Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het kwaad in de wereld blijft voor velen een onoplosbaar raadsel.’

Helaas voor veel christenen ook. Als erop doorgevraagd wordt, komt men
er niet uit. Of er wordt gezegd dat de satan de schepper van het kwaad is,
maar dat staat nergens in de Schrift. Men zegt meestal, dat de satan
ooit een goede engel of zoiets was en later in zonde viel. De zonde van de
hoogmoed. Als ‘bewijs’ worden daarvoor Jesaja 14 en Ezechiël 28 in stelling
gebracht.

‘Dat wordt aan bijbelscholen en theologische scholen onderwezen ja.’

En als men goed leest, loopt men op de context vast. Want in Jesaja 14 gaat
het over de koning van Babel en in Ezechiël 28 over de vorst van Tyrus. In
Mattheüs 4 spreekt de Heer niet tegen, dat alle koninkrijken van de aarde
onder het beslag van de tegenstander staan. Niet alleen Babel en Tyrus.
Verder staat in Jesaja 14, dat de koning van Babel een man is en dus geen
geestelijke macht. De vorst van Tyrus kan eventueel een geestelijke macht
zijn, maar regeert slechts over Tyrus.

‘Men loopt dus vast en dan is er geen bewijs voor een val van de satan?’

Precies. Dan moet je dus concluderen, dat de duivel als tegenstander ge-
schapen is en daarom altijd dat werk van tegenstaan doet en in feite niet
anders kan. Daarmee heeft God niet gezondigd toen Hij dit wezen schiep,
want deze doet exact wat van hem verwacht wordt. Hij kan niet meer
doen dan hem toegestaan wordt, zo lezen wij in Job. Job erkende dat het
kwaad van Ieue (Jahweh) kwam:

Maar hij zei tegen haar: Je spreekt zoals één van de dwaze vrouwen spreekt.
Zouden wij het goede wel van God ontvangen en zouden we het kwade niet
ontvangen? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.

Job erkende dat het kwaad van God komt. Hij zegt dat tegen zijn vrouw,
die verbitterd reageert op de enorme rampspoed die hen overkwam. Zij
wilde dat Job God zou vervloeken of verwensen en dan sterven. Job laat
in zijn reactie duidelijk geloof zien.

‘Duidelijk gisteren. De uitkomst van Gods plan is dat al het kwaad
voor altijd zal verdwijnen.’

Romeinen 8 zegt, dat God alles doet meewerken tot het goede. Dat wordt
daar op het leven van de gelovige toegepast, maar geldt op alle niveaus
in de loop van de eonen. Daaronder valt dus ook het kwaad. Voor veel
christenen geldt, dat zij denken in de termen van de Zoroaster religie, de
oude Perzische gedachten, dat er een goede en kwade macht met elkaar
strijden (licht tegen duisternis) en dat de uitkomst daarvan hoogst on-
zeker is.

‘We werden grootgebracht met dat soort gedachten, ja.’

In dat denken zitten ook elementen van de Manicheïsme. Augustinus was
jarenlang toehoorder bij deze club, die een totale tegenstelling leert van
goed en kwaad, licht en duisternis, ziel en stof et cetera. Nadat Augustinus
zich bekeerd had tot het christendom werd hij een fel bestrijder ervan.
Maar elementen van dit denken vind je ook bij Augustinus terug en deze
‘kerkvader’ heeft nog zeer grote invloed op veel kerkelijke theologen van
vandaag.

‘Er wordt meestal geleerd, dat de meerderheid van de mensen voor eeuwig
verloren gaat omdat zij niet uitverkoren zijn of niet hebben gekozen voor
Jezus tijdens hun aardse leven.’

Dat is dan een grote overwinning voor de satan, het kwaad en al wat daar-
mee verbonden is. God verliest in die visie namelijk de meerderheid van
Zijn mensen in de klauwen van de satan. Het licht verliest het van de duis-
ternis. En daarom zijn veel christenen aan het strijden tegen de duisternis
of tegen het kwaad. Wat een karikatuur van wat de Schrift zelf leert! Daar-
in wordt wel van die tegenstellingen gesproken, maar uiteindelijk is alles
uit God. Dat schrijft de apostel van de natiën in Romeinen 11:36,
1 Corinthiërs 8:4-7 en 2 Corinthiërs 5:17-19.

‘En in Jesaja 45 staat ook duidelijk, dat Ieue (Jahweh) de schepper van het
kwaad is.’

In Jesaja 54:16 staat dat Ieue (Jahweh) de verwoester heeft geschapen om
te vernielen. Uit vers 10 en 17 (en de andere verzen) blijkt daar, dat Ieue
die uitspraak doet. Natuurlijk slaat dat ook op volkeren die als gericht op
Israël afgestuurd worden als Israël niet Ieue, maar de afgoden diende,
maar heeft ook een toepassing op geestelijke machten. Dat God uiteinde-
lijk verantwoordelijk is voor het kwaad, blijkt ook hier weer. En dat kan Hij
zijn omdat Hij de enige ware God is en alles in Zijn hand heeft!

‘Nu eindigden wij gisteren met de satan die in de poel van vuur werd
geworpen. Maar blijft hij daar voor eeuwig?’

De vraag stellen is hem beantwoorden. De tijdsduur van de poel van
vuur op zich wordt niet letterlijk vermeld. Wel de tijdsduur van de
pijniging van het beest, de valse profeet en de satan. Bij deze vermeldt
de Schrift, dat zij duurt ’tot in de eonen van de eonen’. Dat zijn de laatste
twee eonen, de duizend jaren (Openbaring 20:1-7) en de daarop volgende
tijd van de nieuwe hemelen en de nieuwe aarde.

