Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Boeiend dat we gisteren eindigden met Job en wat hem overkwam.
Er staat, zo las ik, dat hij met zijn lippen niet zondigde.’

Exact. Hij schreef het kwaad, dat hem overkwam -en dat was erg veel-
toe aan God, terwijl in de geschiedenis duidelijk wordt gemaakt, dat
de satan dat Job aandeed. God corrigeerde Job niet, toen Job zei:

Naakt ben ik uit de buik van mijn moeder gekomen
en naakt zal ik daarheen terugkeren.
Ieue (Jahweh) heeft gegeven en Ieue (Jahweh) heeft genomen;
de Naam van Ieue (Jahweh) zij geloofd!
In dit alles zondigde Job niet en schreef hij Alueim (Elohim) niets
ongerijmds toe.

 

‘Wat een heerlijke zekerheid, alles van God te verwachten, dat Hij Zijn
plan zoals Hij zich voornam zal uitvoeren!’

Het komt allemaal van de God van alle genade. Hij staat aan het begin
van alles, en als dat zo is, dan kan het niet anders, dan dat Hij ook aan
het einde van alles zal staan. Mogelijk hebben heel wat gelovigen daar
niet zoveel moeite mee. Waar zij vaak wel mee zitten, is dat alles ook
door Hem is. Paulus stelt dat onomwonden in Romeinen 11:36.

‘Veel mensen zijn wel gelovig, maar in de praktijk blijken zij de heldere
uitspraken van de Schrift niet te aanvaarden.’

Dat is wat je steeds ziet. Helaas. De reden dat Israël niet in de rust kon
ingaan, was door ongeloof. Romeinen 11 zegt zelfs dat zij (Israël) een geest
van diepe slaap hebben ontvangen, ogen om niet te zien en oren om niet te
horen, tot op deze dag. Even daarvoor staat: zij werden verhard. Niet: zij
verhardden zichzelf; nee: ‘zij werden verhard’. Zowel het verharden als het
ontvangen van een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om
niet te horen, het zijn allerlei vormen van kwaad.

‘Ja, dat is zo, eigenlijk nooit zo op deze manier bekeken.’

Wat de Schrift in Romeinen 11:7,8 nadrukkelijk verklaart, is dat God deze
‘dingen’ doet! Dus hier zien we, dat diverse vormen van wat wij als ‘kwaad’
ervaren en zien, rechtstreeks in verbinding met God gebracht worden! Kijk,
wij zouden niet op de gedachte komen, dat het geestelijk verdoofd zijn, blind-
heid (geestelijke blindheid) en doofheid (Zijn woord niet verstaan) van God
afkomstig zouden zijn. Maar de Schrift leert het in Romeinen 11 uitdrukkelijk
wel! En: wie ben jij, o mens, dat je God zou tegenspreken?

‘Ja eigenlijk ongelooflijk wat daar staat. Als je deze woorden goed tot je door laat
dringen, is het heel bijzonder!’

Laten we ons diep verwonderen over zo’n grote God, die al dit kwaad doet. Daar-
mee zondigt God echter niet! Degenen die beweren dat hiermee God tot auteur
van de zonde gemaakt wordt, moeten de Schriften eens goed op de begrippen
‘kwaad’ en ‘zonde’ raadplegen. Zij zullen ontdekken, dat deze beide woorden in
de Schrift nauwkeurig afzonderlijk van elkaar gebruikt worden. Kwaad hoeft
volgens de Schrift nog geen zonde te zijn! Job ontving de rampspoed (het kwaad)
in zijn leven uit de hand van God! Daarmee bleek hij meer gelovig dan vele ge-
lovigen vandaag de dag.

‘Het doel van alles is toch: de heerlijkheid van God?’

