Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We kijken vandaag naar de tweede bediening die Paulus had?’

Hij werd, zoals we al diverse keren gezien hebben, afgezonderd  door
de heilige geest in Antiochië in Syrië. Daarop vertrok hij met Barnabas
en ontmoette eerst Barjezus en Sergius Paulus. De laatste kwam tot
geloof; daarbij werd Saulus voor het eerst Paulus genoemd.
Vervolgens spreekt hij in Antiochië in Pisidië over rechtvaardiging
door geloof. Toch wordt het daar zijdelings genoemd, naast de bood-
schap over vergeving. In alle volle heerlijkheid brengt Paulus recht-
vaardiging door geloof in Romeinen hoofdstuk 1 tot en met 4.

‘Het wordt gebracht aan de heidenen daar?’

Nadat Paulus door de Joden verworpen werd, zien we de genade van
de boodschap in het feit dat hij daarna het woord tot de heidenen sprak.
En allen die gesteld waren tot eonisch leven, kwamen tot geloof.

‘Kunnen we zien hoe Paulus deze bediening noemt? Spreekt hij er in zijn
brieven over?’

Deze bediening noemt hij ‘mijn evangelie’ in Romeinen 2:16 en
2 Timotheüs 2:8; hij schrijft in Romeinen 15:19, dat hij ‘het evangelie
van Christus compleet maakte van Jeruzalem tot Illyrië toe’. Hij heeft
in deze periode de gemeentes te Galatië, Corinthe, Thessaloniki en Efeze
gesticht. Gedurende deze periode heeft hij hoogstwaarschijnlijk aan de
Thessalonicenzen, Galaten en de eerste Corinthebrief geschreven.
Romeinen en 2 Corinthe werden vermoedelijk pas een het einde van
deze tweede (en dus bij het begin van de derde) geschreven.

‘Zo past het goed in elkaar. Nuttige informatie, die overzicht geeft.’

De ‘crisis’ tussen de tweede en de derde bediening zien we in deze twee
brieven, Romeinen en 2 Corinthe, weerspiegeld. Deze overgang wordt
zichtbaar in de volgende woorden uit Handelingen 19:20,21:

20 Zo groeide het woord van de Heer krachtig en het werd sterker.
21 En toen dit alles voorbij was, nam Paulus zich voor door Macedonië
en Achaje naar Jeruzalem te reizen, en hij zei:
Als ik daar geweest ben, moet ik ook Rome zien.

We zien hier de scheidslijn tussen de tweede en derde bediening en de
wat de derde zou kenmerken, als Paulus zegt dat hij naar Jeruzalem en
Rome wilde gaan.

‘Die eerste bediening van Saulus, toen hij Jezus als de zoon
van God verkondigde, vinden wij die in zijn brieven terug?’

Die bediening als enige niet. Let erop, dat hij toen nog Saulus heette;
er is een redelijke periode van jaren overheen gegaan voordat hij
Paulus genoemd werd (Handelingen 13:9).
Die verandering van naam schrijft Lucas in de geschiedenis met
Sergius Paulus, de eerste echte pure heiden die tot geloof komt,
terwijl in dezelfde geschiedenis Barjezus (Elymas), een tovenaar,
een Jood, met blindheid geslagen wordt !

‘Dat is allemaal wel opmerkelijk. Allemaal heel tekenend, dat de
boodschap die hij bracht voor heidenen  bedoeld was.’

Zijn bediening is voor alle natiën, zonder dat eerst het volk Israël
wedergeboren was. Dat was de voorwaarde die in Tenach gesteld
was. Israël zou het licht voor de volkeren zijn. Maar nu gaat Saulus
die na zijn eerste bediening (die specifiek met Israël te maken had)
pas Paulus genoemd wordt, naar de heidenen. Daartoe werd hij in
Antiochië in Syrië door de heilige geest afgezonderd. Dát is heel erg
belangrijk!