‘Maar de satan wordt toch pas ná de duizend jaren in de poel van vuur
geworpen, en die andere twee daarvoor?’

Ja, maar de Hebreeuwse manier van rekenen is zo, dat een deel van bij-
voorbeeld een dag geldt als de hele dag, of een deel van de voorafgaande
eon geldt als heel de eon. De satan wordt iets voor het einde van de vierde
eon (die echt eindigt met de verbranding van de huidige hemelen en aarde)
in deze poel van vuur geworpen. Dan geldt dat in de Hebreeuwse rekening
als de hele eon.

‘Daarom kan van alle drie gezegd worden dat zij gepijnigd zullen worden tot
in de eonen van de eonen?’

Zo lang de vijfde eon duurt, zo lang heeft de poel van vuur voor hen die
functie. En voor de mensen die erin geworpen worden na het gericht van de
grote witte troon geldt, dat zij in de tweede dood zijn. Zij worden in die poel
dus niet gepijnigd, maar zijn dood. Totdat zij levendgemaakt worden als laat-
ste groep van de rangorde die in 1 Corinthiërs 15:22-28 genoemd wordt.

‘Dus als de laatste eon eindigt, is dat omdat die mensen die in de poel van
vuur waren, levendgemaakt worden en de drie geestelijke machten niet
langer gepijnigd zullen worden?

Dit is wat de Schrift naar voren brengt, en dan komt God tot Zijn doel
met allen. Allen zijn dan onder de gezegende voeten van Christus Jezus
gebracht, zij onderschikken hun hele ‘bestaan’ dan aan Hem. Dan is Gods
plan van eonen voltooid en zal God zijn: alles in allen!
En blijkt hier, dat dus ook het kwaad zijn functie heeft gehad, en God zelf
blijkt bij machte te zijn, uit het kwaad het goede (de redding van allen)
voort te brengen. Het leidt dus uiteindelijk tot het goede: onderschikking
van allen aan de Zoon en de Zoon (Christus Jezus) zal dan volledige onder-
schikking aan Zijn God en Vader tonen, dan is het einde bereikt, en valt
de tijd weg.

‘Boeiend dat we gisteren eindigden met Job en wat hem overkwam.
Er staat, zo las ik, dat hij met zijn lippen niet zondigde.’

Exact. Hij schreef het kwaad, dat hem overkwam -en dat was erg veel-
toe aan God, terwijl in de geschiedenis duidelijk wordt gemaakt, dat
de satan dat Job aandeed. God corrigeerde Job niet, toen Job zei:

Naakt ben ik uit de buik van mijn moeder gekomen
en naakt zal ik daarheen terugkeren.
Ieue (Jahweh) heeft gegeven en Ieue (Jahweh) heeft genomen;
de Naam van Ieue (Jahweh) zij geloofd!
In dit alles zondigde Job niet en schreef hij Alueim (Elohim) niets
ongerijmds toe.

‘Wat een heerlijke zekerheid, alles van God te verwachten, dat Hij Zijn
plan zoals Hij zich voornam zal uitvoeren!’

Het komt allemaal van de God van alle genade. Hij staat aan het begin
van alles, en als dat zo is, dan kan het niet anders, dan dat Hij ook aan
het einde van alles zal staan. Mogelijk hebben heel wat gelovigen daar
niet zoveel moeite mee. Waar zij vaak wel mee zitten, is dat alles ook
door Hem is. Paulus stelt dat onomwonden in Romeinen 11:36.

‘Veel mensen zijn wel gelovig, maar in de praktijk blijken zij de heldere
uitspraken van de Schrift niet te aanvaarden.’

Dat is wat je steeds ziet. Helaas. De reden dat Israël niet in de rust kon
ingaan, was door ongeloof. Romeinen 11 zegt zelfs dat zij (Israël) een geest
van diepe slaap hebben ontvangen, ogen om niet te zien en oren om niet te
horen, tot op deze dag. Even daarvoor staat: zij werden verhard. Niet: zij
verhardden zichzelf; nee: ‘zij werden verhard’. Zowel het verharden als het
ontvangen van een geest van diepe slaap, ogen om niet te zien en oren om
niet te horen, het zijn allerlei vormen van kwaad.

‘Ja, dat is zo, eigenlijk nooit zo op deze manier bekeken.’

Wat de Schrift in Romeinen 11:7,8 nadrukkelijk verklaart, is dat God deze
‘dingen’ doet! Dus hier zien we, dat diverse vormen van wat wij als ‘kwaad’
ervaren en zien, rechtstreeks in verbinding met God gebracht worden! Kijk,
wij zouden niet op de gedachte komen, dat het geestelijk verdoofd zijn, blind-
heid (geestelijke blindheid) en doofheid (Zijn woord niet verstaan) van God
afkomstig zouden zijn. Maar de Schrift leert het in Romeinen 11 uitdrukkelijk
wel! En: wie ben jij, o mens, dat je God zou tegenspreken?

‘Ja eigenlijk ongelooflijk wat daar staat. Als je deze woorden goed tot je door laat
dringen, is het heel bijzonder!’

Laten we ons diep verwonderen over zo’n grote God, die al dit kwaad doet. Daar-
mee zondigt God echter niet! Degenen die beweren dat hiermee God tot auteur
van de zonde gemaakt wordt, moeten de Schriften eens goed op de begrippen
‘kwaad’ en ‘zonde’ raadplegen. Zij zullen ontdekken, dat deze beide woorden in
de Schrift nauwkeurig afzonderlijk van elkaar gebruikt worden. Kwaad hoeft
volgens de Schrift nog geen zonde te zijn! Job ontving de rampspoed (het kwaad)
in zijn leven uit de hand van God! Daarmee bleek hij meer gelovig dan vele ge-
lovigen vandaag de dag.