Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Groot is voor mij de
vrijmoedigheid naar jullie toe;
groot is voor mij het roemen
over jullie.
   2 Korinthiërs 7:4^a

Paulus had de gelovigen lief
met de liefde van Christus.
De apostel had zelf vanaf de
roeping onderweg, ooit, naar
Damascus, de overstromende
genade en liefde van Christus
ervaren. Diep was dat in zijn
hart gekomen, door heilige
geest vervulde hem dat.
Hij was nu meer vrijmoedig
want de Korinthiërs hadden
zijn ernstige, zeer liefdevolle
woorden ter harte genomen.
Zij hadden de genade van
God zo dieper leren kennen.
De grove zonde was uit hun
midden weggedaan. Licht en
duisternis kunnen niet door
één deur. Belial is kansloos
tegen Christus.

Niet om het veroordelen zeg
ik dit, want ik heb tevoren
verklaard dat jullie in onze
harten zijn, om samen te
sterven en samen te leven.
        2 Korinthiërs 7:3

Het ‘weest ruim voor ons’ en
wat daarvoor klonk, bedoelde
de apostel als aanmoediging.
Nu: niet om te veroordelen
zeg ik dit. Dat kon niet aan de
orde zijn; in een sfeer van de
verzoening en de vrede kan
zoiets niet. Broeders, zusters;
wij zijn aan elkaar gegeven.
De anderen zijn in je hart als
je voor hen dankt (om mee te
beginnen) en bidt.
Dat deed de apostel zonder
twijfel voor de Korinthiërs.
Dit blijkt niet alleen uit het
begin van zijn brieven, maar
uit alles wat hij schrijft lees
je zijn warm kloppende hart
voor hen en alle leden.
Laten wij dit voorbeeld in ons
leven navolgen!

Weest ruim voor ons.
Niemand doen wij onrecht;
niemand verderven wij;
niemand buiten wij uit
      2 Korinthiërs 7:2

Je kunt iemand verderven
door bijvoorbeeld het eten
van vlees (1Kor.8) waardoor
een broeder ‘verloren gaat’.
Rekening houden met hen
die (nog) een zwak geweten
hebben, is nodig. Paulus is
daar heel fijngevoelig in. Bij
uitbreiding is bijvoorbeeld
ook het houden van dagen
te noemen. In de praktijk zal
de Heer ons daarin leiden.
Paulus kon met recht zeggen
dat zij (hij en medewerkers)
niemand uitbuitten.
Zij zorgden bijvoorbeeld zelf
voor eigen levensonderhoud;
de gelovigen werden zo niet
zwaar belast. Het evangelie
van genade is om niet!
 

Weest ruim voor ons.
Niemand doen wij onrecht;
niemand verderven wij;
niemand buiten wij uit
      2 Korinthiërs 7:2

Ook in dit gedeelte (7:2-16)
is de verzoening en de eruit
resulterende vrede actief.
De verzoening uit God is
het, die onze dagen nog
een ‘aangename era’ (6:1,2)
doet zijn. Maar ook werkt
het zich uit in een wandel
als zonen en dochters van
Hem (6:3-7:1).
Paulus rechtvaardigt zich
niet; hij laat verzoening, de
vrede zien. Hij wilde zeker
niet iemand onrecht doen,
of zelfs verderven door zijn
houding. Hij vraagt de vrede
te leven. Dat gold toen, en
zeker ook nu; laten wij het
voorbeeld van de apostel
navolgen!

Deze beloften dan hebbend,
geliefden, zouden wij onszelf
reinigen van iedere bezoedeling
van vlees en geest, heiligheid
voltooiend in de vrees van God.
         2 Korinthiërs 7:1

Heiligheid wijst op wat met
het heilig zijn gepaard gaat.
Zoals wij zagen, heeft ‘heilig’
twee aspecten.
Heiligheid wijst op het tweede,
dat de gelovigen, u, jij en ik,
het lichaam stellen tot levend,
heilig en God welgevallig offer.
Dat is voltooien; het tweede
aspect is een actieve wandel,
in nieuwheid van leven.  
Voltooien betekent niet een
staat van perfectie bereiken.
Dat najagen zou verkeerde
krampachtigheid opleveren.
Het is een ontspannen leven
in de liefde van God, gericht
op Vader en de ander.