Ja, de verheerlijking van God vormt het grote einddoel van de eonen, de
tijdperken. Hij heeft dat plan ontworpen om tot Zijn doel te komen met
heel Zijn schepping. Hij zal allen tot Zich trekken, niet door hun presta-
ties, maar door Zijn liefde. Daarom noemt Paulus Hem in Romeinen 16
aan het einde: ‘de eonische God’. De Schrift hoeft niet te zeggen dat God
altijd bestaat (eeuwig is), want dat is Hij per definitie.

‘Dat laatste is logisch, want Hij is ook de Schepper van de tijd, terwijl Hij
zelf boven en buiten de tijd staat.’

Daarom is het onzinnig te willen beweren dat het begrip ‘aioon’ ook einde-
loosheid kan betekenen, omdat het voor God gebruikt wordt. Het is pre-
cies andersom. Het is juist geweldig, dat Hij de eonische God is. Dat laat
zien, dat Hij niet alleen in de eonen handelt en werkt, maar dat de eonen
onder Zijn controle staan. In alle eonen blijkt er maar één ware God te zijn:
de eonische God, die ook de Vader is van onze Heer Jezus Christus.

‘Het is juist een geweldige zekerheid, dat God dé God van de eonen is, Hij
is de Koning van de eonen, dat schrijft Paulus toch?’

Ja in 1 Timotheüs 1:17. Dat houdt in, dat God alle eonen beheerst, Hij regeert
erover. Door die eonen heen zal Hij uiteindelijk Zijn grote heerlijkheid tonen
door de ekklesia die het lichaam van Christus is. Dat instrument is essentieel
in het handelen van God en Christus tot redding van alle schepselen. Alleen
van dat instrument wordt gezegd, dat aan de leden genade is geschonken in
Christus Jezus vóór eonische tijden. Als dat zo is -en het is zo volgens
2 Timotheüs 1:9-11 – dan moeten die leden een heel belangrijk dienstwerk
gaan vervullen in dat plan van eonen.

‘Ja, want Hij voert dat plan uit door Christus Jezus, zegt Efeziërs 3:9-11, en wij
zijn heel nauw met Hem verbonden.’

Het is ademloos groots als je dit tot je door laat dringen. De boodschap van
redding van allen is bij Paulus duidelijk. De ekklesia, het lichaam van Christus,
is Gods instrument als complement van Christus om de heerlijkheid van God
bekend te maken en zo Gods grote doel te bereiken: God alles in allen.

‘Buitengewoon, hoe God ons gezegend heeft! Talrijke zegeningen die wij
zomaar om niet ontvangen hebben.’

Dat is nu genade van God. Je ontvangt het zonder er iets voor te doen, uit
de milde Vaderhand van God. In deze tijd van genade leeft de ekklesia, het
lichaam van Christus, toe naar een bijzondere toekomst. We zullen versteld
staan over wat God allemaal voor ons heeft klaargelegd. Tot die tijd leven wij
in de geweldige verwachting, dat ons lichaam vrijgekocht van de slavernij
van het verderf.

‘Ja wat is dat toch geweldig he, leven in die verwachting.’

We kunnen er niet over uit. We zijn bezig en ons lichaam is een levend, heilig,
God welgevallig offer, om Hem te dienen. Dat is de logische consequentie van
het ontvangen evangelie. Paulus’ boodschap is vol van het grote werk van de
Zoon van God, die door kruis en open graf heel de mensheid redt. Paulus
spreekt als geen ander over het kruis, een diepgaande boodschap. We kunnen
niet anders dan bij hem terecht voor de diepe betekenis van het kruis.

‘We zijn daarover vaker bezig geweest.’

Jawel, maar het blijkt nodig dat steeds naar voren te brengen, mensen vergeten
heel snel wat ze hebben gehoord. Mede door de stortvloed aan informatie die da-
gelijks over hen uitgegoten wordt. De boodschap van het kruis is, dat er een defi-
nitief einde aan de oude mens is gekomen, Veel gelovigen geven er regelmatig
blijk van, die boodschap niet te kennen of wel te kennen maar er niets in de
praktijk van tot uitdrukking komt. In de praktijk zijn er wel lange tenen, gevoe-
lige schenen.

