Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Die tekst uit 2 Timotheüs 2:11-13 is voor mij lastig te begrijpen.
Er wordt naast wat we gisteren lazen, ook gezegd dat we Hem
kunnen verloochenen en dat Hij ons kan verloochenen.’

Laten we de tekst nog eens bekijken:

Het woord is betrouwbaar: immers,
indien wij gezamenlijk stierven, zullen wij ook gezamenlijk leven;
indien wij volharden, zullen wij ook met Hem heersen;
indien wij Hem verloochenen, zal ook Hij ons verloochenen;
indien wij ontrouw zijn, Hij blijft trouw, want zichzelf verloochenen
kan Hij niet.

Gisteren keken we naar de eerste en laatste opmerking van dit gedeelte.
Daar kan geen misverstand over bestaan. Onze redding is los van ons
eigen werken, het is genade.
Daarnaast merkt Paulus iets op over volharding (er onder-blijven) als
iets dat voorafgaat aan het met Hem regeren (heersen).
Dat met Hem regeren kan niet op aarde zijn, want daar zal Israël als een
koninklijk (regering) volk van priesters met hun Messias Jezus regeren
over de volkeren in de 1000 jaren en daarna op de nieuwe aarde.

‘Dat is duidelijk aanwijsbaar ja, voor het lichaam van Christus geldt dan
het regeren te midden van de hemelingen?’

Dat kan niet anders, want op aarde kunnen niet én Israël én de gemeente
regeren met Hem. Deze conclusie zou ook tegen de Schrift in gaan, omdat
Efeziërs 2:6,7 duidelijk zegt waar de gemeente is in de komende eonen.

‘Goed. Als ik het goed begrijp, is regeren met Hem een gevolg van volharding?’

Eigenlijk kun je niet anders dan dat concluderen, denk ik. Met wel het besef,
dat ook de kracht tot volharding van Hem komt en Paulus bidt daar ook voor
in Kolossenzen 1:9-11! Dat bidden wij met de apostel mee!

‘Als de Heer komt voor het lichaam van Christus, is het genade?’

Ja. Er bestaan geen voorwaarden voor de gelovigen in Christus Jezus, als
het gaat om een verzekerde toekomst met Hem.
In 2 Timotheüs 2:11-13 worden verschillende dingen gezegd door de
apostel van de genade:

Het woord is betrouwbaar: immers,
indien wij gezamenlijk stierven, zullen wij ook gezamenlijk leven;
indien wij volharden, zullen wij ook met Hem heersen;
indien wij Hem verloochenen, zal ook Hij ons verloochenen;
indien wij ontrouw zijn, Hij blijft trouw, want zichzelf verloochenen
kan Hij niet.

Met name de eerste en de laatste uitspraak wijzen op een toekomst die
vast verzekerd ligt in Hem, onze Heer. Wij stierven met Hem en dat geldt
alle leden van het lichaam van Christus; dan zullen al die leden ook leven!
Zelfs door momenten van ontrouw (en wie kent ze niet?) weten we, dat Híj
trouw is! Hij heeft beloofd en zál vervullen!

Wij zullen allen gezamenlijk tegelijk weggerukt worden en Hem in de lucht
ontmoeten. Dat is hét moment waarop Zijn trouw blijkt. Hier wordt niet het
‘in Hem blijven’ als vereiste gesteld, zoals Johannes dat bij de besnijdenis wel
doet! Degene die tot geloof komt wordt geestelijk direct in Hem, in zijn lichaam
overgezet (zie 1 Corinthiërs 12:13) door de doop in de geest van God.

Vanaf dat moment is diegene verzegeld; en dat tot in de dag van vrijkoping!

Het  is voor de gelovige in Christus Jezus: overstromende genade!

‘Het volgende punt in de lijst van verschillen komt uit 1 Johannes 2:28.’

Daar schrijft Johannes:
En nu, kinderkens, blijft in Hem, opdat wij, als Hij zal geopenbaard worden,
vrijmoedigheid hebben en voor Hem niet beschaamd staan bij zijn komst.

Welke betekenis heeft deze tekst?’

