Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Inderdaad, de tekenen van 
apostel werden bewerkt 
onder jullie, in alle 
volharding; in zowel tekenen 
als wonderen en krachten.        
2 Korinthiërs 12:12

Ook Paulus had te midden 
van hen tekenen, wonderen
en krachten kunnen doen. 
Dat had voldoende bewijs
moeten zijn dat ook hij een
echte apostel van Christus 
Jezus was. 
Niettemin liet men zich in
die gemeente imponeren 
door wat andere apostelen 
deden. Men beschouwde 
anderen als ‘beter’ omdat 
zij ‘betere sprekers’ waren.
De inhoud van het woord 
van het kruis sloot niet zo
aan bij de zielse, vleselijke 
gelovigen. Vandaag is dat 
zeker niet anders; leraren 
die het gehoor kietelen en
intussen afwijken van het
evangelie van Paulus, men
luistert gretig naar wat zij 
zeggen. Het gaat gepaard 
met ‘tekenen’ en vooral de
‘wonderen’ (genezing, een
profetie), daar komt men 
op af. 
De belofte aan de luisteraar 
is welvaart en succes; niet
zelden is het ‘getuigenis’ 
het melden van voorspoed
en materieel rijk worden. 

Ik ben onbezonnen geworden,
júllie noodzaken mij, want ik
moest door jullie aanbevolen
worden, want ik leed níet in
iets gebrek vergeleken met
de opperste apostelen, ook al
ben ik níets.
         2 Korinthiërs 12:11

‘De opperste apostelen’ is ook
met wat ironie geschreven. Zij
werden door een aantal uit de
gemeente van Korinthe op een
voetstuk gezet. Paulus stond in
hun ogen op lager niveau.
Zo is het doorgaans ook in het
christendom. Daar is Petrus de
opvolger van de Heer zelf. Zo is
de waarheid ondergesneeuwd
geraakt. Wij mogen dankbaar
gebruik maken van de enorme
herontdekking van Paulus’
evangelie in de allerlaatste
dagen van deze boze eon.
Paulus besefte uit zichzelf in
Gods ogen niets te zijn, en
toch in Christus Jezus een
heilige en gelovige broeder.  

Ik ben onbezonnen geworden,
júllie noodzaken mij, want ik
moest door jullie aanbevolen
worden, want ik leed níet in
iets gebrek vergeleken met
de opperste apostelen, ook al
ben ik níets.
         2 Korinthiërs 12:11

Opnieuw de ironische onder-
toon als de apostel dit schrijft.
Hij is ‘onbezonnen’, juist nu hij
zijn zwakheden (waarin hij ook
nog roemt) aangeeft.
Dat alles overkwam de andere
apostelen (van de Besnijdenis)
niet. Omdat men voortdurend
Paulus en zijn medewerkers in
de dienst vergeleek met die
van de Besnijdenis, moest hij
zich verdedigen. Brieven van
aanbeveling had hij evenwel
niet nodig; de gelovige daar in
Korinthe waren zijn ‘brieven’,
leesbaar, van Christus.
Paulus kon, verwijzend naar
de Heer Christus Jezus, echt
stellen dat hij geen gebrek,
geen tekort had.
De Heer had hem verzekerd,
dat Zijn genade genoeg, Zijn
kracht toereikend is.
Ook voor u, jou en mij.

in vervolgingen, in benauwd-
heden ter wille van Christus.
Want wanneer ik ook maar 
zwak ben, dan ben ik krachtig
   2 Korinthiërs 12:10^b

Al wat Paulus overkwam; het 
was ter wille van Christus. 
Dat was het geheim waardoor
hij kon volharden. Het ging om
de eer van Christus. Het was de
genade, om te lijden voor Hem.
Als wij zwak zijn, is dat ‘de kans’
voor Christus om Zijn kracht te
tonen. Wij lezen dat in Paulus’
leven. In hachelijke situaties 
kon hij opmerkelijk doorgaan,
handelen, spreken. 
Hij was zwak; en de Heer gaf
ongekende kracht. 
Wij zijn zwak; de Heer geeft in
Zijn genade, de kracht, nodig
om er onder te blijven.

…zoekt wat boven is, waar 
Christus is, aan Gods 
rechterhand zittend. Weest 
bedacht op wat boven is, 
niet op wat op de aarde is
                                 Kol.3:1b,2