Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het draait in heel Gods plan om Golgotha.’

Exact. Daar werd Hij gekruisigd, en dat kruis heeft beslissende betekenis in
ons leven en voor de gemeente die het lichaam van Christus is. Het is ook
allesbeslissend als het gaat om de oude mensheid. Je kunt niet zeggen, dat
God het kruis nooit gewild heeft. Anders zou er geen bepaling in de Thora
opgenomen zijn waardoor de vloek van de Thora op de Gekruisigde zou rus-
ten; er wordt daar (Deuteronomium 21:23) gesproken over een aan het hout
gehangene.

‘Juist in verband de met verzoening van het al wordt het kruis genoemd.’

In Kolossenzen 1:20 zegt de tekst, dat God door het bloed van Zijn kruis
vrede maakt en dat God door Hem (de Zoon van Zijn liefde) het al weder-
zijds met Zich verzoent. Dat geldt voor de aarde (de mensheid) en voor de
hemelen (de onzichtbare hemelse machten en krachten). Alles is erin be-
grepen. Al wat God schiep aan mensen en hemelingen, dat gaat mee in die
verzoening!

‘We zijn gezegend, alleen door dit te weten en te geloven.’

Het is het antwoord op alle vragen die mensen hebben, ten diepste. Gods
liefde betoond in het allerhoogste Offer dat gebracht kon. Al het andere
verwees naar Hem. Het dichter bij God komen, de toenadering tot Hem;
het was wel geregeld in de eredienst van Israël, maar alleen de hogepries-
ter kon slechts één keer per jaar naderen in het heilige der heiligen. Daar
sprak Ieue boven het beschermdeksel.

‘De hogepriester kon alleen naderen met bloed.’

Ja, dat moest gesprengd worden voor de ark en op het beschermdeksel.
Het sprak in type van het ware bloed, het bloed van Zijn kruis. Dat dat zo’n
reikwijdte zou hebben, was nooit vermoed in Israël. Na de periode van de
Thora, waarin het nauwelijks mogelijk was voor een gewone sterveling om
echt dicht bij Ieue, de God van Israël, te kunnen komen, is de toegang tot
Vader zo breed en wijd mogelijk! 

‘Het onderscheid tussen geest en vlees komt na het kruis scherp aan het
licht.’

Dat is een zeer belangrijk punt bij Paulus. Aan de Korintiërs schrijft hij, dat
hij onder hen niets anders wilde weten en prediken dan Jezus Christus en die
gekruisigd. (1 Corinthiërs 2:1-5). De gevolgen van die boodschap laat hij zien,
en dat is dat hun vleselijke verdeeldheid: ‘ik ben van Paulus, ik van Kefas,
ik van Apollos, ik van Christus’ te maken heeft met een niet verstaan van de
gevolgen van het kruis. Eénheid is er op basis van het kruis!

‘Het punt is zeer duidelijk. Zij waren nog als kinderen bezig, geestelijk gezien.’

Het menselijke vlees (eigen ik, eigen wil, eigen leven – hoe je het noemen wil)
wil de gevolgen van het kruis niet accepteren. Op Golgotha werd het vlees
wérkelijk afgesneden. Daar was de letterlijke, vleselijke besnijdenis slechts
een type, een schaduw van. Op Golgotha werd het vlees afgesneden in en
met de besnijdenis van Christus. Dat laat Paulus duidelijk zien in Kolossenzen
2:9-11. Hij noemt daar ook bij: niet met handen verricht.

‘Tsja, veel duidelijker kun je niet zijn.’

Het is net als met de waterdoop. Wanneer mensen zich nog letterlijk (die wel
met mensenhanden gebeurt) laten besnijden, zijn ze nog steeds bezig met het
type, en niet met waar het werkelijk om draait: Golgotha. Daar werd het vlees
afgesneden en zou het geen rol meer spelen. Gods geest is de werkzame kracht
in ons leven, Christus is –als het goed is- ons leven, ons nieuwe leven, ons ware
ik. Dat leven in ons leeft tot eer van God, dat kan nooit veroordeeld worden,
want het is Zijn opstandingsleven in ons!

‘Wat is dat verhaal van die verloren zoons toch bijzonder.’

Het toont zo scherp de verschillen tussen de reiligieuze en andere mensen.
Er zijn heel wat meer religieuze mensen en in het christendom leeft men dan
ook meer als religieus dan als echt gelovig mens. Door geloof leven, is wat
met Gods genade in overeenstemming is. Dat zegt Romeinen 4:16. Men wil
er dan ook niet aan, dat er vanaf Adam geen wet was. De Thora werd pas bij
Mozes doorgegeven. De 10 woorden en al wat erbij gegeven werd.

‘Ja, het is zo duidelijk wat Paulus schrijft.’