Bij Israël is dit een voorwaarde: in Hem blijven, anders staat men beschaamd
bij Zijn komst. Kun je ook zien als in Zijn woord blijven, en Johannes schrijft
daar ook over in zijn verslag van het leven van de Heer:

Blijft in Mij, gelijk Ik in jullie. Evenals de rank geen vrucht kan dragen uit
zichzelf, als zij niet aan de wijnstok blijft, zo ook gij niet, indien jullie in Mij
niet blijven.
Ik ben de wijnstok, jullie zijn de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die
draagt veel vrucht, want zonder Mij kunnen jullie niets doen.
Wie in Mij niet blijft, is buitengeworpen als de rank en is verdord, en men ver-
zamelt ze en werpt ze in het vuur en zij worden verbrand.
Indien jullie in Mij blijven en mijn woorden in jullie blijven, vraagt wat jullie
maar willen, en het zal jullie geworden. Johannes 15:1-7

Blijf je wel in Hem, dan heb je vrijmoedigheid als Hij geopenbaard wordt.
Dat is de lijn van het evangelie van de besnijdenis; het evangelie van de
voorhuid is louter genade. Dan hangt het niet af van het in Hem blijven.

Paulus schrijft glashelder in Romeinen 11:6 :

en indien het in genade is, zo is het niet meer uit de werken; anders
is de genade geen genade meer; en indien het uit de werken is, is het
geen genade meer; anders is het werk geen werk meer.

‘He wat een bemoediging ligt er in dat woord van God!
Filippenzen 4:4-7 is wel heel erg fijn.’

Het is een belofte, ook daar die de Heer ons geeft als gelovigen in
Christus Jezus. Een vrede, niet alleen met God (dat is er ook), maar
de vrede van God, die gaat ons verstand ver te boven. Dat kunnen wij
niet door denken bereiken. Al wat wij wensen en verlangen kunnen
wij bij Hem brengen, met dankzegging. Het gevolg daarvan is, dat
Hij dan Zijn eigen vrede in ons hart laat neerdalen.

‘Waar draait het dan om? Hoe kun je dan dankzeggen als het echt erg
in je leven aanloopt?’

Het gaat om het besef dat God wérkelijk alles in Zijn liefdevolle hand
heeft. Niets gebeurt bij Hem zomaar. Alles heeft Hij in zijn wijze raad
uitgewerkt en werkt het uit. God is zoveel groter dan wij.
Als je iets beseft van hoe het vanuit God gezien anders is, kun je
rusten in Hem, en inderdaad alles aan Hem overlaten.
Ook al kun je er met je verstand niet bij.

‘En dan gaat die vrede van God je hart en je gedachten bewaren als in
een vesting, in Christus Jezus?’

‘Ja, dat is de belofte die er aan vastzit. Het is iets geweldigs!’

‘Nou, het was een troostend woord gisteren, en het fijne van
het woord van God is -vind ik- dat het niet verandert.’

Het is ook de Heer die niet verandert. Hij is gisteren en vandaag dezelfde
en dat blijft zo! Dat schrijft de apostel in de Hebreeënbrief.
Het is een opbouwend woord, dat Filippenzen 4:4-7. Het blijft iets dat
een weg wijst, die je nergens anders in de Schrift tegenkomt. Er staat
iets heel bijzonders in 4:6, het gaat om: met dankzegging.

Dat zegt in feite waar heel het evangelie om draait. Er zit in het Grieks
het woord genade in. Dat is het opvallende kenmerk van Paulus’
evangelie. Het zet je hart als vanzelf aan tot danken, als je gaat beseffen
wie God werkelijk is. Een Vader die jou ziet als Zijn zoon.

‘Het is soms niet gemakkelijk om een dankwoord naar Vader toe over je
lippen te krijgen. Het water kan je tot aan de lippen staan in je leven.’

Met alle emoties die wij als mensen hebben, het lijden waarin we zitten,
is het de weg die we kunnen gaan: naar God toe en al onze wensen met
gebed en (tranen) en smeking bij God brengen. Wij vragen ons soms
verbijsterd af wat er gebeurt. En we kunnen ermee naar Vader. Hij is
veel groter dan wij en heeft ons lief. Hij overziet heel de weg.
Daarom kunnen we met dankzegging dat doen. En dat heeft gevolgen!