Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het is goed om die verschillen met de andere apostelen te zien, als het
om Paulus gaat. Op weg naar Damascus geroepen, dat is ook belangrijk?’

Het is buiten het land Israël dat Paulus geroepen werd. En buiten het
land geldt de Thora niet! Daarom kon God hem zo roepen in genade.
Omdat Saulus een geboren Israëliet is (stam: Benjamin), zou in het land
de Thora en de daarmee verbonden vloek hebben gegolden.

‘Daarover hoor je zelden iets. Maar het is wel zo. Het moet gewoon een
betekenis hebben!’

Ja, het houdt in, dat de genade waar Saulus in geroepen werd, ook de
inhoud van zijn prediking en apostelschap zou zijn. Dat moet het teken
zijn, dat God bedoelde.

‘Mooi, dat we ook hiermee bij Gods genade uitkomen. En als je doorleest
in Handelingen 9, zie je dat hij direct in de synagogen predikt, dat Jezus
de zoon van God is.’

Dat heeft alles te maken met de koninkrijksboodschap voor Israël. Saulus
was tot erkenning gekomen dat Jezus de Messias is, de zoon van God. Dát
predikte hij, maar dat deden Petrus en de apostelen ook. 

‘Kunnen we elders meer duidelijkheid krijgen wat er precies met Saulus
gebeurde in de begintijd?’

Uit Galaten 1 weten we, dat hij eerst na 3 jaar naar Jeruzalem is gegaan.
Hij vermeldt kort dat hij eerst naar Arabië ging (1:17) en weer terugkeerde
naar Damascus. Men beraamde ‘na vele dagen’ (Handelingen 9:23) een
moordaanslag tegen hem waarop hij naar Jeruzalem vertrok. 
Pas toen -dus ná een periode in Arabië en 3 jaar in Damascus- ging hij
naar Jeruzalem om de apostelen van de besnijdenis te ontmoeten!

‘Oke, nu wordt het verhaal duidelijk. En in Galaten 1:18,19 staat, dat
hij slechts 15 dagen bij Petrus was en verder alleen Jakobus zag.

‘Daardoor zie je, dat er niet eens een officiële grote vergadering van
alle apostelen bij elkaar geroepen werd. Kennelijk was die korte
periode voldoende voor Paulus om Petrus op de hoogte te stellen
van een en ander. Pas weer 14 jaar later kwam hij opnieuw in Jeruzalem!
En al die tijd bracht Paulus zijn evangelie van genade naar de natiën!

‘De koninkrijkslijn is heel goed te volgen tot en met Handelingen 8.
Dan wordt Saulus geroepen op weg naar Damascus in hoofdstuk 9.
Daarna begint de verwarring, heb ik gemerkt.’

Dat is al 20 eeuwen het geval. Als je bedenkt dat Paulus bij zijn leven
al verlaten werd door Efeziërs, Kolossenzen en Laodicenzen (Asia), kun
je je voorstellen dat er toen al verwarring was ontstaan over de boodschap
en plaats van Paulus.

‘De eerste mens waarmee Saulus te maken kreeg, was Ananias. En die moest
eerst door de Heer overtuigd worden om naar Saulus toe te gaan.’

Als je alle omstandigheden waarin Saulus geroepen werd, op een rijtje zet,
zie je de verschillen met de andere apostelen die door de Heer geroepen
werden. Sowieso is Ananias die als eerste hem ontmoette, opvallend. Zijn
naam betekent ‘Jahweh antwoordt’ of ‘Jah(weh) is genadig’. Hoe passend!
Als we de dubbele mogelijkheid meenemen, is dus het antwoord van Jahweh
op het gedrag van Saulus: genade!

‘Zo, dat is al mooi he. Onder het koninkrijksevangelie had Saulus zich moeten
bekeren en zich laten dopen tot vergeving van zonden om de gave van heilige
geest te kunnen ontvangen (Handelingen 2:38).’

Wat een enorm verschil in Handelingen 9 hè. Saulus wordt geroepen en direct
in de bediening gezet door God. Hij ontmoet als eerste Ananias, en niet Petrus
of een van de twaalf apostelen van de besnijdenis. Daardoor wordt al duidelijk,
dat het om een totaal andere roeping gaat!
Genade, zonder voorwaarden gered!

Dat is (helaas) maar al te waar. De opening van Handelingen geeft in
feite al de richting aan, wat ook niet anders kan. In Handelingen 1:3
staat:  
‘……aan welke Hij ook, nadat Hij geleden had…..veertig dagen lang
……sprekend van de dingen die het koninkrijk van God aangaan….‘

‘Het klinkt allemaal heel erg logisch. Zowel Johannes als de Heer Jezus
riepen op tot bekering ‘want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen’.’ 