Ja, hij schrijft als enige apostel duidelijk onderscheid tussen wet en genade,
werken en geloof, eigen gerechtigheid en die van God. De anderen spreken
daar niet over. Men vindt Paulus al snel te moeilijk. Omdat men meer en va-
ker spreekt en preekt uit de evangeliën en de brieven van de besnijdenis, is
er weinig begrip van en belangstelling voor de brieven van Paulus. En als ze
al gelezen worden, begrijpt men ze niet.

‘Ze noemen Paulus moeilijk en dogmatisch.’

Dat is hij helemaal niet. Het heeft te maken met een geestelijk verstaan van
zijn boodschap. Luther kwam helaas niet verder dan een afgezwakt begrip
van de rechtvaardiging door geloof alleen, door genade alleen. Maar of hij
ten diepste Romeinen 8:1 begrepen heeft? Lastig te zeggen. Heel bevrijdend
werkt dat en vleselijk denkende mensen trekken hieruit de conclusie, dat je
dus maar raak kan leven. Maar het tegendeel blijkt uit het vervolg in Romei-
nen 8. Geest tegenover vlees! Genade!

‘Geweldig, dat wij in Christus en door Christus compleet gemaakt zijn.’

Wij zijn in Hem compleet gemaakt. We hoeven niet volmaakt te worden of
ernaar streven onszelf te verbeteren. Het gaat niet om de verbetering van de
mens door het geloof. Het gaat erom, dat Christus door het geloof binnen
komt door Zijn geest en dat Hij Zijn leven in ons uitwerkt. Het is dus niet zo,
dat wij zelf moeten werken aan onze reddding, of dat wij meer moeten ge-
loven om zelf dichter bij God te komen.

‘Ja, het is toch zo, dat Hij, Christus, ons leven is geworden?’

In Galaten 2 schrijft de apostel, dat hij wel leeft, maar er is een ander ik
in de plaats gekomen voor zijn oude ik. En dat is Christus. En dan zegt hij:

voor zover ik nu nog in het vlees leef, leef ik door het geloof van de Zoon
van God, Die mij liefheeft en Zichzelf voor mij overgeeft

Het spreekt voor zich, dat zo’n leven –dat al uit het graf verrezen is- geen
enkel ritueel of iets dergelijks nodig heeft. Ook niet het voorhouden van de
10 woorden. Dat leven van Hem ademt liefde. En liefde van God gaat boven
genoemde normen uit.

‘We hebben dus geen godsdienstige gewoontes meer nodig?’

Juist in Galaten spreekt hij daarover. De grondbeginselen van de wereld, de
religieuze inzettingen van welke stroming dan ook –ook het Jodendom- gel-
den niet meer voor hen die in Christus Jezus zijn. Die zijn in Hem een nieuwe
schepping, dan ben je voorbij al die gewoontes. Wanneer de christen dat zou
beseffen, dan zouden we van een hoop ‘gedoe’ verlost zijn en bovendien veel
gelovigen ware vrijheid, die in Christus, ervaren. 

‘We zien in de profeten de naderende voetstappen van de Heer Jezus.’

Ook daarin zijn we bevoorrecht. We hebben een enorme vroegere verwach-
ting in Christus (Efeziërs 1:12). Dat geldt voor alle leden van Zijn geestelijke
lichaam, de uitgeroepen gemeente. Zij zijn en zullen zijn: tot lofprijs van Zijn
heerlijkheid en van de heerlijkheid van Zijn genade. Dat we dat meer besef-
fen. Dat zou ons van binnen verder echt vrij maken. Vrij van de neerdrukken-
de gedachten, die ons schuldig doen voelen.

‘Ja, het wettische denken zit ons in de genen, als calvinisten.’

Zeker. Het kost zeer veel tijd en geestelijk begrip ontvangen om daaruit los
te komen. Niet om losbandig te leven, maar om alles van God en Zijn gena-
de te verwachten. Je hoeft niet tegen de zonde te strijden. Het is niet nodig
neergebukt door het leven te gaan als gevolg van mislukkingen. God zet je
in Zijn genade, elke dag weer. Hij werkt het in ons leven uit, Hij is genadig.
Hij heeft ons bovenmate lief en we kunnen nooit uit Zijn hand vallen. Nooit.

‘Ja, fijn om zo opgebouwd te worden.’

In het schrille contrast tussen de twee verloren zoons zien we de tegenstel-
ling tussen een wettisch denken en de werking van de genade van God in
het leven. Het ene bracht verwijdering tussen de zoon die wel in en rond
het huis van de vader was gebleven, maar nog niet echt thuis was gekomen.
Het andere bracht feest en verbondenheid, liefde en eenheid. Genade van
God blijkt uiteindelijk het enige principe waardoor de mens werkelijk thuis
bij Vader kan komen én blijven!