Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Ik heb tevoren verklaard en 
zeg tevoren, zoals aanwezig 
zijnd de tweede keer, en nu 
afwezig zijnd, aan hen die 
tevoren gezondigd hebben 
en aan alle overigen, dat, 
ingeval ik weer zou komen, 
ik niet zal ontzien
          2 Korinthiërs 13:2

Paulus komt nu met nadruk 
naar voren. Hij kondigt aan, 
de ernst blijkt uit tevoren
verklaard en zeg tevoren. 
Dat lijkt dubbel op; het laat
zien, hoezeer de apostel om
hen bewogen was. Onder
tranen had hij geschreven; 
nu zou hij een derde keer in
hun midden komen. De 2^e
brief (deze brief) zou echter 
eerder door hen gelezen en
gehoord worden. 
De toonzetting is hier scherp
en vol liefde. Sommigen van
de Korinthiërs gingen door in
vleselijk gedrag, ondanks al 
wat tegen ze gezegd was. 
Dat gaf verdriet en moeiten 
bij anderen in de gemeente.
Maar, nu zou de apostel zelf
komen, en de zwaarte van 
die aanwezigheid zou aan de
ene kant verschrikken, maar
aan de andere kant troosten
en bemoedigen. 

Zie, deze derde keer kom ik
naar jullie toe. Op de mond 
van twee getuigen, en van 
drie, zal iedere uitspraak in 
stand gehouden  worden
    2 Korinthiërs 13:1

Paulus vreesde dat geestelijke 
groei niet bij alle Korinthiërs 
te zien zou zijn. 
Hij verwijst naar een principe
van de Thora: als een zaak 
vastgelegd moet worden, zijn 
twee of liefst drie getuigen
nodig. Hij kwam als apostel in
afzienbare tijd voor zelfs een 
derde keer in Korinthe. Zodat
hij zelf kon zien hoe het daar
was. Biddend zou hij de reis 
naar hen ondernemen. 
Zijn hart naar hen toe; het was
vol liefde van Christus en hij 
bad, dat hun harten ook ruim
zouden worden door de liefde
van God.
‘Vader maak ons hart ruimer
naar de anderen toe, zodat wij
Uw liefde kunnen tonen.’

Zie, deze derde keer kom ik
naar jullie toe. Op de mond
van twee getuigen, en van
drie, zal iedere uitspraak in
stand gehouden  worden
    2 Korinthiërs 13:1

Paulus had het ontstaan van
deze plaatselijke gemeente
gezien. De Heer riep hen in
genade door Zijn evangelie,
dat Paulus daar sprak. Ruim
anderhalf jaar kon hij spreken,
eerst in de synagoge, maar de
Joden wilden Jezus Christus
niet als hun Messias.
Paulus kon verder spreken in
het huis van Titus Justus, dat
was pal naast de synagoge.
Ook in deze geschiedenis is er
alleen verslag in Handelingen,
maar wat hij verkondigde?
Het wordt niet in Handelingen
18 gemeld. Wij vinden in zijn
brieven zijn evangelie.  
Dat was de eerste keer dat hij
in Korinthe optrad; daarna is
hij nog een keer gekomen.
Apollos verrichte arbeid onder
hen; er was groei. Er waren in
die gemeente vleselijke, zielse
en geestelijke gelovigen.  

dat weer, als ik kom, mijn God 
mij zal verootmoedigen naar 
jullie toe, en ik rouw om velen 
die tevoren gezondigd hebben 
en geen berouw hebben over 
de onreinheid en hoererij en 
losbandigheid die zij bedrijven
       2 Korinthiërs 12:21

De Korinthiërs ontvingen de
genade in Christus Jezus en
hadden die omarmd. 
Zij wisten wat de wil van God 
is, dat alle mensen gered 
worden en tot erkenning van 
de waarheid komen. 
Dat is fijn, maar zij hadden 
dit mogelijk vergeten:

Want dit is de wil van God:
jullie heiliging, dat jullie van 
alle hoererij vandaan blijven
  (1 Thessalonicenzen 4:3)

Je kunt de genade van God 
niet opvatten als tolerantie.
God is een heilig God en de
Zijnen nemen afstand van 
de ongerechtigheid en zijn 
blij met de waarheid. 
Als er onreinheid, hoererij 
en losbandigheid is, dan zal
de heilige geest (be)rouw en 
inkeer bewerken. Paulus is 
daarvan diep overtuigd; als 
zulke zonden zich voordoen,
zal dat pijn en verdriet bij de 
gelovigen veroorzaken. 
Alleen het woord van God, 
het evangelie van de genade,
kan dan reinigend en helend 
werken. 

dat weer, als ik kom, mijn God 
mij zal verootmoedigen naar 
jullie toe, en ik rouw om velen 
die tevoren gezondigd hebben 
en geen berouw hebben over 
de onreinheid en hoererij en 
losbandigheid die zij bedrijven
       2 Korinthiërs 12:21

Israël werd opgeroepen, door 
profeten als Jeremia, Hosea,
Ezechiël en Jesaja, om te breken 
met de akelige afgoderij (gruwel),
onreinheid, losbandigheid, hoererij. 
In de eindtijd zullen zij opnieuw 
de leer van Bileam en van de 
vrouw Izebel volgen en in deze 
dingen diep wegzinken.
Inkeer; het betekende bij Israël
(be)rouw over begane zonden; 
en dat zal het ook in de nabije 
toekomst zeker zijn.  
Paulus zag er als mens tegenop 
om naar de Korinthiërs toe te 
gaan. De liefde van Christus 
drong hem. Hij zag er tegenop,
niet alleen vanwege het akelige 
van vers 20, maar ook om wat 
hij hier in vers 21 benoemt:
de werken van het vlees. 
Verootmoedigend is het voor 
hem, als hij te midden van hen 
zou komen. Men ging (wellicht) 
niet actief door in losbandigheid, 
hoererij en alle onreinheid. 
Maar er was geen echt berouw 
over. Paulus zou dan zelf in de 
rouw zijn om wat hij ziet; iets 
dat voor ons even vreemd lijkt,
maar bij nader inzien logisch is.