Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het is een feit. Wij werden met Hem gekruisigd.’

Het is de boodschap die Paulus alleen bracht. Je leest er bij de apostelen
van de besnijdenis niets over. Niets. Wat te denken van deze woorden:

Want de liefde van Christus dringt ons, dit oordelend, dat indien Één
voor allen stierf, zij dus allen stierven                              2 Corinthiërs 5:14

Kijk, de grootste heerlijkheden van Christus zullen niet gebaseerd zijn
op iets dat Hem op aarde vooraan deed staan of voorop deed lopen.
Veel eerder is dat gefundeerd op Zijn diepste vernedering. Het kruis!

‘Tsja, het is maar al te waar. Door lijden tot heerlijkheid.’

Dit is de weg van de Zoon van Adam, maar ook de weg van de zonen
van Adam. U, jij, ik. We hebben niets te vertellen. Ook onze toekomstige
plaats en positie zijn niet te danken aan wat wij in dit leven aan succes
behaalden. Bij ons geldt, dat de heerlijkheid die wij zullen ontvangen,
niet gegrond zal zijn op succes, maar op de moeiten, de pijn en de ver-
ootmoediging die ons overkomt omdat we Hem trouw zijn.

‘Dat is ook een aspect van de werking van het kruis in ons leven?’

Ja, en de vervolging komt juist van de religieuze kant. Dat is nu zo, toen
was dat ook zo. Pilatus zou Hem niet uit zichzelf tot het kruis veroor-
deeld hebben. Hij werd klemgezet (over dwingen gesproken!) door de
religieuze leiders van zijn dagen. Het waren juist de overpriesters, die
dé vertegenwoordigers van Israëls God waren, die hem dwongen Hem
te kruisigen. Van die kant kunnen ook wij vervolging en vernedering
verwachten. En hebben die wellicht al ondergaan.

‘Hij werd gehoorzaam tot de dood, de dood echter van het kruis.’

En door wie? Door de religieuze kant van de mensheid. De diepste
vernedering en verootmoediging was de weg naar het kruis en de
kruisiging zelf. Maar het zal Hem ook de hoogste heerlijkheid brengen.
God zal Hem uitermate hoog verhogen, nu Hij zo’n diepe weg gegaan
is. Hem de naam boven alle naam schenken, opdat in de naam van
Jezus alle knie buige en alle tong van harte belijde, dat Jezus Heer is,
tot verheerlijking van God, de Vader!    

‘Wat zou het gevolg van deze daad van de mensheid zijn?’

Dat zegt Zijn Thora, die heilig is:

Ziel voor ziel, oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet
                                                                                                 Deuteronomium 19:21

Hieruit leren wij, wat de mensheid verdient. Wat zij met dé Zoon van Adam
deden toont ons wat met allen die uit Adam voortkomen en wél zoncigden.
En bovendien bezondigden zij (wij) zich aan Hem, door Hem te kruisgen.
Daarom is moet het gevolg voor de mens zijn: kruisiging.

‘Tsja, zo gezien logisch, dat ook wij dit verdienen.’

Toen Adam zondigde, was het gericht niet alleen voor hem bestemd. Heel
de mensheid ondergaat het resultaat van de zonde van Adam. Dit geldt óók
voor de effecten van de gehoorzaamheid van Christus. Zijn dood wordt allen
toegerekend (in Gods oog):

zoals het door één krenking voor alle mensen veroordeling betekende, zo
komt het ook door één daad van gerechtigheid voor alle mensen tot recht-
vaardiging ten leven                                                                     Romeinen 5:18

De dood van Christus was voor allen en zal niettemin allen redden van de
enorme gevolgen van Adams zonde.

‘Ik vind het geweldig. In één woord. Prachtig.’

Paulus gaat door met het evangelie:

want evenals door de ongehoorzaamheid van één mens de velen als recht-
vaardigen ingezet werden, zo zullen ook door de gehoorzaamheid van die
Éne de velen als rechtvaardigen ingezet worden                    Romeinen 5:19

In dit huidge beheer (administratie) van genade erkennen de gelovigen, dat,
in de geest, de kruisiging van de mensheid het terechte gericht van God is.
Vanzelfsprekend rekenen de gelovigen zichzelf daarbij. Onze doop naarbin-
nen de dood van Christus betekent, dat onze oude mensheid gezamelijk met
Hem gekruisigd werd (Romeinen 6:2-6)!

