Niet alleen het christendom staat bol van de tradities, ook het Jodendom kent ze. Waar in de Torah (Leviticus 23) gesproken wordt van de ‘feesten des Heren’ (‘de gezette hoogtijden des HEEREN’), wordt in de evangeliën gesproken van ‘het feest der Joden’. Dan gaat het om een tot traditie verworden gebeuren, waarbij men op eigen manier de dingen doet. Daarmee is de kracht en de geestelijke bedoeling en betekenis (typologie!), die Jahweh er oorspronkelijk aan gaf, verloren gegaan. De Torah is immers geestelijk (Romeinen 7:14)! Daarom nam de Heer Jezus tegen de Joodse (judaïstische) gebruiken geen blad voor de mond.
Leest u eens het stukje omtrent het eten met gewassen handen in Marcus 7:1-13.
Wij zouden het niet passend vinden, als iemand zó tekeer zou gaan…
1 september 2009
Want uit Hem en door Hem en tot (naarbinnen in) Hem zijn alle dingen
(het al) (Romeinen 11:36). Gelooft u dit woord?
De evolutionist zegt: boem!! en alles wat we waarnemen om ons heen
is langzaam zo geworden. Paulus schrijft, dat alles (het al, Grieks:
ta panta) uit Hem (God, Theos) is.
Ik prefereer de apostel boven de evolutionist (eigenlijk: illusionist).
De filosoof zegt: ach, het is allemaal toevallig wat gebeurt, een
samenloop van omstandigheden, je hebt een vrije wil en je kunt
dingen naar je hand zetten. Het vers uit Romeinen zegt, dat alles
door Hem (God) is. Hij laat niets aan het toeval over. De apostel
verschaft mij veel meer zekerheid dan de filosoof. Daar hou ik het op.
De atheist zegt: er is geen God, en over de toekomst weet ik niets te
zeggen. Laten wij een goede, nieuwe, socialistische wereld bouwen,
op basis van: met elkaar delen, communistisch.
Paulus zegt, dat alles (het al) tot Hem (God) is. Dat is toekomst!
Wij komen bij Hem uit, die liefde is. Hij schenkt ons een geweldige
toekomst, maar uiteindelijk aan alle atheisten, filosofen en evolutionis-
ten! Dan weet ik nog maar 1 woord uit te brengen: Amen!
31 augustus 2009
Merkwaardig toch, die traditie. De Heer Jezus fulmineerde ertegen. Traditie is taai, erg taai. De Engelsen zeggen: ‘Tradition dies hard’ (traditie sterft heel moeizaam). Men-sen kennen de meest wonderlijke vormen van traditie. Kort geleden vertelde een broeder me dat een oude vrouw zich eens liet ontvallen: ‘maar de hel neem je me niet af’! Weet u wat het is met tradities? Ze nemen de kracht van het Woord weg. Vandaar dat de Heer fel werd als Hij dat tegenkwam. Ik zal er eentje noemen: dominees zeggen weleens ‘ora et labora’ (bid en werk), en leggen het daarmee bij de gelovige mens neer. Zij moeten veel bidden en hard werken. Paulus laat zien, dat geloof tegenover werken staat. De apostel herinnert ons wel regelmatig aan de kracht en de grote waarde van het gebed: antwoord op Gods genade. Hij legt het niet bij de mens neer: ‘God is het, die zowel het willen als het werken in ons werkt, naar Zijn welbehagen’ (Filippenzen 2:12,13). Het zijn de werken, die Hij tevoren bereid heeft (Efeziërs 2:10)!
30 augustus 2009
Herhaling is heel belangrijk, om iets te leren. Als echter in een geloofsgroep steeds dezelfde dingen herhaald worden, gaan de mensen zich toch ‘vervelen’ of vallen (soms letterlijk) in slaap. Maar, vraag je je dan af, zou de Bijbel dan vervelen? Nee. Dat zeg ik uit erva-ring, de Schrift verveelt nooit. Het is voor sprekers in zekere zin gemakkelijk, steeds dezelfde lijntjes langs te lopen. Er wordt steeds voor bepaalde Schriftgedeelten gekozen, waardoor andere gedeeltes niet aan de orde komen. Waar wordt er in, laten we zeggen, evangelische gemeentes, uit de profeten van Israël gesproken? Er wordt in sommige gemeentes wel geprofeteerd, maar ja… Het is een uitdaging, maar zeer de moeite waard, je óók te verdiepen in de profeten van Juda en Israël. Dat kost meer voorbereiding; de Schrift: daar moet je doorheen kruipen, zo heb ik ooit van een dominee geleerd…..
29 augustus 2009
Onlangs (april 2009) verscheen een rapport ‘Ooit evangelisch’; weerslag van een enquete onder mensen, die hun evangelische gemeente na jaren (met gemiddeld 18 jaar actieve inzet!) teleurgesteld verlieten. In een krant werd dit boekwerkje onlangs besproken. Waar men vooral op stukliep, was het klimaat. Een ‘smoorklimaat’ met een ‘smoorgod’. Vooral ‘de sterke leider’ wordt problematisch bevonden: ‘rebellie tegen de leider = rebellie tegen God’. Kun je hieruit de conclusie trekken, dat de leider in een gemeente het kennelijk voor het zeggen heeft, dat alle persoonlijke initiatieven in de kiem gesmoord worden? Leiding en leiden (in het Grieks ago en samenstellingen met agoog) worden toegeschreven aan God(s goedertierenheid) (Romeinen 2:4), de heilige geest (Romeinen 8:14; Galaten 5:18) en de Heer zelf (1 Tessalonicenzen 4:14; Hebreeen 2:10). Paulus noemt zichzelf ‘dienaar’ (Kolossenzen 1:23,25), ‘slaaf’ (Filippenzen 1:1) en ‘apostel’ (Romeinen 1:1); nooit: leider.