‘Bijzonder toch, hoe vol betekenis al die gebeurtenissen rondom de
Heer Jezus zijn.’
Na Zijn gevangenneming liepen de discipelen weg. Petrus ging mee
naar binnen en verloochende Hem  en Hij werd voorgeleid voor het
Sanhedrin. Contrast kon niet groter en het had andersom moeten
zijn. Men zocht -naar de Thora- 2 getuigen die eenzelfde getuigenis
konden geven zodat ze Hem konden veroordelen.
‘Als je er goed over nadenkt, was het iets heel aparts. Het lijkt net,
alsof men Hem al veroordeeld had.’
Precies. Hij moest weg, Hij hinderde het machtsspel van het San-
hedrin. Zij hadden heerschappij over het volk, zij waren de leiders
die het volk allerlei wetten en regels oplegden, waar ze zichzelf niet
aan hielden. Terwijl Hij de weg, de waarheid en het leven is.
Daarom is de tegenstelling zo magnifiek groot. Men begreep de
uitspraken die Hij deed, niet goed, maar men veroordeelde Hem
wel op grond ervan!
‘Het moest uiteindelijk wel zo gaan, zo lees je dat alles in Vaders
hand was en is!’
Exact. Hij sprak van de tempel van Zijn lichaam. Hij gebruikte die
stijlfiguur (metafoor) om aan te geven, dat de geest van God in Hem
woont en dat Hij op de derde dag zal opstaan. Men nam letterlijk
wat Hij figuurlijk bedoelde! En later zou men heftige geschillen uit-
vechten of ‘…dit is Mijn lichaam…’ nu wel of niet letterlijk was, als
het gaat om het avondmaal.
‘Zelfs een Nicodemus (de leraar van Israël) begreep niet wat de Heer
met ‘wederom geboren’ bedoelde.’
De Heer liep tegen het ongeloof en daarmee onbegrip van Zijn eigen
volk aan. Dat bleek ook toen Hij in een schijnproces door het Sanhe-
drin ter dood veroordeeld werd. Van tevoren stond al vast, dat Hij
uit de weg geruimd moest worden. Daarom waren valse getuigen vol-
doende, als ze alletwee maar hetzelfde zouden beweren. De waarheid
leidde echter tot Zijn veroordeling!