeroverste, die genezen werd van melaatsheid, maar er zit vaak
zoveel meer in. Dat is het woord van God. En Elisa sprak dat he. De mensen
kwamen naar hem toe, hij als de man van God, de profeet in Samaria. Je
leest maar weinig dat Elisa zelf op pad is. Er was later nog iemand die thuis
bleef zitten en op wie de mensen af kwamen.

‘Was dat de Heer Jezus in Bethanië?’

Nee, Paulus. Die huurde een eigen woning in Rome, het centrum en de
hoofdstad van het toenmalige Romeinse Rijk. Hij was gevangen, maar toch
kon hij thuis het woord van God uitdragen. Hij stond iedereen te woord en
ze kwamen naar hem toe. Zo in feite vandaag  nog steeds, hij spreekt een
evangelie waar iedereen, ongeacht wie het is, kan deelnemen in genade.

‘Maar hoe zat het nu met die knecht Gehazi?’

Die wilde er toch nog even een slaatje uit slaan. Hij is eigenlijk model of beeld
voor hen, die winst willen maken uit het woord van God. Paulus wijst op dat
soort mensen in 2 Corinthiërs 2:17. Zij houden misschien wel genezingsdien-
sten waar zij veel geld aan overhouden. Vaak worden collectes in zulke bijeen-
komsten uitgekiend gepland en vooral op een manier aangekondigd waardoor
de aanwezigen veel geld geven.

‘Het evangelie is juist om niet, toch, genade?’

Daarom werkte Paulus zelf om te leven. Zo was hij helemaal vrij en kon het
genade-evangelie ook om niet brengen. Ook in zijn tijd waren er kennelijk
al mensen die het als handelswaar beschouwden en zo er zelf flink ‘beter’ van
werden. Gehazi is daar een type van. Wilde er toch even handig aan verdienen.
Hij had er niet mee gerekend, dat Elisa hem helemaal door had!

Naäman, de Syrische legeraanvoerder was
belangrijk, maar melaats. Deze bijzondere
geschiedenis uit 2 Koningen 5 kwam aan de
orde in de dienst van 22 januari 2012.
Klik hier om te luisteren, hier voor de presentatie.

‘Zeg, dat vers 21 he, dat is gewoon waar. Je ziet het om je heen steeds
weer gebeuren.’

Goed om daar dan even bij stil te staan:

‘He, ik lees dat in vers 20 het gezinsleven centraal staat.’

Wel opnieuw een bijzondere tekst:

Een wijze zoon verblijdt zijn vader,
maar een dwaas mens veracht zijn moeder.

Ouders kunnen grijze haren krijgen van wegen die hun kinderen gaan.
Vaak zien ouders scherper dan de kinderen zelf en kunnen door levens-
ervaring beter inschatten hoe een en ander zal verlopen als het kind of
een van de kinderen een belangrijke keuze maakt.
In de jeugd worden -als het goed is- dingen uit Zijn woord bijgebracht,
die hen kunnen begeleiden op de levensweg.

‘Maar tegenwoordig heb je veel dwaze zonen?’

Er zijn nogal wat kinderen vandaag die de geloofsgroep van hun ouders
om allerlei redenen hebben losgelaten, of niet actief deelnemen. Ze
duiken dan in een keer in de zoveel tijd even op. Vaak wil dat niet zeg-
gen dat zij helemaal niet meer geloven, ze zoeken misschien andere
paden dan die de ouders gaan/gingen. Of ze zijn teleurgesteld in mensen.

‘Ja ok, de ouders zullen voor de kinderen dagelijks bidden, maar wat
betekent de tekst?’

Als een kind (hier in Hebreeuws: ‘ben’ = zoon) doet wat de vader heeft
aangegeven, dan is hij wijs en verheugt hij het hart van zijn vader (en
moeder). Het is voor ouders een diepe vreugde, als zij zien dat kinderen
leven uit geloof in het woord van God. Dan zijn zij werkelijk wijs.
In hoogste zin spreekt dit van dé Zoon, die sprak en deed wat Vader
wilde en zo het hart van de Vader verheugde. Daarbij verachtte de Heer
Zijn moeder Maria niet, maar schatte haar op juiste waarde: kostbaar.
Want een moeder is onvervangbaar, een moeder ontfermt zich altijd
over haar kinderen, ze draagt ze op haar hart. Als een kind de moeder
veracht, is dat vreselijk en heeft dan geen besef wat het aanricht. Dan
is dat kind inderdaad: dwaas, om zoveel liefde te verachten.

Laten wij ons verheugen in het vele, wat dé Zoon, als de wijsheid van
God, deed, doet en nog zal doen!