Woord vandaag

‘Bijzonder toch, die vrede van God uit. In de wereld zie je wel wat
anders gebeuren!’

Ja, dat is wat mensen mensen aandoen. En zeer zeker aangestuurd
door machten van de duisternis. Het moet allemaal uitlopen op de
grote confrontatie tussen de wetteloze en de Heer zelf. Hij zal dan de
shalom, de vrede brengen aan Israël. En daaruit zal zich dat gaan uit-
breiden over de wereld. de volkeren zullen kunnen delen in de zegen
van de Messias Yeshua.

‘Is dat dan ook de diepgaande vrede waar Paulus over schrijft in Efeziërs
en Kolossenzen?’

Die vrede gaat dieper. Die gaat tot in de diepste kern van de mens. Het hart
wordt gereinigd door geloof, en de geest ontvangt de geest van God als het
om leden van het lichaam van Christus gaat. Die leden ontvangen de diepe
vrede in het hart, als het goede nieuws van de verzoening vanuit God tot
hen doordringt. De vrede met God die daaruit voortvloeit, kan alleen be-
werkt worden door Zijn geest in de innerlijke mens.

‘Deze vrede is er door het bloed van Zijn kruis.’

Jawel, dat is een uiterst diepgaande boodschap, het kruis, de schande, de
openlijke verwerping door de mens, maakt in zijn geestelijke toepassing
een einde aan de trots van de mens. De menselijke trots, die zo krenkend
is naar God toe, wordt door het kruis beëindigd. Want dáár werd de oude
mens medegekruisigd. De oude, met al zijn vleselijke trots, zijn eigen wil,
zijn eigen kunnen; er is een einde aan gemaakt.

‘Deze boodschap wordt door velen dus niet gewaardeerd.’

Dit is een van de -voor velen verborgen- redenen, waarom heel wat mensen
na verloop van tijd Paulus verlaten. De boodschap van het kruis wordt ner-
gens zo diep als bij deze apostel bekendgemaakt. Maakt een einde aan het
vlees -al dan niet vroom- en dat is niet prettig voor de mens. Er blijft namelijk
niets van het menselijke vlees over. Omdat het vlees is weggedaan, is er diepe
vrede. Want vijandschap zit in het vlees, onvrede. Laten wij ons verheugen
over de uitwerking van het kruis! De Opgewekte en Verheerlijkte zit in volko-
men rust aan Gods rechterhand. Het is vrede!

Woord vandaag

‘Mooi, dat David een voorbeeld is van Hem die komen zou.’

David was poeet en profeet. Hij was drie keer gezalfd; dat zou heel goed
kunnen verwijzen naar het drievoudige: koning-profeet-priester. We
zien daarin de betekenis van de zalving door heilige geest van Hem, die
de vervulling is van zoveel typen en beelden: de Heer Jezus Christus.
Het is geweldig om te zien ‘al wat in de Schrift op Hem betrekking heeft’.

‘Toen de Heer met de Emmaüsgangers opliep legde Hij hun ook de Schriften
uit en liet hen zien wat Hem betrekking heeft.’

Ja, en dan wordt het: al wat in de Profeten en de Psalmen en Geschriften van
Hem spreekt duidelijk. Heel bijzonder, heel het woord van God spreekt
van deze geliefde Zoon. Van de Alfa tot de Omega is hij het, die door heel het
woord heen bedoeld wordt. En hij is dan fysiek aanwezig bij Kleopas en zijn
vriend, maar geestelijk gezien is Hij nu al aanwezig te midden van de ekklesia
die Zijn lichaam is.

‘Heerlijk evangelie: Hij is onze vrede, die beide één heeft gemaakt.’

Ja, dat wordt gezegd van Christus Jezus in Efeziërs 2. Mooi te lezen, dat
twee groepen gelovigen met elkaar verzoend zijn door Zijn werk. Het is
een fijne  zaak, dat die twee, door Zijn werk aan het kruis  tot één nieuwe
mensheid zijn gevormd. Het is het evangelie en steeds wordt de vrede
die eruit voortvloeit, benadrukt. God heeft vrede gemaakt in het bloed
van het kruis van Christus, is de machtige boodschap van Kolossenzen 1.

En op basis daarvan verzoent Hij het al met zichzelf, hetzij wat in de heme-
len, hetzij wat op de aarde is!


Woord vandaag

‘Wel boeiend, die geschiedenis van David!’

Hij was de man naar Gods hart. God koos hem, niet omdat hij zo’n
beste was, maar omdat God juist hem wilde voor het blijvende koning-
schap over Israël. Saul was niet de eerste koning, dat was Abimelech
(Richteren 9). Saul was de keus van de mensen, uit de stam Benjamin.
Zijn koningschap is een uitbeelding van de heerschappij van de wet,
het oude verbond.

‘En David was Gods keuze, hij was schaapherder, dat zegt ook Psalm 78:70.’

Fijn dat je dat even aanhaalt, Psalm 78 is een hele boeiende van Asaf,
daar staat:

Hij verkoos Zijn dienaar David
en haalde hem bij de schaapskooien vandaan

Juist dat aspect van herder zijn maakte David geschikt voor het koning-
schap over Israël. God had dat vanzelfsprekend zo geregeld, dat David
bij de kudden van Isaï zou zijn. Anders dan Saul, die uit was op eer van
mensen en niet omzag naar het volk. Door de ’training’ die David bij de
kudden kreeg, was hij erop bedacht ook om te zien naar de leden van
het volk, want een koning hoort ook herder te zijn!

‘We zijn bijzonder gezegend, dat we weet hebben deze machtige profetiën.’

De zoon David bleek de achtste te zijn. Nadat er zeven voorbij waren geko-
men bleek juist de achtste de geschikte, de keuze van Jahweh te zijn. Deze
is een verwijzing naar de komst van een nieuwe schepping, want de zeven
vertelt van Gods werk in deze (oude) schepping. Als je voorbij deze oude,
voorbij de zeven bent, kom je bij de achtste, een nieuw begin, een nieuwe
schepping uit. Heel deze geschiedenis vertelt dat; zalving heeft te maken
met opstanding uit de dood en de hoorn spreekt van blijvend koningschap.

‘Ja, bijzonder dat Saul door olie uit een kruik tot koning gezalfd werd.’

Ja, de kruik spreekt van het vergankelijke, het kwetsbare, het voorbijgaan-
de van deze oude schepping. Een aarden kruik is een type van het menselijk
lichaam, dat afgebroken wordt. Bij Saul spreekt het van zijn voorbijgaande
koningschap. ‘De kruik gaat net zolang te water tot hij barst’ zegt een beken-
de Nederlandse uitdrukking. En de gebarsten kruik spreekt van de mens
die inmiddels gestorven is. Maar: de verwachting van 1 Corinthiërs 15:22 is
er en die zal te Zijner tijd ook vervuld worden –> levendmaking van allen!