Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Weet je wat ik ook zo mooi vind bij de bazuin van God?’

Nee, vertel.

‘Dat het voor de gelovigen die in Christus gestorven zijn een fractie van een
seconde is, dat zij hun ogen sloten en weer opstaan.’

Het is werkelijk prachtig hoe God dat heeft ‘geregeld’. Niemand is eerder bij
de Heer, zodat de Schrift exact aangeeft dat wij allemaal samen tegelijk de
Heer ontmoeten in de lucht. De hemel wordt dus nu niet bevolkt met alle-
maal overleden gelovigen. De enige mens daar is de mens Christus Jezus.
Als de bazuin gaat, is dat het grote verzamelen voor het lichaam van Christus.
Alle leden zullen daar zijn en zij worden op dat moment levendgemaakt, dat
wil zeggen: zij ontvangen onsterfelijkheid.

‘Dat betekent dat je lichaam ingrijpend verandert?’

Ja, daarover schrijft de apostel iets in Filippenzen 3:20,21. Ons lichaam wordt
dan gelijkvormig gemaakt aan Zijn (Christus Jezus) verheerlijkt lichaam.
Wij gaan dan net zo licht uitstralen als Hij deed toen Hij Saulus op weg naar
Damascus ontmoette. Nauwelijks voor te stellen nu, maar het zal straks zicht-
baar worden. Wij zullen elkaar herkennen, want wij hebben geen belemmering
meer zoals Saulus wel had, die drie dagen blind was van dat licht.

‘Wel geweldig, waarom ontvang ik dat wel en mijn buren bijvoorbeeld niet?
Ben ik beter? Nee.’

Als je buren ongelovigen zijn, dan zullen zij achterblijven en de grote gerichten
meemaken die onder andere in Openbaring beschreven staan. God heeft jou en
mij uitgekozen al van voor de nederwerping van de wereld. Daar is niets van ons-
zelf bij, helemaal niets. Bij de bazuin blijkt wie Hij allemaal in Christus Jezus al
gezien had vóór de eonen. Daar kunnen wij niet bij met ons verstand. Maar we
geloven het, omdat dat er staat. Het is overstromende genade!

‘De genade, die wij ontvangen bij de bazuin van God, is er niet zomaar.
Als ik bedenk, wat Hij deed, dan word ik stil.’

Zo is het. De heerlijkheid die wacht, wordt door lijden voorafgegaan. De Heer
Jezus leed heel diep en ging door de diepste diepte heen op Golgotha. Hij
stierf daar, gehangen aan een hout, met vier anderen. Misdadigers en rovers.
Daarbij werd Hij gerekend. Terwijl Hij zonder zonde was.

‘Het is indrukwekkend, als ik bedenk, hoe Hij daar door drie uren van dikke
duisternis moest, waarin God Zijn aangezicht voor Hem verborg.’

Dat is een diep lijden geweest. Beiden, de Vader én de Zoon hebben daar, toen,
geleden. Om de mensheid, om heel de schepping terug te brengen naar het
hart van de Vader. Daar was het allemaal om te doen.
God was in Christus de wereld met zich verzoenend. Hij rekende hun hun
krenkingen niet toe. De wereld had verzoening nodig, hun vijandschap moest
beëindigd worden. Dat zal gaan gebeuren, als uitwerking van het kruis.

‘Er is veel voor gebeurd. Ontstellend dat de discipelen wegvluchtten toen het
voor Hem het moeilijkst was.’

Erg menselijk allemaal, onderdeel van het lijden waar de Heer doorheen moest.
Wij zouden hetzelfde als de discipelen gedaan hebben. Wat dat betreft hoeven we
ons niets te verbeelden. Hij werd tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden:
gerechtigheid van God in Hem! Het evangelie heeft alles te maken met het kruis,
en de daarop volgende opstanding van Christus uit de doden. Door de heerlijkheid
van de Vader. Want door alles heen, werd de Vader verheerlijkt!

Prachtig artikel in het nieuwste EH-magazine!!

In het onlangs verschenen nummer van EH-Magazine is een
artikel opgenomen met als titel: ‘Wie worden weggerukt?’

Het gaat in op vragen, die leven bij gelovigen. Als je een waarachtig
gelovige bent, zijn er dan voorwaarden om bij deze wegrukking te
horen?

