Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Ja dat van gisteren was duidelijk. Hoe word je standvastig in
je geloof? Hoe kun je dan voorkomen dat je met de rest meegaat?’

Blijven bij wat God zelf zegt. De Schrift is niet onduidelijk. Steeds
toetsen aan de Schrift zelf ‘of de dingen naar de Schrift zijn’ die op
je af komen. Paulus navolgen. Dat is wezenlijk.

Dat is heel wat anders dan een cursus profetie of zo volgen.
Luisteren naar de stem van God, daar hoef je geen (dure) cursus voor
te volgen. Ga zelf aan de slag met de Schrift. Dan ga je vanzelf Gods stem
verstaan. Hij spréékt, en dat doet Hij op elke bladzij van de Bijbel.
Maar niet in allerlei dromen en visioenen, of via een of andere cursus.

‘Dat mensen daar in trappen he. Wonderlijk dat ze zich zo laten beet-
nemen. Hoe zou dat komen?’

Als je niet gefundeerd bent in de Schrift zelf, sta je open voor alles wat
er maar gebracht wordt en langs komt. Heb je je wortels in de Schrift,
dan zie je vaak van veraf al hoe laat het is. Kan best moeilijk zijn om van
een berg traditie af te komen. Maar als je die ballast eenmaal kwijt bent,
besef je je geweldige rijkdom in Christus Jezus.

Dan ben je niet meer af te brengen van de geweldige verwachting die in
je leeft. God is getrouw, Zijn plan zal doorgaan, hoe dan ook.

Hij bereikt Zijn doel, en doet wat Hij gezegd heeft!

‘Ja, je merkt, als je oren ervoor open staan, dat er veel prediking
op gericht is, de mensen bezig te doen zijn met van alles en nog wat.’

Precies. Laatst verzuchtte Klaas Goverts nog in een van zijn studies,
dat je in sommige gemeentes altijd zoveel moet. De ene keer moeten
we met zijn allen dit, de andere keer met zijn allen dat.

‘Klopt helemaal, het is mij de laatste jaren steeds meer gaan opvallen.’

De christenheid -ook de evangelische- wordt heen en weer bewogen met
allerlei wind van leer. Wie hoort ooit nog iets over ‘het koninkrijk van
kracht’ van wijlen John Wimber? Jaren geleden was hij gevierd in Nederland
en zijn boeken werden grif gelezen.
Of: ineens moesten we met zijn allen naar Toronto voor een speciale blessing.
Hoor je er nu nog wat van? Zou er nog heel wat gelachen en gevallen worden
‘in de geest’ – wat voor geest dat ook moge zijn?

‘Tsja, men komt met van alles opdagen wat wij wel of niet zouden moeten.’

‘Inderdaad, hoe langer hoe meer kom je steeds uit bij dat ene woord van God.
Dat is onveranderlijk en vast. Zijn beloften zal Hij vervullen.’

We zien uit naar de terugkeer van onze Heer Christus Jezus!

‘Bedoelde jij gisteren dat Christus te weinig centraal staat in veel
prediking? Maar wat komt er dan naar voren?’

 Veel prediking is erop gericht, de mens te verbeteren, of de mens
een beter mens te laten zijn, of dat de mens het beter doet voor God
en dat soort dingen.

‘Als je het zo zegt, klinkt het bijna humanistisch. Is het echt zo?’

Veel prediking, hoe goed bedoeld ook, legt het bij de mens neer. Je hoort
maar zo weinig over de opstandingskracht van Christus. Daar gaat het om.
Paulus verlangde ernaar de kracht van Zijn opstanding in zijn leven van
alledag te ervaren. Daarom was het zijn passie, Hem te kennen en de kracht
van Zijn opstanding (Filippenzen 3:10)!

‘Dat is erg duidelijk ja. Maar is het verkeerd om je uit te strekken naar goede
werken? Kun je niets doen voor de Heer?’

Als je het zo benadert, wordt het eigen werken. Paulus schreef namelijk in
het vers daarvoor (Filippenzen 3:9): …en in Hem gevonden worde, niet mijn
eigen gerechtigheid, die uit de wet is, te hebben, maar die door het geloof van
Christus is, de gerechtigheid uit God, op grond van het geloof’.

En reken maar dat Paulus met vreugde in zijn hart door het leven ging.
Zodra je het als mens allemaal zelf moet presteren, verdwijnt de vreugde
snel. Omdat het dan jouw heerlijkheid wordt.

