Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Aan wie werkt nu, rekent men 
het loon niet overeenkomstig 
genade toe, maar 
overeenkomstig schuld.              
Romeinen 4:4

Dit eenvoudige principe begrijpt
men maar moeilijk. Omdat het 
in religieus opzicht vaak wel zo
wordt toegepast. Je krijgt loon
overeenkomstig werken. Werk 
je niet? Dan is God jou ook niets
verschuldigd en heb je je redding
niet verdiend, geen hemel voor
jou. In het goede nieuws zoals 
Paulus dat brengt, is het anders.
God schenkt alles; je kúnt niets 
doen om redding te verdienen.
Nee, de Zoon heeft het gedaan.
God danken voor die genade en
de radicale verzoening, kan wel.
Vader, dank U voor alles wat U 
mij in Christus gegeven heeft.

Want wat zegt de schrift? 
“Abraham nu, geloofde God 
en het werd hem tot
gerechtigheid gerekend.”
    Romeinen 4:3

De tegenstelling tot werken valt
direct op in Genesis 15. Abram 
staat buiten en kijkt omhoog. In
de sterrenhemel staan ontelbaar 
veel. God zegt daar tegen hem, 
dat zijn nageslacht, zijn zaad, zó 
talrijk zal zijn. God deed verder 
niets, alleen spreken. Abram doet
ook niets, puur horen en geloven.
Dát werd tot rechtvaardigheid ge-
rekend. Door God. God gaf door
Zijn geest dat geloof in Abrams 
hart. Helemaal genade – beloften
van God centraal. Die bezorgden 
hem kracht om te leven, in grote 
verwachting dat God ze waar ging
maken. God gaf – op Zijn tijd – de 
zoon die beloofd was.

Want indien Abraham uit werken
gerechtvaardigd wordt, dan heeft 
hij roem, maar niet naar God toe.
                 Romeinen 4:2

Dit is voor de Joodse lezers van
Romeinen mogelijk schokkend.
Paulus zal in hoofdstukken 9-11
zijn punt verder uitwerken.
Elk religieus opgevoed mens zal
het hier moeilijk mee hebben. 
Abraham was Hebreeër. Iemand 
die rondtrok; geen echte plaats 
vond waar hij definitief rust had.
Hij was in het beloofde land, ja,
maar toch ook weer niet. In ieder
geval waren alle inspanningen
ontoereikend. Geen werken nee, 
de beloften van God zijn anker in
zijn en Sarah’s leven. 
Wij letten op wat ze deden en 
spreken daar waarderend over.
Paulus ontnuchtert; hij stelt dat 
de aartsvader en Sarah op basis
van werken geen roem naar God 
toe kunnen claimen. Geloof! 

Wat zullen wij dan zeggen, dat 
Abraham, onze voorvader naar 
het vlees, gevonden heeft?
              Romeinen 4:1

Paulus lijkt zich veelal tot zijn 
Joodse medebroeders te richten.
Ook in dit vers. Abraham was en 
is hun voorvader in het vlees. Dat
zal zo blijven, maar nu het geloof
naar voren komt, zoals in 1:16,17 
en hoofdstuk 3. Toen Abraham in
zijn situatie geroepen werd, was
de wet nog niet gegeven. Horend
de beloften van God, gelooft hij, 
en gaat op weg. Gedurende heel 
wat jaren speelt de belofte van 
nageslacht uit Sarah en hem zelf
een grote rol. In Genesis 15 staat
Abraham buiten zijn tent en hoort
wat God zegt. Hij ‘vond’ beloften 
en geloofde die. Dat is alles.    

Stellen wij dan de wet door het 
geloof buiten werking? 
Moge het niet gebeuren! 
Maar wij laten de wet in stand. 
               Romeinen 3:31

Wettische gelovigen grijpen zo’n
vers maar al te graag aan om de
anderen onder de wet te willen 
plaatsen. Nu zijn wij niet onder 
wet, wel onder genade (6:14,15)
voor wat betreft de praktijk van
ons geloofsleven. Wij leven door
het geloof van de Zoon van God.
De Thora blijft staan; het is Gods
woord en bevatte de schaduw
van het toekomstige (Hebreeën 
10:1). En dat werd in de Christus
vervuld. Het hogere in deze tijd 
van overstromende genade is de
liefde van God. Die overwint.