  

  

   

 

‘Dat boek Handelingen vind ik nog wel wat verwarrend soms.
Want Paulus ging in de synagoge spreken en had het ook over
het koninkrijk en dergelijke.’

Dat is ook moeilijk, en leidt vaak tot verwarring. Paulus spreekt
eerst in Handelingen 13 over rechtvaardiging door geloof in zijn
toespraak in Antiochië in Pisidië. In vers 39 heeft hij het over
rechtvaardiging door geloof. En daarbij trekt hij een scheidslijn
ten opzichte van de Thora van Mozes.
Hij spreekt over de opgewekte Christus en daarna over rechtvaar-
diging door geloof.

‘Ja en als ik dan in vers 42,43 lees, zie ik dat veel Joden uit de synagoge
en de Jodengenoten meer willen horen. De heidenen wilden het ook
graag horen.’

Men hoorde iets anders dan men gewend was in de synagogen.
We lezen ook dat Paulus en Barnabas hen bemoedigden te blijven bij
de genade van God. Op de volgende sabbat kwam zelfs bijna de hele
stad samen. En dat leidde tot nijd en afgunst bij de Joden. Je ziet dus,
dat de prediking van genade direct weerstand oproept bij hen die in
slavernij onder de Thora zijn.

‘Het was een nieuwe ontwikkeling zeker? Eerder lees je toch in dat
hoofdstuk (Handelingen 13). dat Sergius Paulus als eerste echte
heiden tot geloof komt.’

Zeker, en dat nadat Barnabas en Saulus afgezonderd werden door de
heilige geest in Antiochië in Syrië. Een belangrijk moment, waardoor
Barnabas samen met Saulus – Paulus op weg ging naar de heidenen.
De naamsverandering is ook van belang; niet toevallig meldt Lucas dat
in zijn verslag bij Sergius Paulus.

‘Allemaal opmerkelijke feiten, die wijzen op grote veranderingen.’

Handelingen blijft wel een boek dat verslag doet van de ontwikkeling van
de koninkrijksboodschap, met onder andere de rol die Paulus daarin ge-
speeld heeft. De waarheden voor het lichaam van Christus vinden wij
niet in Handelingen, maar in zijn brieven!

‘Fijn, bedankt! Het wordt al meer duidelijk zo, en helpt mij de lijnen van
het besnijdenis-evangelie en dat van Paulus uit elkaar te houden.’

‘Zeg, dat in Christus Jezus is wel opmerkelijk, als je dat nazoekt.
De genade die ons is geschonken in Christus Jezus haalde jij onlangs
aan uit 2 Timotheüs 1:8-11. Dat vind ik wel heel opmerkelijk.’

Nou en of dat opmerkelijk is! Paulus zegt daar, dat die genade in
Christus Jezus vóór eonische tijden ons geschonken is. Even daarvoor
schreef hij al, dat het niet in overeenstemming met onze werken is.
Paulus is bij uitstek de apostel die schrijft van overstromende genade.

‘Ja mooi. Toch denk ik weleens aan de woorden van Petrus in Handelingen,
als hij spreekt van geloof en genade. 
En hij is toch dé apostel van de besnijdenis?’

Als je Handelingen 15 leest, spreekt Petrus van de genade van de Heer Jezus.
Daar spreekt hij over de genade. Maar van wie? Van de Heer Jezus.
Nu lijkt het bijna overdreven, maar Paulus spreekt van de genade in Christus
Jezus! Dát is de specifieke boodschap waardoor de gemeente, het lichaam van
Christus, geroepen wordt. In hetzelfde stukje schrijft hij namelijk ook van
redding en roeping!

‘Ja, nu wordt het duidelijker. Omdat Petrus ook spreekt van genade en geloof,
denk je bijna dat Petrus en Paulus dezelfde boodschap brachten. Maar nu zie
ik, dat er een opmerkelijk verschil is.’

Dat bevestigt wat Paulus in Galaten 2:7-9 schrijft. Twee evangeliën en twee
apostelschappen. Genade van de Heer Jezus hoort bij Petrus en de besnijdenis
en de genade in Christus Jezus bij Paulus en de onbesnedenen.

‘Dat dat al vóór de eonische tijden was gegeven, maakt het zó bijzonder!
Dat wordt bij Israël nooit gezegd. Wat een genade hebben wij ontvangen!’