‘Dat is zo, ja. Roeper getuigt ervan in de Uitdaging.’

We zien uit naar de heerlijkheid die wacht. Wij als gelovigen heffen ons hoofd
op om de bazuin God te horen als die klinkt. Dat zal exact op de juiste tijd zijn.
Alles werkt naar de eindtijd, de climax van deze boze eon toe. Babel gaat een
grote rol spelen, maar ook Egypte, Syrië en Jordanië, Saudi Arabië; ze zullen
er allemaal bij betrokkene zijn.

‘Toch weer bijzonder, dat wij daar iets van mogen begrijpen.’

En dan gaat om het hart van de mens. Spreuken 4 schrijft daarover. Wat je
naar binnen krijgt, is iets dat je hart gaat bepalen. Je bent goed op de hoogte
als je de theorie kent, en als je dat onderkend hebt kun je leven in heel je
wandel leven zoals Romeinen 12 – 15 dat aangeeft!

 

 

 

 

 

 

 

‘Boeiend, die boodschap van de apostel Paulus. Ik blijf er blij mee!’

Het rijke evangelie van deze geroepene van Christus Jezus is
doordrenkt van de genade van God. Geen ander evangelie laat
zo de genade van God stromen als wat de verguisde apostel mocht
brengen. Het leverde hem stenen van de orthodoxie op. Maar
ook de Messias belijdende Joden van zijn dagen zaten hem achterna.

‘Dat laatste zal wel het moeilijkst geweest zijn.’

Zeker, de geestelijke stenen van je eigen broeders, dat is wat! Dat is
wat! Als je tegen een muur, opgetrokken door je eigen broeders aan-
loopt, kijk, dát doet pijn hoor! Dat is redelijk onvergetelijk. Paulus
zal het er moeilijk mee gehad hebben. Natuurlijk zijn het vurige
pijlen van de tegenwerker, zeker, maar je verwacht ze niet van die
kant. Als er een kloof blijkt te gapen tussen wat je gelooft en uitdraagt
en broeders van nabij, die eigenlijk veraf blijken. Hoe pijnlijk is dat.

‘Jezus bad aan het kruis: Vader, vergeef het hun want zij weten niet
wat zij doen.’

Jawel, dat was de ongelovige meute uit Zijn eigen volk. Maar als het
gaat om gelovigen, die zelf echt radicaal anders blijken te geloven.
Als dat in een geloofsgemeenschap gaat zitten wroeten, wordt het
heel anders. Je hebt bij de baptisten mensen die meer pinksteren in
de diensten willen, bij de gereformeerden meer pasen en vlottere
liederen, overal is wat en het is allemaal erg verdeeld.

‘Ja waar is de eenheid waar Efeziërs 4:1-7 over spreekt?’

Wat we voor ogen zien, is zichtbaar. De verdeeldheid van en in het
vlees. Dat is wat veel mensen pijnlijk ervaren en wat verdriet geeft.
De een legt hier de nadruk op en de ander daar, dan is dit weer waar
iedereen achteraan meent te moeten lopen en dan dat weer. We zijn
enorm in de fuik van de tegenstander gelopen. Van meet af aan wist
hij het evangelie van de waarheid te verduisteren en te vertroebelen.

‘Ja hij werpt alles door elkaar tot je niet meer weet hoe het zit, geen
enkel houvast meer hebt.’

Dat is een van de ergste dingen, want dan is zo iemand niet veel verder
dan een ongelovige. Die weet ook totaal niet waar ie het zoeken moet.
Of leeft overal langs in een soort droomwereld. Zo leven heel wat mensen.
Geen echt geluk diep van binnen in het hart, terwijl ze wel aan de buiten-
kant zeggen gelukkig te zijn. Als het zo met veel gelovigen gesteld is, dan
is dat evangelie van Paulus des te harder nodig, opdat zij werkelijke vrede
en vreugde, blijvend in hun hart hebben!