Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

In de Schrift is het onderkennen van verschillen erg belangrijk. God heeft verschillende woorden gebruikt om iets erover te zeggen. En God handelt anders met Israël dan met de volkeren. Zo ging Hij de weg vanaf Abram met het nageslacht, dat uitgroeide tot een volk in Egypte. Het volk werd uit Egypte verlost onder leiding van Mozes en zij ontvingen de Torah op de Sinaï. De lange geschiedenis van Jahweh met het volk is heel bewogen. Zij luisterden niet en raakten in ballingschap, door Assyrië en Babel. Later keerden ze terug in het land. Hun Messias kwam, Jezus.
Maar Hij werd door het volk niet aanvaard als hun Messias, zoals door de profeten voorzegd was. Toen Hij uiteindelijk stierf, begraven werd en opgewekt werd, keerde Hij terug naar Zijn Vader  en Petrus sprak, aangezet door de heilige geest, over de opstanding van Christus.
Later in Handelingen 13, doet Paulus hetzelfde. Dan heb  je twee zonen van Israël, Petrus en Paulus. Zij verkondigen allebei de opstanding van Christus. En toch…..zij vertegenwoordigen twee lijnen in Gods plan. Petrus heeft de leiding van de twaalf apostelen van de besnijdenis en Paulus wordt afgezonderd (Handelingen 13:2,3; Galaten 1:15) daarvan. Het gaat om twee evangeliën, dat van de besnijdenis en dat van de onbesnedenen. Het laatste wordt alleen door Paulus verkondigd. Het geeft uitzicht op een hemelse toekomst, te midden van de hemelingen. Tot het moment van de bazuin zijn wij nog op aarde. Wij leven in genade van God. Dat wij straks daar, boven, bij Christus zullen zijn, is absoluut geen eigen verdienste van ons; het is en blijft genade!
Wat hebben we toch alle reden om ons te verblijden!
Dank Hem voor deze geweldige dingen!

God heeft in Zijn grote liefde de mens niet uit Zijn ogen weggedaan, toen zij Zijn geliefde zoon kruisigden. God reageert altijd anders dan wij denken. Bij elk gericht, dat Hij uitvoert, is er toch genade in beeld. Toen de mensen Zijn zoon kruisigden, was dat een grote en grove uiting van vijandschap tegen Hem. Als antwoord gaf God aan de mensen geen vijandschap terug. Integendeel. Als bewijs van Zijn onmetelijke liefde wekte Hij zijn zoon op uit de doden!
Daarmee was de dood overwonnen, en die zal dan ook als laatste vijand weggedaan worden. Paulus is heel nauwkeurig. Hij schrijft in 1 Corinthiërs 15, dat de dood de laatste vijand is, die buiten werking gesteld zal worden! Daarover wordt niet altijd nagedacht.
Maar het is van heel groot belang! Als je Openbaring 20 leest, dan zie je, dat het beest, de valse profeet en de satan in de poel van vuur geworpen zijn. Als laatste de satan, want de twee anderen waren er 1000 jaar eerder in geworpen. Ook lees je, dat de dood (dat is de 1^e dood) en het dodenrijk (Grieks: hades, het onwaarneembare) in de poel van vuur geworpen worden. Dan zijn dus alle denkbare vijanden uitgeschakeld, buiten werking gesteld. Maar….de poel van vuur is er nog! En dat is de tweede dood (Openbaring 20:14; 21:8) voor alle mensen, die daarin geworpen worden.
Dat is dus pas echt de laatst overgebleven vijand: de poel van vuur, de tweede dood. En daarvan schrijft Paulus in 1 Corinthiërs 15:25, dat die buiten werking gesteld zal worden!  Hij schrijft ervan in het hoofdstuk, dat bij uitstek leven, opstanding ademt! En 1 Corinthiërs 15:22 is het krachtige woord van God: ‘Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden’.  Niet: allen, die in Adam zijn en allen, die in Christus zijn. Maar: ‘in Adam allen’ en ‘in Christus allen’! Dat is twee keer dezelfde ‘allen’; niemand uitgezonderd!
Alles mondt uit in leven, onsterfelijkheid, heerlijkheid! Wat een grote God he!

Sola Gratia! Alleen genade! Genade is de liefde van God, die actief handelt. Genade is altijd groter dan de zonde. Gods genade sluit de werken van de mens compleet uit.
‘Indien het nu door genade is, dan is het niet meer uit werken; anders is de genade geen genade meer. Indien het nu door werken is, dan is het niet meer uit genade; anders is het werk geen werk meer’ (Romeinen 11:6). Paulus is glashelder. Het is alleen door en uit Gods genade. Laat onze handen niet Gods genade bevuilen. En het blijft genade. Ook als een mens zich bewust is van zijn redding in genade, dan kunnen niet de eigen werken via een achterdeur naar binnen sluipen. Een bekende achterdeur is: ‘uit dankbaarheid de wet houden’ (het gedeelte ‘dankbaarheid’ uit de heidelberger catechismus). Evenmin kan de gelovige mens proberen zich aan de hoofdsom van de wet te houden: God liefhebben boven alles en je naaste als jezelf; ‘aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten’ wordt er dan elke zondag bij gezegd. Ook dit leidt tot een ellendig mens – gevoel.
Vul je hart met Zijn woord; luister, lees wanneer je maar kunt. God werkt het uit in ons leven. Het blijft: alleen genade! ‘God is het, die zowel het willen als het werken in jullie werkt, om Zijn welbehagen’ (Filippenzen 2:12,13). Het is en blijft Zijn werk, Zijn kracht, Zijn genade.
Voor gelovigen onderling is het ook: sola gratia! Genade alleen. Als dát voor alle gelovigen het basis-beginsel is, dan kan het er echt mooi aan toegaan.
Laten wij, u, jij en ik, Hem danken voor Zijn onuitsprekelijke genadegave!