Tot dat moment overtuigde hij de Joden dat Jezus de Messias is, en hij
deed dat aan de hand van de Thora en de profeten. Daarbij verkondigde
hij dat Jezus de zoon van God is. We lezen erover in Handelingen 9:20-22.

‘Goed om zo lang stil te staan bij wat Handelingen zegt, het wordt zo vaak
anders bekeken en van toepassing op het lichaam van Christus gebracht.’

Ja, daarom is er zo veel verwarring. Morgen gaan we verder en kijken
naar de apostel van de natiën, die zo’n unieke verkondiger van genade
alleen is!

‘De eerste bediening van Paulus, toen sprak hij het woord dat
Jezus de zoon van God is. Dat is het fundament?’

Eén van de grootste heerlijkheden van Hem, Jezus, is dat Hij de zoon
van God is. Dat omvat heel veel. Hij is daarmee niet alleen de erfge-
naam, maar ook de bouwer. Het woord ‘zoon’ is in het Hebreeuws
afgeleid van het werkwoord ‘bouwen’.
Hij bouwt Gods plan uit, totdat God alles in allen is. Hij wordt in
Kolossenzen door Paulus aangeduid als ‘de zoon van Zijn liefde’ waarin
niet alleen het al geschapen is, maar door wie ook het al met God
verzoend wordt!

‘Maar juist dát feit, dat Jezus de zoon van God is, is voor de
orthodoxe Joden tot op vandaag een aanstoot en ergernis.’

Daarom begon Saulus er misschien wel mee, door God geleid, uiteraard.
We zien in de roeping van Saulus een scherp contrast met de situatie on-
der de Thora en de begeleidende verschijnselen die bij het geven van de
Thora te zien en te horen waren.
Paulus werd geroepen buiten het land; daar geldt de Thora niet!

Toen de tien woorden gegeven werden, was dat bij donder, bliksem
en duisternis; Saulus werd geroepen in een alles verblindend licht.
Hij hoefde zich niet eerst te bekeren, Christus Jezus ontmoette hem
op weg naar Damascus, en Hij was toen allang opgestaan en verheer-
lijkt! Allemaal kenmerken van de overstromende genade, waarin
ook wij leven en wandelen vandaag!

‘Ja nu je dit zo zegt, denk ik aan de roeping van de andere apostelen,
die van de besnijdenis; die werden allemaal in het land geroepen door
de Heer, die toen nog gekruisigd moest worden. Zij werden onder de
Thora volgelingen van Jezus.’

En staan daarmee al per definitie in de lijn van de besnijdenis en het
koninkrijksevangelie, want dát predikte de Heer Jezus in Israël. Deze
verschillen zijn fundamenteel én cruciaal om beide evangeliën te
kunnen begrijpen. Zie je dit niet, dan blijf je in de verwarring en de brij
aan klanken die je overal om je heen hoort.

‘Maar Saulus werd wel een radicale navolger van Christus.’

Juist onder de genade en de vrijheid die dat geeft, zul je radicaal kun-
nen zijn, omdat je al dat aardse om je heen in  het juiste licht gaat zien.
Dat is een groeiproces. Maar hoe langer hoe meer ga je je blik richten
op de dingen die boven zijn, waar Christus is, zittend aan de rechter
(hand) van God!

We hebben nu de opdrachten in verband met het koninkrijksevangelie
en de afzonderlijke opdrachten van Petrus en Johannes bekeken.
Gaan we nu naar Paulus kijken?’

Ja. Paulus had een unieke bediening. Zo langzamerhand kun je hem wel
de meest verguisde apostel noemen. Men heeft het altijd moeilijk met
Paulus. Die lastige Paulus. Genade kenmerkt zijn bediening. Dát is een
van de meest fundamentele verschillen tussen Paulus en de andere
apostelen.

‘Daar hebben we het vaker over gehad met elkaar. Hij heeft verschillende
bedieningen gehad, dat zei je in de afgelopen weken een paar keer.’