Op 31 maart 2015 werd met elkaar gesproken over de verzen die
spreken van de werken van het vlees. Ook vers 21, dat altijd veel
discussies oplevert, kwam aan de orde. Kun je je redding en
eonisch leven verspelen wanneer je de werken van het vlees doet
als gelovige? Wat is het koninkrijk van God? Dat en meer kwam
aan de orde op deze avond. Luister hier: deel A en deel B. 

‘Bijzonder hoe Hij leed en stierf.’

Dat was, zou je kunnen zeggen, de geestelijke climax, het snijpunt in de ge-
schiedenis van de mensheid. Van meet af aan ging het bij de mensheid om
onderschikking. Adam werd in eerste aanleg gesteld tot onderschikker, om
zo te lijken op (adm in het Hebreeuws betekent: meest-GELIJKe) AL (God),
grote Onderschikker. Dit krijgt gevolg na hem: de man over de vrouw, de
eerstgeborene over de rest, de oudere over de jongere, de hele mensheid
over de andere schepselen geplaatst.

‘Maar het ging om de onderschikking van de mens aan AL.’

Ja, de opsomming hierboven reflecteert (weerspiegelt) de onderschikking
van de mensheid aan AL. Dat was van meet aan de bedoeling. Uiteindelijk
zal de Heer Jezus Christus (om Hem draait Gods plan) de hele mensheid tot
onderschikking aan Vader brengen. Nu is er eerst iets gebeurd: Adam zon-
digde, overtrad en krenkte. Daardoor is de mensheid niet onderschikkend
maar rebelleert tegen Hem. Daarom verliet de Heer Zijn enorme heerlijk-
heid bij Vader en werd Mens.

‘Dat liep uit op waar we komende vrijdag bij stilstaan.’

Hij kwam om de mensen te winnen in zachtmoedigheid, goedheid en genade.
Maar zij verwierpen Hem en kruisigden Hem zelfs. Zo kwam Hij onder de
vloek van AL. Dat gebeurde door toedoen van de heiligste aardse natie: Zijn
volk Israël en van de grootste wereldlijke macht van die dagen: Rome. Dat
gebeurde in Jeruzalem, waar hoge vertegenwoordigers van beide onderschik-
kende machten aanwezig waren en konden samenspannen tegen Hem.

‘Het is wat; beide machten ballen samen om Hem te doden.’

Hieruit blijkt, dat zij hun macht om te onderschikken misbruikten. En we zien
dat onder leiding van Kajafas en Pilatus de Heer een speelbal werd in de han-
den van hoge(re) machten, tot de dood van het kruis. Hoewel Pilatus zeer
grote aarzelingen had; hij vond immers geen schuld in deze Mens. Lukas 23:
13-16, 22 verhaalt hoe hij Hem nog vrij probeerde te krijgen. Maar de over-
priesters en de schriftgeleerden (Sanhedrin) zorgden ervoor, dat Hij toch ver-
oordeeld werd. Zo zien we, dat de religieuze leiding van de mensheid Hem
overgaf om gedood te worden!

‘We hebben gisteren nog niet naar Johannes gekeken. Wat zegt die?’

Johannes getuigt hetzelfde, hij geeft aan:

….Echter, op één van de sabbatten, kwam Mirjam Magdalena naarbinnen
het graf in de ochtend……

Dit stemt helemaal overeen met de andere drie. Geen twijfel mogelijk. Het
was op een gewone weeksabbat. Hij werd opgewekt uit de dood op zo’n
normale weeksabbat. Prachtige benadrukking van het feit, dat die dag door
Ieue voor Zijn volk Israël (niet voor de natiën) aangewezen was om te stop-
pen met werken!

‘Ja mooi. Wij leven vanuit en door de rust van het geloof.’

Zo is het. Nu wij in feite in Hem, in Christus, deel uitmaken van de nieuwe
schepping hebben wij helemaal niets te maken met het al of niet houden van
een bepaalde dag in de week om te stoppen met werken. Wij hoeven niet te
werken, omdat Hij dat al gedaan heeft. In de nieuwe schepping ontbreekt
het aan religieuze verplichtingen. Christus staat daar centraal.

‘Tsja, ik vind het schitterend.’

Het woord sabbat betekent allereerst stoppen. Ieue stopte met Zijn herstel-
en scheppingswerk op de zevende dag. Het is belachelijk te zeggen dat Hij
zou moeten rusten van Zijn werk. Geheel passend daarbij is, dat de Heer Jezus
Christus opgewekt werd door de Vader op sabbat. Het werk, Zijn werk op aar-
de zat erop, Hij stopte ermee, ook daarom stierf Hij, terwijl Hij vlak daarvoor
zei: het is volbracht. Het werk van de Zoon van Adam zat erop!