Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

altijd het afsterven van Jezus 
in het lichaam ronddragend, 
opdat ook het leven van Jezus
in ons lichaam openbaar 
gemaakt wordt
   2 Korinthiërs 4:10

In Romeinen 6, zet Paulus dit 
op een rij. De oude mensheid
is samen gekruisigd met Hem,
Christus. Ja ook samen met 
Hem gestorven, begraven. 
Als gelovigen weten wij ons 
ook samen opgewekt met 
Christus. Om: in nieuwheid 
van leven te wandelen. Dat 
openbaart zich in vernedering, 
wij hebben geen verheerlijkt 
lichaam, nog niet. 
Vandaar: het leven van Jezus. 
En het afsterven betekent dan: 
het oude sterft af, is minder te 
zien. Het maakt plaats voor het
nieuwe (opstandings)leven! 

vervolgd, maar niet verlaten; 
nedergeworpen, maar niet 
omgekomen
        2 Korinthiërs 4:9

Paulus werd nedergeworpen
(letterlijk: steniging bij Lystra),
hier is het figuurlijk gebruikt.
Het heeft hier iets negatiefs;
in Hebreeën 6:1 eveneens. 
Het bekende katabolê, dat 
nederwerping betekent, komt
10x voor met van de wereld. 
Het verwijst naar de gevolgen
van het zondigen van satan. 
In onze dagtekst zien we, dat 
de apostel daarbij opmerkt, 
dat hij niet omgekomen was.
Ook hier een stijlfiguur, het 
betekent niet einde van het 
aardse leven, maar uitgeteld,
uitgeschakeld zijn door.
Ondanks de keren dat hij via
allerlei tegenstand figuurlijk
neergeworpen was, gaf de
Heer hem kracht. En kwam
hij niet om in de zorgen, het
perplex staan, strijd, of zelfs
ongeloof. En dus ook hier 
de triomf van zijn Heer!    

vervolgd, maar niet verlaten; 
nedergeworpen, maar niet 
omgekomen
        2 Korinthiërs 4:9

Het vervolgd was nadrukkelijk 
in Paulus’ leven aanwezig. Hij 
werd achterna gezeten door 
de orthodoxie van zijn dagen.
Maar daar was ook Alexander, 
de koperslager, die zijn woorden 
zeer tegenwerkte.
Hymeneüs en Filetus stonden
op, die de opstanding als ‘al
geweest’ indeelden.
Hun geloof had schipbreuk
geleden.
God verliet Paulus niet; en hij
had tot het einde toe trouwe 
mede-gelovigen om zich heen
die ‘zijn’ evangelie van harte 
bleven ondersteunen.
Het maar niet verlaten klinkt 
ook als triomf: Gods genade 
en vrede waren er altijd! Ook
bij u/jou die dit leest!

Wij zijn in alles verdrukt, maar 
niet benauwd; verlegen, maar 
niet wanhopend
         2 Korinthiërs 4:8

Het leven van een gelovige is 
van buitenaf bekeken geen
‘succes’. Bij de apostel was het: 
verdrukt worden; er was steeds 
tegenstand, valse broeders, de 
orthodoxie, de tegenwerker 
deed wat ie kon.
Regelmatig zal er verlegenheid
zijn geweest; hoe nu verder? 
Paulus ging niettemin in triomf
voort, zie 2 Kor.2:14. Dat blijkt
in onze dagtekst uit 2x maar. 
Tóch niet benauwd ondanks 
de enorme druk. 
En tóch: niet wanhopend, hij 
kon verder, want de Heer is 
nabij en dat is alles waard. Ja,
hij ging voort in diep besef, dat
niets kon scheiden van de liefde
van God in Christus Jezus. 

Wij hebben nu deze schat in 
aarden vaten, opdat het 
bovenmatige van de kracht 
van God is en niet uit ons
    2 Korinthiërs 4:7

Deze schat is: het evangelie
van de heerlijkheid van de
Christus. Het heeft ook met
ons geloof (4:13) te maken.
Dat is een geloofwaardig en
betrouwbaar woord, zoals 
Paulus herhaald zegt in de
brieven aan Timotheüs. 
Ons aarden vat is zwak; het
is stervend en we ervaren
dat soms dagelijks. Om toch 
tot Gods eer te zijn wordt 
ons kracht van God gegeven.
Dat gaat zelfs ver boven ons
denken, kunnen, willen, uit.
En zorgt ervoor, dat alle eer
en verheerlijking voor God
is. Wij hebben alles van Hem
ontvangen; dank U wel!