En het draait nu eenmaal om het evangelie van de onnaspeurlijke rijkdom
van Christus. Dit goede bericht was niet in de Tenach na te speuren totdat
Paulus het onthulde. Er was wel heerlijkheid van Christus bekendgemaakt
in de Tenach, maar de volle rijkdom van Christus wordt je eerst duidelijk
door de brieven van de apostel van de natiën.

Daarna ontdek je wat er aan heerlijkheid in de typen en beelden verscholen
lag;  de hele Schrift stond er al vol mee, door de onthullingen van Paulus ga
je die geweldige rijkdom van Christus zien!

‘Dat wordt nog wat he, die dag dat wij weggerukt worden van de aarde.
Soms denk ik dat het bijna té fantastisch is. Het gaat tegen alle wetten
van de natuur en de zwaartekracht en zo in.’

Zo is het ook met de hemelvaart van de Heer Jezus Christus geweest.
Dat moet voor de discipelen een hele wonderlijke ervaring geweest
zijn. Terwijl zij op de aarde bleven staan, ging de Heer omhoog en werd
uiteindelijk onttrokken aan hun ogen door een wolk.

‘Maar er was toch nog eerder iets? Wat de Heer tegen Maria zei?’

Ja, je bedoelt op de opstandingsdag? Toen zei Hij tegen Maria:
‘Raak Mij niet aan, want Ik ben nog niet opgevaren naar mijn Vader’
en: ‘Zie! Ik vaar op naar mijn Vader en jouw Vader, naar mijn God
en jouw God.’

Later op de dag mochten zij Hem wel aanraken (Mattheüs 28:9,10).
Dat betekent, dat Hij op die opstandingsdag opvoer naar God en dat
is een type van de wegvoering van het lichaam van Christus, dat
deel heeft aan de Eersteling, Christus.

‘Dit is voor veel mensen onbekend, lijkt mij.’

Dat is het ook, het maakt dan ook deel uit van de verborgenheid,
het beheer van het geheimenis, zoals Paulus dat in Efeziërs 3:9
noemt. Men luistert veel naar anderen, maar te weinig naar Paulus,
is mijn stellige overtuiging. Want wat horen wij maar heel weinig
gepredikt worden?

Het evangelie van de onnaspeurlijke rijkdom van Christus. Dát zou
veel meer gepredikt en dus gehoord worden!

Want Hém zal heel het universum als hoofd erkennen!  (Efeziërs 1:10)

‘Nou? En hoe zit dat nu met het woord wat je gisteren noemde?’

Je bedoelt: wegrukken (harpazo)? Dat wordt gebruikt in de volgende
vindplaatsen: Matt.11:12; Luc.16:16; Matt.13:19; Joh.6:15; 10:12,28,29;
Ha.8:39; 2 Cor.12:2,4; 1 Thess.4:17; Judas:23; Openb.12:5.
Het heeft te maken met plotseling gegrepen worden en daarna weg-
gevoerd, zoals een wolf een schaap pakt (Joh.10:12).
Het weggevoerd worden van Paulus tot in de derde hemel (2 Cor.12:2,4)
is een type geweest van de wegvoering (wegrukking) van de gemeente.

Zo bekeken heeft het niet altijd met een snelheid te maken. Het kan ook
betekenen dat het op tijd voor dreigend gevaar is geweest.

‘Dan hoeft het ook niet supersnel te volgen op de opstanding en
de verandering van de nog levenden daarna.
Altijd gedacht dat dat alles binnen enkele seconden zou gebeuren.’

Dat hoeft niet zo te zijn. Er wordt geen tijdsduur genoemd vanaf het
de opstanding van de ontslapen gelovigen tot de verandering van de
levenden. Tussen die momenten kan misschien wel enkele uren zitten.
Hoe lang het dan nog duurt voordat wij allemaal samen tegelijk wegge-
voerd naar Hem in de lucht, is ook niet uit de teksten op te maken.
Er kan best weer een paar uur of misschien wel een uur of 8 of zo tussen zitten.

‘Zo lijkt het alsof de Heer er alle tijd voor neemt en wacht totdat het hele
lichaam er als het ware klaar voor is.’

Misschien krijgen wij op die dag wel van de Heer te horen dat we
ons eerst kunnen verzamelen, als dat praktisch gezien mogelijk is.

‘En dan allemaal samen tegelijk Hem ontmoeten in de lucht!’

Precies. En wat voor een ontmoeting zal dat zijn! Overstromende genade
blijkt dan pas echt in de heerlijkheid die wij dan ontvangen!

Dit is een onderdeel van het evangelie van de heerlijkheid van de gelukkige
God, zoals Paulus dat noemt in 1 Timotheüs 1:11!