Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

22 mei 2019

‘Eenheid met Pinksteren?’

Die eenheid van de geest zal in Israël 
gevoeld worden. God zal Zijn geest uit-
gieten op alle vlees en de zonen en de
dochters zullen profeteren. Allerlei te-
kenen zullen dat begeleiden. Zowel de
viering van dat wekenfeest in het ver-
leden -Handelingen 2- alsook in de toe-
komende dagen hebben niets te maken 
met het lichaam van Christus. De gevol-
gen van pinksteren voor Israël zullen al
de 12 stammen merken. Ze worden één
en de verdeeldheid is voorbij.

‘Maar nog niet volkomen.’

Nee, want in het aardse koninkrijk on-
der hun koning David bestaat wel de-
gelijk verdeeldheid tussen Israël en de
volkeren. Geen volkomen harmonie en
werkelijke vrede in al de harten. Chris-
tus zal door het bewaren en bewaken 
van de shalom van Israël rust en vrede 
geven. Maar het is nog lang niet volko-
men. Aan het einde van de 1000 jaar 
blijkt dat; de volkeren trekken op naar
Jeruzalem onder leiding van de weer 
losgelaten tegenstander.

‘Wel eenheid in de gemeente?’

Jawel, en die zouden wij bewaren met 
de band van de vrede. In principe is de
geweldig eenheid van de nieuwe schep-
ping in de gemeente die Zijn lichaam is,
al aanwezig. Door die ene geest. Er be-
staat echter enorm veel verwarring, en
mensen zijn soms op de meeste punten 
misleid en kunnen de waarheid niet be-
vatten. De tradities houden hen vast in
hun -vaak- ijzeren greep. Wie zal zeggen 
wie bij het lichaam hoort? Daarom zou-
den wij vermijden aan verdeeldheid te
werken in plaats van de eenheid van de
geest te belijden en te bewaren.

Op 21 mei 2019 werd Filippenzen 4:13-15 besproken.
Paulus wijst op de ware krachtbron, Christus, en dat
is genoeg, de genade is groot en Zijn kracht wordt in
zwakheid volkomen gemaakt. De Filippenzen gaven
uit vrije beweging, niet gedwongen, materieel aan
de apostel. Dat werkt God in de harten. 

Naluisteren: deel A en deel B

21 mei 2019

‘Israël zal ook één zijn.’

Voor Israël zal het in de toekomst in
wezen echt pinksteren zijn. Zoals de
apostel Petrus in Handelingen 2 aan-
kondigde. Destijds was dat pinkste-
ren, het wekenfeest dat in Jeruzalem
gevierd werd, waar traditiegetrouw
veel mensen op af kwamen. Ook de
Israëliërs die buiten het land woon-
den, uit de diaspora, de verstrooiing.
Ze hoorden de apostelen ineens in de
eigen taal spreken. Echte tongentaal.

‘Toen wel echte talen.’

Daarna is deze lijn gestopt, het volk 
als geheel, en met name de leiders, 
wezen de koninkrijksboodschap af. 
Dat was ook in Gods plan de bedoe-
ling. Saulus kwam, en werd later, na 
de ommekeer, Paulus genoemd. Dit 
betekende het begin van de gemeen-
te die het lichaam van Christus is. In
dat lichaam geldt de eenheid van de
geest in scherp contrast met de ver-
deeldheid van het vlees in de wereld.

‘Pinksteren is oogstfeest.’

Men noemt het het wekenfeest, om-
dat na de eerstelinggarf na Pesach 7
sabbatten geteld moesten worden.
Op de 50^edag was het Shavuot, ofte-
wel het wekenfeest. Later, in de Griek-
se Schrift de vijftigste. Dat was in we-
zen ook een oogstfeest; graanoogst.
De bedoeling ervan was, dat men dit
feest van Jahweh zou vieren, vrolijk 
zou zijn voor Hem. Typologie zegt, dat 
dit een beeld van de oogst uit de vol-
keren is. Het koninkrijk van de Messias
Jezus zal dan gestalte krijgen, óók over 
de volkeren.  

20 mei 2019

‘Israël wordt ook één.’