Dat is op te maken uit de diverse toespraken in Handelingen en wat Paulus
wel en niet deed. De wijziging van de naam Saulus naar Paulus is een be-
langrijk gegeven, bijvoorbeeld. Het heeft te maken met zijn afzondering
door de heilige geest in Antiochië in Syrië. Daar vinden we een belangrijk
moment, een scheidslijn tussen Paulus’ eerste en tweede bediening.

‘Heeft hij twee bedieningen gehad? Of meer?’

Je kunt misschien wel vier bedieningen onderscheiden:
1. Saulus verkondigt Jezus als de zoon van God (Handelingen 9:1-30, vers 20).
2. Saulus wordt afgezonderd door de heilige geest; Paulus predikt rechtvaar-
diging (Handelingen 13:1-19:20, zie vers 21).
3. Paulus kent Christus niet langer naar het vlees: hij leert verzoening
(2 Corinthiërs 5:16-21; ook Handelingen 19:21-28:28)
4. Toedeling van het beheer van het geheimenis, toevertrouwd aan
Paulus (Efeziërs 3:1-9).

Deze periodes volgen elkaar niet op met een muur ertussen, maar elke bediening
omvat weer de vorige, en er komt steeds meer genade en heerlijkheid bij.

‘Ah, zo wordt het weer duidelijker. Goed dat te beseffen, het is een opbouw
geweest.’

In zijn eerste bediening was hij bezig in de koninkrijksboodschap, volop.
Maar de bedieningen ontwikkelden zich, zoals hij aan Agrippa duidelijk maakte:

Maar richt je op en sta op uw voeten; want hiertoe ben Ik je verschenen om je
aan te wijzen als dienaar en getuige daarvan, dat jij Mij gezien hebt en dat Ik
aan jou verschijnen zal (Handelingen 26:16)

De Heer zei dus tegen hem: ‘dat je Mij gezien hebt’ en: ‘en dat Ik aan jou
verschijnen zal’, niet alleen één keer (op weg naar Damascus), maar
meerdere keren zou de Heer aan hem verschijnen om hem verder te
leiden in de verschillende bedieningen! Het is een logische weg, die
Paulus geestelijk ging en dat was te zien in zijn prediking.

‘Weet je, deze dingen sta je eigenlijk nooit zo bij stil. Je leest vaak een stukje in
de Schrift en dat is het dan. Systematisch en uitgebreid? Dat doe je niet.’

Als je stilstaat bij de ontwikkeling van deze bedieningen, dan zie je dat er steeds
meer genade naar voren kwam, geopenbaard werd. Allereerst verkondigde
Paulus de heerlijkheid van Jezus Christus als de zoon van God. Daarop steunt
de genade die Hij bracht in de rechtvaardiging om niet (Romeinen 3:24).
Die rechtvaardiging is op zich weer het fundament voor de verzoening van de
wereld in Christu
s met God. Toen dat eenmaal bekend gemaakt was, kon de
volle heerlijkheid van de genade voor de natiën in de brieven Efeziërs, Filippen-
zen, en Kolossenzen geopenbaard worden.

‘Dat is heel wat. Maar als ik er over nadenk, zit er wel een logische volgorde in.
Je bent niet gewend de Schrift op deze dingen te onderzoeken, maar het blijkt
allemaal wel.’

Je merkt, dat veel mensen toch leven in het hier en nu. Men is vooral bezig met
vandaag, mijn leven, ik. Toch is het goed de blik af te keren van onszelf en te
richten op de dingen die boven zijn, Christus en God!

‘Ja, je merkt dat mensen zichzelf vaak ontzettend belangrijk vinden en dat soms
beschouwen als het middelpunt van het universum.’

Dat vind je dan terug in hun evangelische opvattingen of theologische denken.
De mens in het middelpunt. In plaats van God en Zijn Christus. Dat is -vaak ver-
kapt en verpakt in veel mooie woorden- het schepsel vereren in plaats van de
Schepper!