Sola Fide! Alleen geloof. Ook daar staan we met ons hele hart achter. Het evangelie van God is ‘uit geloof tot geloof’ (Romeinen 1:17). Dat is, wat mij betreft: uit het geloof van God tot het geloof van Jezus Christus. Gods gerechtigheid wordt geopenbaard! Romeinen 3 spreekt daarvan.
‘Thans is echter buiten de wet om gerechtigheid Gods openbaar geworden, waarvan de wet en de profeten getuigen,  en wel gerechtigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, voor allen, en op allen, die geloven; want er is geen onderscheid’ (Romeinen 3:21,22).
Wij zien hier duidelijk, dat het draait om het geloof van Jezus Christus. Zijn geloof. Hij vertrouwde zijn God en Vader tot en met de smadelijke dood van het kruis. Hij vertrouwde rotsvast op de beloften van de Tenach, dat God Hem zou opwekken uit de doden. God bleek uiteraard betrouwbaar en wekte Hem op in de derde dag. Daardoor is die gerechtigheid van God voor allen. Dit aspect van Romeinen 3:22 wordt vaak vergeten. Men focust zich op ‘allen, die geloven’. Maar er staat, dat die gerechtigheid van God ‘voor allen’ is. Dat houdt in, dat allen die gerechtigheid zullen ontvangen, want die misten zij immers (Romeinen 3:23)!
Geloof en werken sluiten elkaar uit. Paulus illustreert dat aan de hand van Abraham.
‘Hem echter, die niet werkt, maar zijn geloof vestigt op Hem, die de goddeloze rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot gerechtigheid’ (Romeinen 4:5)
Dat is het. Alleen geloof. Geen werken. Ook nadat de mens zich bewust is geworden van zijn redding door Jezus Christus, blijft het geloof alléén. Dat is de basis. God geeft vrucht, door Zijn geest. Ontspannen wandelen in geloof.
Wat fijn, dat wij, u, jij en ik zo in geloof kunnen leven!

Sola Scriptura! Alleen de Schrift. Daar kunnen we alleen maar heel erg mee instemmen. Ja, zo is het! Alleen de Schrift, de Schrift alleen. De Heer Jezus fulmineerde regelmatig tegen de tradities, die in het judaïsme belangrijk waren. Hij zei scherp tegen de schriftgeleerden, dat zij de Schriften (Tenach) zouden onderzoeken, die getuigen immers van Hem! Wat deed de Heer in Zijn dagen na de opstanding? Hij herinnerde de discipelen aan wat geschreven staat en wat Hij zelf gezegd had! Hij opende het verstand van Kleopas en zijn kameraad, zodat zij de Schriften begrepen.
De Heer was zelf vol van de Schrift. ‘Hoe lief heb Ik Uw onderwijzing (Torah)!’ zijn woorden uit Psalm 119, die je zondermeer in de mond van de Heer Jezus kunt leggen. Zijn hart was er vol van. Het ging Hem om de eer van zijn Vader, opdat Hij het werk zou doen, wat God Hem te doen gaf. Daarom wilde Hij niets anders dan de Schriften vervullen.
De Bereëers deden niets anders dan dagelijks nagaan in de Schriften (Tenach) of ‘deze dingen zo waren’ (die Paulus sprak, Handelingen 17:10-12). Zij hadden de Schriften lief. Paulus heeft daar fijn kunnen werken. Als hij vandaag in de kerken zou komen, zou hij, Paulus, niet lang kunnen spreken.
Hem zou het zwijgen opgelegd worden, niet meer op de kansel, die Paulus! Waarom? Omdat hij spreekt, wat de Schriften zelf zeggen. Geen eigen gedachten, geen eigen inbreng. Naspreken wat de Schrift zelf zegt. (S)prekers zeggen vaak wat zij zelf denken, of wat naar de leer (van de kerk of gemeente) is. Dat komt, omdat zij vaak financieel gebonden zijn. Zij weten vaak in de eigen studeerruimte wel wat er staat, maar spreken in het openbaar anders.
Paulus schrijft op het laatst aan Timoteüs: ‘Heel de Schrift is God-geademd, en nuttig tot lering, verbetering, weerlegging, opvoeding in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen is’ (2 Timoteüs 3:16).