Jahweh, de God van Israël, zal ze één
doen zijn. Dat kan uitsluitend door de
geest van God bewerkt worden, zo is
het ook door Ezechiël geprofeteerd:

Dan zullen jullie weten dat Ik Jahweh 
ben, als Ik jullie graven open en als Ik
jullie uit jullie graven doe oprijzen, 
Mijn volk. Ik zal Mijn geest in jullie ge-
ven, jullie zullen tot leven komen en Ik 
zal jullie in jullie land zetten. Dan zul-
len jullie weten dat Ík , Jahweh, sprak 
en gedaan heb, spreekt Jahweh.
                              Ezechiël 37:13,14

Dat gebeurt als waarmerk en teken 
van het nieuwe verbond, dat Jahweh
sluit met het huis van Juda en dat van
Israël. 

‘Dat doet Jahweh Zelf.’

Vanzelfsprekend, Hij is het, Die Zijn 
volk één maakt, als de ideale Herder:

Spreek dan tot hen: Zo zegt de Heer 
Jahweh: Zie Ik zal een stuk hout van 
Jozef nemen, dat zich in de hand van
Efraïm bevindt, en van de stammen 
van Israël, zijn metgezellen, en Ik zal 
het bij het stuk hout van Juda voegen,
en Ik zal ze tot één stuk hout maken. 
Ze zullen in Mijn hand één worden.
                                    Ezechiël 37:19

Zo worden de 12 stammen één onder
het nieuwe verbond, zoals door de an-
dere profeet, Jeremia, voorzegd is:

Zie, er komen dagen, spreekt Jahweh, 
dat Ik met het huis van Israël en het 
huis van Juda een nieuw verbond zal
snijden, niet zoals het verbond dat Ik
met hun vaderen sneed op de dag dat
Ik hun hand vastgreep om hen uit het
land Egypte te leiden – Mijn verbond,
dat zij verbroken hebben, hoewel Ik 
haar Man was, spreekt Jahweh.
                                Jeremia 31:31,32

‘Gods woord spreekt.’

Tel deze profetieën bij elkaar op en je
leest dat Jahweh door Zijn geest een 
nieuw verbond met alle 12 stammen 
snijdt. Dat maakt ze één, en daar was
Jahweh van meet aan op uit. Ook bij
Israël zie je het patroon, dat ze eerst
wel één leken, maar verdeeld waren.
Door die onderlinge vervreemding en
vijandschap heen werkt God het uit, 
dat zij één zullen zijn in de nabije toe-
komst. En dat zal uitsluitend door Zijn
geest gebeuren. Anders lukt het niet,
want verdeeldheid zit in het vlees van
de mens. Hij zal eenheid bewerken.

19 mei 2019

‘God werkt eenheid uit.’

Zoals we gezien hebben, werkt God 
vanaf het begin naar de eenheid van
de toekomst toe. De Heer gaf de een-
heid van Vader en Zoon aan in Johan-
nes 10:30. Paulus beschrijft daarna de
eenheid van Hoofd en lichaam als het
over het lichaam van Christus gaat. De
sterke eenheid van de geest komt dui-
delijk naar voren. Als prelude, vooraf-
gaand aan de hele nieuwe schepping
die nu ons deel al is, in Christus.

‘Israël zal ook één zijn?’

Nou en of! Ook bij het volk Israël zie
je in de loop van de geschiedenis de
verdeeldheid. Eerst één onder God 
Zelf, die met die naam Jahweh God
van Israël is. Het volk wilde echter 
een mens als koning, net als de an-
dere volkeren rondom. Na Saul was
David koning, profeet en soms bijna
priester als type van de Heer Zelf.
Onder David was er eenheid; bij en
onder Salomo begon dat af te brok-
kelen. Het werd óók twee: verdeling
onder 2 stammen en 10 stammen. 

‘Dat is nog steeds zo.’

Na de afgoderij onder het oude ver-
bond kwam door de profeten de be-
lofte van een nieuw verbond. Onder
dat nieuwe verbond komt opnieuw
de eenheid van de geest naar voren.
Twee en tien stammen worden één
en het zal zijn:

één kudde, één Herder
                             Johannes 10:16

Zoals in profetie neergelegd door de
Vader van Israël:

…Ik zal hen tot één volk maken en in
het land, op de bergen van Israël. Zij 
zullen allen één koning als koning 
hebben. Zij zullen niet langer als twee
volken zijn, en niet langer nog in twee
koninkrijken verdeeld zijn…
                                      Ezechiël 37:22