‘Velen..’ zo zegt het artikel (van A.E. Knoch) ..’die geroepen zijn en
hun vertrouwen voor redding op Hem gesteld hebben, maar leven
in een mist van traditie en misleiding. … Wat ligt voor hen in
het verschiet? Wat zal er van hen worden? Zullen ook zij op aarde
achtergelaten worden?’ …..
‘Er zijn veel verkeerde voorstellingen over de toekomst, die door ons
‘geloofd’ worden. Als al die verwachtingen vervuld zouden worden,
zouden wij in de opstanding in een gekkenhuis terechtkomen’….

Doet de Heer naar wat wij geloven of verwachten? Handelt de Heer
overeenkomstig de mate van ons geloof? Of onze kennis? Of kijkt
Hij naar onze wandel als voorwaarde? Wat wisten deze Thessaloni-
cenzen toen Paulus de eerste brief aan hen schreef?

Op al deze vragen gaat het verhelderende artikel in. Als u geen abonnee
van het EH-Magazine bent, kunt u gratis abonnee worden en/of dit
nummer kosteloos los bestellen door te mailen naar: info@ebenhaezer.nl

‘Zeg, dat artikel in EH Magazine, ‘Wie worden weggerukt’ is erg fijn!
Het gaf mij echt antwoord.’

Het is een artikel dat A.E. Knoch, samensteller van de Amerikaanse ‘Con-
cordant Version’ (concordante vertaling), pas op (veel) latere leeftijd ge-
schreven heeft. Dat maakt het mijns inziens nóg waardevoller, omdat
hij alle argumenten, theorieën, opgeworpen voorwaarden kende en een
Schriftuurlijk antwoord geeft.

‘Het is echt bevredigend. Allen die geroepen zijn tot het lichaam van
Christus zullen de bazuin horen, het is de roepstem van de Heer die
dan klinkt.’

Het fijne is, dat het de genade van God zo helder laat stralen. Er zijn geen
voorwaarden. Het enige criterium is, of je een gelovige bent. Daarmee ben
je uitgeroepen uit deze boze eon (Galaten 1:4) en deel geworden van het
lichaam van Christus. Daarmee heb je Zijn geest ontvangen, je bent ermee
verzegeld. Die verzegeling gebeurde ook voordat Paulus zijn Efezebrief
schreef, want hij meldt het in 2 Corinthiërs 1:22.

‘Als je je erg op de Efezebrief concentreert, vergeet je dat weleens.’

Paulus had ook al veel heerlijke waarheden vóór de Efezebrief geschreven,
die vandaag nog steeds voluit gelden. Het is een bijzondere wijsheid van de
Heer, dat Hij al in waarschijnlijk de eerste brief van Paulus, 1 Thessalonicen-
zen, de grote waarheid van de wegrukking van het lichaam van Christus be-
kend liet maken. Dat gebeurde eerst in die brief, omdat hij in het vierde
hoofdstuk vers 13 schrijft:

‘Maar ik wil niet, broeders, dat u onwetend bent ten aanzien van hen, die
ontslapen zijn’….

Dus wist men niet hoe het echt zat met die al gestorven gelovigen! Daar had-
den zij kennelijk nog onvoldoende duidelijkheid over ontvangen! Dit bleek
ook al uit hoofdstuk drie vers 10:

‘…en om te volmaken wat aan uw geloof ontbreekt‘….

Kennelijk ontbrak er iets aan hun geloof, dat verder in hoofdstuk vier wordt
uitgelegd. Paulus maakt bekend wat de bijzondere verwachting van het
lichaam van Christus is. Gezien de onwetendheid van die Thessalonicenzen
kan het niet anders, dan dat de apostel eerst door deze brief de verwachting
van de bazuin Gods bekend maakt.

“Ja, zo is het duidelijk, en het laat de genade van God inderdaad zien. Geen
verdere voorwaarden, het enige is: of je een gelovige bent, verzegeld bent.’

Daarmee wordt de groep die met de bazuin van God de Heer ontmoet in de
lucht zo breed mogelijk, alle gelovigen (verzegelden) gaan mee, ongeacht
hun kennis, mate van geloof, verwachtingen, wandel, etcetera!

‘Weer fijn, dat wij zo kunnen nadenken over de bazuin van God en wat
er dan gebeurt.’

Ongetwijfeld gaan wij ons verwonderen. Zo’n grote heerlijkheid en licht dat wij zullen
uitstralen. Wat een ongelooflijk vooruitzicht!