Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

19 augustus 2019

‘Het gaat om het onzichtbare.’

Dat was gisteren uit Romeinen 8: 22-33
een thema dat besproken is. Wij zien de
donkere achtergrond van het zichtbare
om ons heen. We leren kijken naar wat
we niet met ons letterlijk oog waarne-
men. Het zichtbare is echter van korte
duur; in het perspectief van de Schrift
is dat ook zo. We leren geheimenissen
uit Paulus’ brieven kennen en we kijken
steeds verder. De hoogte waar we naar
opgetild worden, is immens.

‘Wij weten en weten niet.’

Ja Abram wist niet waar hij heen reisde
met Saraï en zijn karavaan. Hij moest in
wezen het zichtbare achter zich laten.
En op weg gaan naar iets dat hij en zijn
vrouw beloofd hadden gekregen. Zo
was het met de gelovigen uit de Schrift.
Zij wandelden naar wat beloofd was en
zij verkregen dat bij leven niet. Zo ook
wij; heel wat leden van het lichaam van
Christus zijn overleden. Geleefd met ge-
weldige beloften; nog niet tastbaar.

‘Die onzichtbare, geestelijke wereld.’

De tegenwerker voert oorlog tegen de
heiligen (u, jij en ik). Paulus had er erg
last van in zijn dagen. Vurige pijlen vlie-
gen rond en willen gelovigen treffen.
In de wapenrusting zit dat lange schild
van het geloof. Daarmee doven we die
pijlen. Troostvol woord geeft Hij ons
mee; het lijden is beperkt, heerlijkheid
wacht. We zien uit naar het zoonschap:
de vrijkoping van ons (zwakke) lichaam.
In die verwachting leven wij!

De spreekbeurt over Romeinen 8:22-33 gaat over het andere perspectief dat we door het evangelie van Paulus ontvangen. De geest van het zoonschap helpt je verder. Naluisteren kan hier.

18 augustus 2019

‘God is barmhartig.’

Dat maakt ons hart warm, naar Hem 
en naar de ander toe. In de loop van 
de tijd worden we ons meer bewust 
Wie God is. Gods woord geeft ons in-
formatie over God, Die allen levend-
maakt. In het begin leer je iets over 
Hem, naarmate je groeit in geloof ga 
je Hem meer erkennen als God. Dat is:
de Plaatser, Hij geeft alles de juiste
plaats. Ook in ons leven. Jouw leven.
Naarmate je groeit, leer je steeds be-
ter accepteren hoe het in je leven is.

‘Soms wel moeizaam hoor.’

Onder druk en in lijden ga je je ook be-
wust worden Wie Hij is. Hoe je kijkt is
heel belangrijk. Zie je wat nu is alleen
als zichtbaar iets, dan kom je niet veel
verder. Ook een Abraham moest losko-
men van wat zichtbaar was:

ga uit je land
uit je familiekring (waar je kind was)
uit het huis van je vader
                                          Genesis 12:1

En hij zou gaan naar het land dat Jah-
weh hem zou wijzen. Dat is: laten zien.
Het was nog onzichtbaar.

‘Wij zijn op reis naar huis.’

Net als Abraham destijds worden ook
wij losgemaakt van wat zichtbaar is. In
het woord van de Schrift: het vlees, dat
staat ook voor wat tastbaar is. Wij trek-
ken door het leven, gericht op het gees-
telijke, onzichtbare. We kijken uit naar 
wat (nog) onzichtbaar is, het eonische. 
Wij verwachten in plaats van ons oude,
stervende lichaam het gebouw uit God,
eonisch, in de hemel. Abraham en Sarah
verwachtten de stad met fundamenten,
weliswaar op aarde, maar deze aartsva-
der zag door geloof wat zou komen. 

17 augustus 2019

‘Wat een verwachting hebben wij.’

Omdat God al Zijn beloften zal waar-
maken, zien wij uit. Hij heeft de belof-
te van leven in Christus Jezus gegeven
(2 Timotheüs 1:1). Dat is niet alleen nu
voor de gelovigen in Christus Jezus. In
de toekomst is dat het deel van allen.
Gelooft de Schriften; dáárin is je zeker-
heid. Niet in onszelf, laat staan in ons
gevoel. We lezen Zijn beloften; die zál
Hij vervullen.

‘Ja, erg fijn, ik geniet ervan.’

We delen de rijkdom van de Schrift en
verheugen ons in het weerzien straks.
Dan zullen wij al onze ontvallen gelief-
den weer terugzien. Als het ook gelovi-
gen waren: bij de bazuin van God. Als
het ongelovigen waren: bij de grote wit-
te troon. Daarna zullen wij die voorma-
lig ongelovige geliefden een eon lang
niet zien, maar daarna gaan ook die on-
eindig leven, onsterfelijkheid genieten.
Dat is na afloop van de eonen.

‘Daar kijk ik naar uit.’

In zekere zin, geestelijk gezien, zijn de
einden van de eonen op ons gekomen.
Dat zegt althans Paulus in 1 Corinthiërs
10:11. Zo kunnen wij met blijdschap uit-
zien naar de voltooiing van Gods plan.
En we zijn bewogen wanneer we ande-
ren zien lijden. Als bij gelegenheid een
ander valt? Wat doen wij dan? Veroor-
delen? Wij zouden die ander terecht-
brengen in een geest van zachtmoedig-
heid (Galaten 6:1). Evangelie in de prak-
tijk, barmhartigheid tonen. 

16 augustus 2019

‘Gods genade is groots.’

God heeft de wereld in Zijn hand –
dus ook ons leven. Dat is te allen tij-
de voor Zijn rekening; daar bestaat
in de Schrift geen misverstand over.
Als kinderen van God genieten wij
samen van het lotdeel dat God ons
geeft, en:

gezamenlijk-genieters van Christus’
lotdeel echter, wanneer wij tezamen
lijden (is dat zo) opdat wij ook teza-
men verheerlijkt worden
                                Romeinen 8:17

‘Heden en toekomst met Hem.’

Het lijden: lichamelijk, in de ziel én
geestelijk is ons deel nu. Bij de een
lijkt het meer dan bij de ander. Het
is echter niet uitzichtloos! Over re-
kenen gesproken:

want ik reken ermee, dat het lijden
van deze era niet opweegt tegen de
heerlijkheid die op het punt staat in
ons onthuld te worden
                                 Romeinen 8:18

Door lijden heen naar heerlijkheid,
de grote vrucht, die zo zwaar is dat
wij die nu nog niet aan kunnen.

‘Eerst de grote verandering.’

Dat is onze troost; het lijden is niet
eindeloos. Vader is geen wrede, af-
standelijke onbeweeglijke god zo-
als religies die kennen. Hij is een be-
trokken, liefdevolle Vader, Die met
Zijn kinderen en zonen meelijdt. Hij
geeft de grote verandering van ons
lichaam op Zijn tijd:

wij zuchten in onszelf, in afwachting
van het zoonschap, de vrijkoping van
ons lichaam
                                  Romeinen 8:24

En daar staat een datum voor. Die zal
niet uitgesteld worden: Zijn tijd.