‘Zo zitten we ineens (weer) midden in de Romeinenbrief! En dat heb je nodig,
telkens weer die Romeinenbrief.’

Paulus is en blijft glashelder. Romeinen is hét fundament en dé brief om te
komen tot erkenning van God en Zijn Christus en Zijn genade, kortom: te komen
tot diepe, blijvende, vreugdevolle vrede met God!

‘De plaats van Johannes is voor de besnijdenis belangrijk. Hoe blijkt
dat dan?’

Johannes verwijst naar de natiën, maar dan dat zij buiten zijn  bediening
staan. Zijn bediening (en wat hij schreef) is het meest van toepassing in
de nog komende dag van de Heer (‘de dag des Heren’) als de natiën geze-
gend zullen worden door het trouwe Israël. Hij spreekt van wereldwijde
zegen. Maar bij hem wordt -zoals het in die toekomstige dag zal zijn- altijd
Israëls voorrangspositie benadrukt. Zij zullen het hoofd van de volkeren
zijn.

‘Wat lees je dan precies bij hem? In zijn evangelie en zijn brieven?’

De aanhef van zijn eerste brief verwijst naar fysiek contact met de Heer:

1 hetgeen was vanaf het begin, hetgeen wij gehoord hebben, hetgeen wij
gezien hebben met onze (eigen) ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben en
onze handen getast hebben van het woord van het leven,
2 het leven toch is geopenbaard en wij hebben gezien en getuigen en verkon-
digen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons geopenbaard is…

Het punt is, dat bij Paulus juist het afstand nemen van zo’n fysieke relatie het
fundament is van de bediening van de verzoening:

Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees. Indien wij al Christus
naar het vlees gekend hebben, thans niet meer. 2 Corinthiërs 5:16

‘Er bestaat wel verwarring over de plaats van Johannes. Men gebruikt zijn
evangelie vaak voor evangelisatie.’

Dit heeft te maken met de verwarring die al lange tijd in de Christenheid over-
heerst. Het feit van de nieuwe schepping (2 Corinthiërs 5:17) is zo ongeveer
verduisterd door de leer over de ‘nieuwe geboorte‘, die Israëls geestelijke her-
leving beschrijft (Johannes 3:3,7). Deze ‘nieuwe geboorte’ wordt omschreven
als ‘aards’ (Johannes 3:12). De zegeningen voor ons in de nieuwe schepping zijn
‘hemels’.

‘Tsja, zo zie je duidelijk de verschillen.
Aards – Israël, hemels – lichaam van Christus.’

Het ‘zien van het koninkrijk van God’ is in de loop van de tijd veranderd, zodat
men het is gaan zien als de hemel binnengaan. Daardoor is het aardse konin-
krijk buiten beeld geraakt en verplaatst naar ‘de hemel’.

Het ‘niets nemend van de heidenen’ (3 Johannes:7) is vervangen door ‘niets
nemend van de niet-geredden’. Daarmee werd het feit verduisterd, dat
Johannes niets aannam van de natiën, terwijl Paulus niet alleen van hen
aannam voor zichzelf, maar daarvan ook nog meebracht naar de hongerige
heiligen uit Israël in Jeruzalem (Romeinen 15:26,27).

‘Zo leer je nog eens wat. Er is wel veel veranderd door menselijk denken in
de loop van de tijd. Wat een omkering! Het is goed om de dingen zo te over-
denken.’

Johannes werd in die tijd gewoon gezien als een dienaar van de besnijdenis.
Men had daar toen geen enkel probleem mee. Men verliet Paulus bij zijn
leven al. Dat is de reden dat men al snel eerder tot de boodschap van de
besnijdenis-apostelen dan wel die van
de judaïsten is gaan luisteren.
Daarbij is men volledig voorbijgegaan aan de duidelijke uitspraak van
Galaten 2:7-9. Johannes was een van de zuilen van de besnijdenis!